بهار امسال نسبت به بهار سال گذشته حدود ۷۰۰ هزار نفر از تعداد شاغلان زن کاسته شد.

اعلام آماری بی‌سابقه از سوی روحانی. ۲۵ میلیون ایرانی مبتلا شده‌اند. احتمال ابتلای ۳۵ میلیون نفر دیگر هم وجود دارد. او گفته که نه ایمنی جمعی برای کرونا وجود دارد و نه واکسن. او شمار قربانیان را ۱۴ هزار نفر اعلام کرده است.

رهبران ٢٧ کشور اتحادیۀ اروپا روز جمعه ١٧ ژوئیه در نخستین نشست حضوری خود از هنگام آغاز شیوع ویروس کرونا در بروکسل طرح پویائی بخشیدن به اقتصاد اروپا را که از ۵٠٠ میلیارد یورو «کمک مالی» و ٢۵٠ میلیارد یورو «وام مشترک» برای دورۀ چهارسالۀ ٢٠٢٠ تا ٢٠٢٤ تشکیل شده است مورد بررسی قرار دادند. مذاکرات هفت ساعته روز جمعه تا هنگام شام موافقت کلیۀ اعضا را بدست نیاورده و همچنان با مقاومت کشورهای مشهور به «امساک گرا» روبرو شد.

آخرین آمار مبتلایان به کووید ۱۹ در سراسر جهان نشان می‌دهد، ویروس جدید کرونا همچنان با سرعت در جهان گسترش می‌یابد و برخی از کشورها هم نسبت به بروز موج دوم بیماری ابراز نگرانی می‌کنند. حدود ۱۴ میلیون نفر تاکنون در سراسر جهان به کووید ۱۹ مبتلا شدند. شمار جانباختگان ناشی از عوارض ابتلا به ویروس کرونا در سراسر جهان حدود ۶۰۰ هزار نفر برآورد شده است. در بارسلون از ساکنان این شهر خواسته شد تا در خانه بمانند. در اسراییل پایان هفته با تعطیلی اماکن عمومی همراه است. در یک از شهرهای چین موارد جدید ابتلا به کووید ۱۹ مورد شناسایی قرار گرفته است.

لیبراسیون روزنامۀ صبح پاریس در مطلبی دربارۀ احکام اعدام سه جوان ایرانی، امیرحسین مرادی، سعید تمجیدی و محمد رجبی، نوشته است که این سه جوان به صرف شرکت در اعتراض های خیابانی آبان ماه از سوی شعبۀ پانزده دادگاه انقلاب تهران به اعدام محکوم شده اند.

وزارت بهداشت ایران، روز پنجشنبه ٢٦ تیر، اعلام کرد که در شبانه روز گذشته، ٢٥٠٠ نفر به ویروس کرونا مبتلا شده اند و ١٩٨ نفر نیز جان خود را از دست داده اند. بر اساس آخرین گزارش ها، ٢٥ استان همچنان در وضعیت قرمز و هشدار قرار دارند و شمار موارد بستری در کشور به طور چشمگیری افزایش یافته است. با توجه به روند صعودی ابتلا به ویروس کرونا در کشور، نماز جمعۀ این هفته در تهران و استان های دارای وضعیت قرمز و پر خطر اقامه نمی شود. 

نویسنده: فواد عبداللهی

نویسنده: آذر مدرسی

درز کردن خبر توافقنامه ۲۵ ساله میان ایران و چین یکی از مهمترین مسائلی بود که توجه میدیای فارسی زبان و نیروهای سیاسی را به خود جلب کرد. جمهوری اسلامی آنرا خونی در رگهای مرده خود مینامد، احمدی نژاد از مخفی نگاه داشتن آن انتقاد میکند و نیروهای سیاسی در اپوزیسیون آنرا "معاهده غارتگرانه"، "قرارداد اسارت بار"، "معاهده ترکمنچای"، "تهدید حاکمیت ملی"، "تقویت موقعیت ایران در منطقه" و ... مینامند، و خواهان لغو آن شده اند.

اما آیا این قرارداد رعد و برق در آسمان بی ابر بود؟ سران جمهوری اسلامی استراتژی "نگاه به شرق"، تلاش برای نزدیکی سیاسی، اقتصادی و استراتژیک به چین و روسیه برای مقابله با فشارهای سیاسی و اقتصادی غرب و در راس آن امریکا، را مدتها است و بویژه پس از خروج امریکا از برجام، اعلام کرده اند. از طرف دیگر دولت چین هم مدتها است رسما و علنا استراتژی "جاده ابریشم جدید" را بعنوان بخشی از سیاست خود در رقابت با امریکا، برای دستیابی به بازار اروپا و افریقا و "ادغام اورآسیا" اعلام کرده است. توافقنامه ۲۵ ساله، نقشه اجرای این استراتژی و متحقق کردن آن از طرف ایران و چین است.

