مظفر محمدی:بهیه مادر نوید، حمید و حبیب افکاری می خواهد فرزاندانش در یک دادگاه واقعی محاکمه شوند تا بی گناهی شان اثبات گردد. وحید افکاری می گوید، مدارک جرم ما را نشان دهید. در یک دادگاه علنی و با حضور رسانه ها ما را محاکمه کنید.
این کیفر خواست مادر و فرزندانی است که دو سال است بدون هیچ مدرک و به اتهامات واهی در زندان و تحت شکنجه نگه داشته شده و امروز نوید به اعدام و دو برادر دیگر به زندان طویل المدت محکوم شناخته شده اند!
درخواست مادر و برادران افکاری دو پاسخ دارد:

بیش از یک ماه از شروع اعتصابات کارگری در مراکز نفت، گاز، پتروشیمی ها، برق و... میگذرد، اعتصاباتی که دوره ای جدید از جدال طبقه کارگر با حاکمیت را رقم میزند. این اعتصابات بخشهای مهمی از مراکز صنعتی و شاهرگ تولید و سود سرمایه و حیات بورژوازی ایران و حکومتش را در بر گرفته است و فشاری جدی در دوره ای حساس به جمهوری اسلامی و کارفرمایان وارد آورده است.

بیانیه حزب حکمتیست (خط رسمی)
علنی شدن اختلافات در حزب کمونیست ایران، پس از یکدوره انکار و پنهانکاری از طرف رهبری این حزب و سازمان کردستان آن (کومه له)، اعلام رسمی وضعیت بحرانی در حزب و خطر انشعاب یا حذف تشکیلاتی، عملا به معنی تقاضای دخالت نیروهای سیاسی چپ در این کشمکش است.
دخالت در این کشمکش برای حزب حکمتیست (خط رسمی) به دلیل اولا تاثیرات این بحران و هژمونی ناسیونالیسم کرد در این حزب بر فضای سیاسی کردستان و دوما بدلیل موقعیت ویژه حزب ما در کردستان، و همچنین منافع بلند مدت تر کل طبقه کارگر در ایران، ضروری و تعیین کننده است.

نویسنده: فواد عبداللهی

بنکسی، هنرمند گرافیتی و نقاش مشهور بریتانیایی برای نجات پناهجویان گرفتار در دریای مدیترانه یک کشتی خریده است.

نویسنده: فواد عبداللهی

درست هنگامی كه گوشه‌ای از پرونده قطور تجاوزهای زنجیره‌ای به زنان در ایران به بیرون درز كرده و به دنبال آن قربانیان و نجاتیافتگان تجاوز جنسی در هر سن و سالی لب به سخن گشوده‌اند، در حالیكه هنوز یكماه از لگام‌زدن به دستگاه سركوب و اعدام دولت بتوسط توفان اعتراضات وسیع مردم علیه احكام اعدام برای شركت‌كنندگان در خیزش‌های آبانماه ۹۸ می‌گذرد، و هنگامی كه طبقه كارگر از نفت و پتروشیمی تا هفت‌تپه و هپكو و ... قد علم كرده و بیدار شده است، دست آخر آقای روحانی رٸیس‌جمهور «پایتخت جهان اسلام» برای نجات از خشم و نفرت ده‌ها میلیون انسان به تنگ‌آمده از وضع موجود با كمال پررویی زبان تر می‌كند كه: «ما در برابر مردم ایران شرمسار نیستیم و کمتر از ۲ سال در موشک کروز دریایی از برد ۳۰۰ کیلومتر به ۱۰۰۰ کیلومتر رسیده‌ایم که این نشان می‌دهد ما در مسیر تولید و خودکفایی قرار گرفته‌ایم.» 

نویسنده: سارا گریرا

منبع: لوموند دیپلوماتیك

توافق ابوظبي و تل آويو، که به طور رسمي مشروط به عدم الحاق سرزمين هاي فلسطين تنظيم گرديده، بيش از هر چيز، بخشي از سياست منطقه اي امارات متحده عربي به حساب مي آيد که خود را به عنوان يک قدرت منطقه اي داراي سياست خارجي مستقل، معرفي مي کند. اين نشانگر اوج ديپلماسي تهاجمي است که توسط محمد بن زايد، حاکم مقتدر اين کشور به کار گرفته شده است.

فارین پالیسی در مطلبی به قلم الی گرانمایه و الیزا کاتالانو اورز نوشت: واشنگتن پس از شکست تحقیرآمیز در شورای امنیت ایالات متحده و ناکامی در تمدید تحریم های تسلیحاتی علیه ایران احتمالاً به دنبال اعمال ساز و کار اسنپ بک خواهد بود تا آنچه را که از توافق هسته ای ایران باقی مانده است، نابود کند. ولی انگلیس، فرانسه و آلمان هنوز هم این توانایی را دارند که برجام را تا پس از انتخابات ایالات متحده در ماه نوامبر زنده نگه دارند.

فاجعه انفجار در بیروت و اعلام نتیجه دادگاه سازمان ملل در مورد ترور حریری، از طرفی خشم مردم معترض لبنان علیه حکومت موزائیکی قومی-مذهبی این کشور و خیزش آنان برای رفاه و آزادی را به دنبال داشت و از طرف دیگر لبنان و فاجعه انسانی بیروت را به محمل حل و فصل کشمکش ارتجاع امپریالیستی و منطقه ای تبدیل کرد.
پس از تقریبا ۱۵ سال و یک میلیارد دلار هزینه، نتیجه تحقیقات دادگاه سازمان ملل در مورد ترور حریری، با اعلام جرم علیه یکی از اعضا حزب الله لبنان، اعلام شد. دادگاه اعلام کرد که نمی تواند بر اساس "تصمیمات سیاسی" رای داده و علیه هیچ دولتی حکمی صادر کند و تنها "افراد" حقیقی و حقوقی میتوانند بعنوان مجرم معرفی و محکوم شوند.

ناتوانی جمهوری اسلامی در به شکست کاشاندن مبارزات هفت تپه، وزارت اطلاعات را ناچار کرد به تهدید تلفنی رهبران و سخنگویان هفت تپه به ترور، و بعدا به رگبار بستن خانه پدری محمد خنیفر و به آتش زدن خانه یوسف بهمنی روی بیاورد. وقتی زندان و شکنجه و اعتراف و شو تلویزیونی و بقه اتهامات شناخته شده کار ساز نشد، وقتی طرح تفرقه افکنی در صفوف کارگران نگرفت، وقتی شورای اسلامی شان راه نیافتاده منحل شد، و وقتی که تمام تقلاهای دیگر بی نتیجه ماند، روی آوری به ترور و حذف فیزیکی یکی از سنت های جاافتاده طبقه بورژوا در طول تمام تاریخ حاکمیت این طبقه است. وزارت اطلاعات نسبت به ادعای هفت تپه ای ها سکوت اختیار کرد، تا در اینموارد از خود خلع مسئولیت کند. اما کدامین پخمه سیاسی است که میتواند بی نقشی اینها، آنهم با اینهمه سابقه ترور و ناپدید کردن مخالفین در کارنامه شان، را باور کند.

(در حاشیه یك توافق) - توافق در مورد «صلح» و «عادی‌سازی روابط» بین دولت اسراٸیل - امارات از گرد راه رسید. این روزها همه به اشكال گوناگون و بعضا مشابه، شاهد اعلام «غافلگیرانه» توافقات متنوع در خاورمیانه و زدن به هر دری از جانب سران و روٸسای دولت‌ها با هم هستیم.
هر روز با زدن زیر آواز، عقد «تازه»ای می‌بندند و آرایش سیاسی - نظامی دیگری بخود می‌گیرند؛ در همین ایران چند هفته پیش «قرارداد ۲۵ ساله با چین» در بوق و كرنا هم دمیده شد كه تنها دو هفته در انظار عمومی توانست دوام بیاورد. پیشتر از اینها هم «معامله قرن» ترامپ - نتانیاهو پیرامون الحاق كرانه‌های باختری را دیدیم كه دو ماه تاب نیاورد و در میان موجی از انزجار افكار عمومی زوارش در رفت.

"دو میلیون نفر بمیرند تا سی میلیون به خیابان نریزند"
از روز یک‌شنبه ۱۹ مردادماه از هفده زندانی بند ۸ زندان اوین، دوازده تن به ویروس کرونا مبتلا شده‌اند. اسماعلی عبدی، جعفر عظیم زاده ، امیرسالار داوودی، مجید آذری، محسن قنبری و محمدعلی مصیب‌زاده از جمله این زندانیان هستند.
بنا به گزارش سازمان عفو بین‌الملل، مقام‌های قضایی در باره شرایط خطرناک و غیرانسانی زندانیان از هنگام شیوع کرونا، پنهان کاری کرده اند. این در حالی است که اصغر جهانگیر رییس سازمان زندان‌ها، فروردین امسال در خصوص حفظ سلامت زندانیان مدعی شد که "ایران باید به‌عنوان مبتکر حمایت از حقوق زندانیان در دنیا شناخته شود"!
در پی ابتلای زندانیان، روز دوشنبه ۲۰ مرداد، ۲۷ تن از زندانیان سیاسی بند 8 اوین تحصن کرده اند.

اعتصابات کارگران هفت تپه وارد شصتمین روز خود شد. اکنون دوماه است که پنج هزار کارگر هفت تپه همراه با خانواده های خود در مقابل کارفرما و دولت و مجلس و دستگاه سرکوب، در دفاع از ابتدایی ترین حقوق خود متحد ایستاده اند. در این مدت صدها نشست در میان حکام، مجلس، بیت رهبری، قوه قضائیه، دولت، مراکز پلیسی و اطلاعاتی و دستگاه های تبلیغاتی آنها، خانه کارگر و سران و نمایندگان جمهوری اسلامی در شوش و خوزستان صورت گرفته است تا بتوانند به این همبستگی و اتحاد پایان دهند و هفت تپه ای ها را به زانو درآورند.

وعده سرخرمن قوای سه‌گانه نظام، پیرامون طرح «گشایش اقتصادی» روحانی، رونمایی شد. می‌گویند كه حال كه نفت خام در خارج مرزها به فروش نمی‌رود و دخل و خرج دولت تامین نمی‌شود چه بهتر كه آن را در داخل پیش‌فروش كرد!! مخالفان این طرح در صفوف نظام هم ادعا می‌كنند كه در صورت اجرایی‌شدن آن، دولت آتی مقروض و ورشكسته می‌شود. این استدلالات كودكانه و پوچ را كسی نمی‌خرد. به چند دلیل:

در هفت تپه، در شوش جای سوزن انداختن نیست. آب به لانه کاربدستان مربوط و نامربوط افتاده است. در هر گذر از فرط وفور وکیل، وزیر، قاضی، گزمه و داروغه، امام جمعه و مدیر کل های تَر و خشک غلغله است.
دو ماه پیش این خبرها نبود. اعتصابی بود که قرار بود با شانه بالا انداختن لجبازانه استاندار و فرماندار فرسوده و منزوی بشود. دادگاهی بود که کم کم در میان خمیازه و الاکلنگ قاضی و وکیل، همزمان در مرخصی تفریحات سالم شخص متهم گم گردد... امروز هفت تپه مرکز داغ سیاست ایران است و از زمین و آسمان راه حل، وعده، جلسات ویژه، رسیدگی، محاکمه، ورد و دعا برای ختم همان اعتصاب میبارد.

هنوز دو ماه از شورش و طغیان میلیونی در آمریكا و اروپا به بهانه قتل جورج فلوید نگذشته بود كه انفجار مهیب روز سه شنبه گذشته در بیروت بار دیگر نفس را در سینه میلیون‌ها انسان در جهان حبس كرد. موج عظیم انسان دوستی و همدردی با قربانیان این فاجعه همراه با خشم و نفرت از مسببین و بانیان آن، یكبار دیگر هم‌سرنوشتی مردم جهان علیه نظم كاپیتالیستی موجود را بنمایش گذاشته است. تاكنون صدها نفر كشته شده‌اند و بیش از پنج هزار نفر زخمی‌اند. فرماندار بیروت اعلام كرده كه تبعات این فاجعه، به سیصدهزار نفر بی‌خانمان ختم شده است. هنوز علت این انفجار بطور رسمی مشخص نشده است. مقامات رسمی علت احتمالی را مقادیر ۲۷۵۰ تن نیترات آمونیوم ذخیره شده در انبارهای نزدیك بندر می‌دانند.

با نگاهی سریع به چند خبر کوتاه در ایران و در هفته گذشته٬ تصویر گذرایی میتوان از سیر رویدادها در ایران٬ گرفت! منظور اخباری است که سیر رویداهای تعیین کننده امروز ایران را ترسیم میکند و نه مانورهای هسته ای و تحریم و اراجیف ترامپ و جواب های جناب ظریف یا ابعاد فاجعه بار کرونا و فقر و کشتار «کوله بر»های «تنها» در کوهستانهای کردستان و اعدام های «یواشکی»!
بلکه منظور اخباری است که از ورای آنها٬ سرعت رویدادها٬ کاراکترهای اصلی شکل دادن به آن٬ و سمت و سوی آینده «ماکرو» و سراسری ایران را میتوان به روشنی دید. همه چیز از هفت تپه شروع شد و ایران پسا هفت تپه!

شروع هماهنگ و همزمان اعتصابات کارگری در مهم ترین شاخه های صنعت ایران، صرف نظر از چند و چون مطالبات و خواسته ها، انفجاری در افکار عمومی و بمبی زیر پای کل طبقه حاکمه بود.
رژیمی که زیر سایه حمله کرونا، خود را برای مقابله با دور سوم طغیانهای میلیونی و سرکوب خونین تر آن آماده کرده بود، خود را یک باره «خلع سلاح» شده و «فلج» یافت.
توده میلیونی به جان آمده که راهی برای پیگیری جنگ متوقف شده خویش می جستند، ناگهان سورپریز شده‌اند. هفت تپه ای ها هم که در دوره گذشته ظاهرا به تنهایی بیرق طبقه خویش را در دست داشتند، ناگهان چندین گردان رزمی طبقه خویش را در کنار سنگرهای خود یافتند.

حرک عظیم کارگری در جریان در مهترین بخش های صنعتی ایران٬ که جنوب ایران را به تسخیر خود در آورده است٬ هم برای حکومت و هم برای طبقه کارگر٬ قابل پیش بینی بود! صحنه جاری٬ گویای روشن این حقیقت است که دو صف در مقابل هم قرار گرفته اند! یک صف طبقه ای که راهی برای رضایت و سنگری برای عقب نشینی ندارد٬ و صف دیگر حکومتی که راهی جز فساد و گرسنگی دادن و سرکوب به فقر و فلاکت کشاندن میلیونها شهروند اسیر دست حاکمیت اش٬ نمی داند و دیگر راه “کم هزینه” و “کم خرجی” برای مقابله ندارد!

نحوه پخش خبر اعتصابات کارگری و مردمی در بی بی سی از روزنامه های دولتی در ایران، و از انعکاس در دفاتر حاکمیت، رقیق تر، درونی تر، و بی خاصیت تر است.
این رسانه استقلال پیش کش، بیش از حد دنباله رو تحرکات باندهای حکومت در درون نظام است. تنها فشار ممتد تاجهاشان می کند که به درجه ای منصفانه و مستقلانه اخبار تحرکات از پایین را منعکس کند. باید فشار را بر روی این رسانه مدعی، کم نکرد!
"سکوت رسانه های بین‌المللی را باید شکست!

نویسنده: خالد حاج محمدی

این دوره شاهد تحرکات جدید دوجریان در میان نیروهای اپوزیسیون در طیف اولترا راست بودیم. دو جریان که علیرغم تفاوتها، تشابهات بسیاری با هم دارند و هر دو بر تارک دو پدیده، دو هویت کاذب، یکی هویت مذهبی و دیگری هویت قومی، امید بسته  اند، هر دو مطیع هر دولتی هستند که دوستی و خلوصیت آنها را در پیشبرد امور خود در چهارچوب سیاست آنها را بپذیرد.

به گمان متفکر فرانسوی، ادگار مورن، بحران ویروس کرونا نشان داد که جهانی شدن (سرمایه) میان‌بستگیِ بدون همبستگی است. او می افزاید : جهانی شدن سرمایه اتحاد فنی و اقتصادی جهان را پدید آورد، اما، به تفاهم و همبستگی میان ملت ها کمک نکرد.

نویسنده: امان كفا

از بحران جهانی سرمایه تا بحران سیاسی در ایران

سیر وقایع چند ماه اخیر و سرعت تحولاتی که در سراسر دنیا به وقوع پیوسته است، نه تنها تمام فرضیات قبلی را بطور خیره کننده ای دستخوش تغییر کرده است، بلکه حاکی از شرایطی است که امکان پذیر بودن تغییر را به مشاهده ای عینی بدل کرده است. پس از گذشت سه دهه از سقوط دیوار برلین، تنها شیوع یک ویروس کافی بود که از فراز مرزها، ماهیت غیر انسانی انواع تبعیضات موجود جوامع سرمایه داری را نیز، عریان کند. فرهنگ زمخت "بازار آزاد" و "هر کس برای خودش"، تصویر ازلی و ابدی بودن دنیای سرمایه و سرمایه داری را روز بروز بیشتر و بیشتر به چالش کشیده و پرچم "نمی توانم نفس بکشم" و "دیگر بس است" را جایگزین آن کند.

Laurent BONELLI

منبع: لوموند

نویسنده: فواد عبداللهی

«با فشارهای گسترده بیماری كرونا اكنون زمان تنش و بگومگوهای سیاسی نیست» - حسن روحانی

روحانی درست می‌گوید؛ كرونا هرچند وقفه‌ای در جدال طبقاتی پایین علیه بالا ایجاد كرد اما نمی‌توان روی صورت مردمی كه مدتهاست از هر دو جناح عبور كرده‌اند و در كمین فرصتی برای بزیر كشیدن نظام‌اند، «عكس مار» كشید؛

نویسنده: ثریا شهابی

“با کرونا باید زندگی کرد”! و “این تازه آغاز کار است”!  این پیام همه قدرت های اقتصادی٬ سیاسی٬ و نظامی حاکم بر بشریت ساکن کره خاکی٬ از غرب تا شرق و از شمال تا جنوب٬ به صفوف خود و به صفوف تحت حاکمیت شان است! 

“نرمال سازی” زندگی در جهان کرونایی و در چنگال ظاهرا “یک هیولای ناشناخته” بنام “کووید ۱۹” که ”همه جهانیان”  را سوار بر یک کشتی به وسعت کره خاکی٬  بر امواج دریاها سرگردان کرده و هر آن میتواند این و آن فرد “مهم” یا “غیرمهم”٬ را به کام مرگ بکشاند٬ میتواند اشخاص معروف و ناشناس٬ مرفه و  ”قدرتمند” یا تهی دست و خدمه و کارگر و بی امکانات را “همه با هم” طعمه حمله خود کند٬ امروز مهمترین “سیاست جهانی” است!   سیاستی که اعلام میکند که “همه در یک کشتی نشسته و در یک موقعیت قرار دارند”! و این داستان زندگی در جهان کرونایی است!

مصاحبه رادیو نینا با آذر مدرسی

هیمن خاکی: بعد از به قتل رسیدن جرج فلوید توسط پلیس آمریکا، ما شاهد اعتراضاتی علیه نژادپرستی در آمریکا و در سراسر دنیا بودیم. متعاقبا شاهد موج همبستگی از این اعتراضات در کشورهای دیگر بودیم. این همبستگی در کشورهای مختلف به اشکال متفاوتی پیش رفت اما نقطه اوج این همبستگی با به زیر کشیدن مجسمه‌ بازرگان برده‌دار قرن هفدهم در انگلستان رقم خورد.

طبق اطلاعیه سندیکای شرکت واحد، اخیرا ٤٢ نفر از کارگران آذر آب اراک توسط قضات جمهوری اسلامی در شعبه ١٠٦ کیفری به یک سال زندان و ٧٤ ضربه شلاق و یک ماه کار اجباری و بی مزد در راه آهن شهرستان اراک محکوم شده اند."جرم" کارگران اراک اعتراض به بی حقوقی و راهپیمایی آنها در سال گذشته بوده است.
همراه و همزمان با این حکم، دیوان عالی کشور حکم اعدام امیرحسین مرادی، سعید تمجیدی و محمد رجبی سه زندانی که در اعتراضات آبانماه ٩٨ دستگیر شده اند را تائید کرده است. طبق اخباری که سازمان حقوق بشر منتشر کرده است، این سه نفر پیشتر در دادگاه انقلاب تهران به حبس، شلاق و اعدام محکوم شده اند. وکلای این سه زندانی که "جرمشان" اعتراض به فقر و محرومیت و جنایات حاکمان بر مردم است، در تلاشند که این احکام اجرا نشود. همزمان سپیده قلیان برای "اجرای حکم" ۵ سال زندان راهی زندان قرچک شد.

هفته ی قبل کارگر جوانی ازاهالی روستای"روار" منطقه اورامانات به نام سوران از طرف افراد مسلح "پژاک" ترور شد. کسانی از نزدیک شاهد این جنایت بوده و خانواده ی سوران و اهالی منطقه آن را تایید کرده اند. سوران متاهل و دارای یک فرزند خردسال است. جزئیات این ترور در مدیای اجتماعی از طرف نهادها و اشخاص مختلف گزارش شده است.
چندی پیش یکی از اهالی روستای "گویزه کویره" در چند کیلومتری شهر مریوان به نام سامان دانشور در حالی که مشغول باغداری بوده ربوده شده و در فاصله ی کمی از محل کار، او را به رگبار بسته و ترور می کنند. این شخص از اعضای سابق پژاک بوده و بخاطر کمک به تامین زندگی خانواده اش از این جریان جدا شده و به خانه برگشته بود.
پژاک مسوولیت هیچکدام از این ترورهای آشکار را برعهده نگرفته و یا انکار کرده است. اما این انکار ذره ای از واقعیتی که در مقابل چشمان شاهدان و شناختی که مردم از این جریان دارند، کم نمی کند.