هنوز ابعاد واقعی این قرارداد، معضلاتی که جمهوری اسلامی و دولت چین برای اجرای آن در پیش خواهند داشت، نقش این قرارداد در رابطه ایران با دول غربی، تاثیر آن بر برجام و ... روشن نیست. اما چیزی که روشن است هر دو طرف اهدافی متفاوت، استراتژیک و تاکتیکی از این قرارداد دارند. از ایجاد "جاده ابریشم جدید" چین تا مقابله با فشار سیاسی و بویژه اقتصادی بر ایران و نجات اقتصاد ورشکسته و به بن رسیده ایران و یا استفاده تاکتیکی ایران برای فشار به دول اروپایی برای مقابله با تحریمهای اقتصادی امریکا، دور زدن دلار در معاملات بازرگانی و سرمایه گذاری و ... بخشهایی از این اهداف اند.

اما عکس العمل نیروهای سیاسی اپوزیسیون راست پروغرب به این قرارداد، محکوم کردن آن بعنوان "قراردادی علیه حاکمیت ملی" و علیه "منافع ملی" با چاشنی بالای ضدیت با کمونیسم و "توتالیتاریسم" آن، کشف اهداف جاه طلبانه "دولت کمونیستی چین" و ضدیت آن با حقوق بشر و دمکراسی غربی و ... ربطی به این واقعیات ندارد. نه سرمایه گذاری چین، در شکل دولتی، نه سرمایه گذاری دول غربی در شکل بنگاههای خصوصی، نه قرارداد ۲۵ ساله و نه برجام و نه هیچ قرارداد اقتصادی دیگری قرار نیست به "رشد اقتصادی" و "شکوفایی اقتصاد" و بهبود زندگی میلیونها انسان در ایران کمک کند. برای دیدن این واقعیات لازم نیست کسی محقق و متخصص مسائل سیاسی-اقتصادی جهان باشد، لازم نیست کارشناس "اتاق فکری" یا دستگاه تحمیق عمومی باشد تا پشت این قراردادها و جذب سرمایه و ... واقعیت را ببیند. ندیدن این واقعیت از طرف نیروهای بورژوایی و راست اپوزیسیون و هیاهوی "معاهده ترکمنچای" و تفاوت "سرمایه گذاری غرب و شرق" و مدل "توسعه اقتصادی و دمکراسی غربی" با مدل "استعماری و ضد دمکراسی چینی" بیشتر از اینکه بیان واقعیتی باشد بیان کننده موضع سیاسی-ایدئولوژیک "کارشناس" و "محقق" و نیروهای سیاسی راست است.

اعتراض نیروهای راست پروغرب به رابطه جمهوری اسلامی و چین، سیل اطلاعیه های "محکوم میکنم، محکوم میکنم" این "علیه قرارداد اسارت بار"، نامه نگاری به دولت چین و تقاضای لغو آن و تقاضا از دول غربی برای مقابله با این "قرارداد ننگین"، تقاضای رفراندم برای تصویب آن و.... معضل و درد دیگری را در میان نیروهای راست بورژوایی نشان میدهد.

همین نیروهای راست با همین حرارت، و البته با احترام بیشتری به "پرزیدنت اوباما" به برجام و تخفیف تنش و کشمکش میان امریکا و ایران برخورد کردند. با همین حرارت از تشدید کشمکش، از خروج ترامپ از برجام، از تحریم اقتصادی ایران، به بهای فقر و فلاکت میلیونها نفر در ایران، استقبال کردند و بر طبل تشدید فضای نظامی کوبیدند و تعدادی هم خواهان در دستور قرار گرفتن دوباره "رژیم چینج" از طرف "پرزیدنت ترامپ" شدند. از ناسیونالیستهای کردی چون مهتدی تا جنبش فیروزه ای و فرشگردی های اولترا فاشیست و شعبان بی مخ های آقای پهلوی، برای ترامپ و سیاست "فشار حداکثری" او هورا کشیدند!  و البته همگی زیر ضدیت با جمهوری اسلامی و تحت لوای دفاع از اعتراض و جنبشی که برای تعیین تکلیف نهایی با یکی از ارتجاعی ترین و کثیف ترین قدرتهای قرن به میدان آمده است. دفاع از جنگ اقتصادی علیه میلیونها نفر در ایران، دفاع از نا امن کردن جامعه برای اعتراض و مبارزه، دفاع از سناریوی سیاه "رژیم چینج" و ... به نام دفاع از مردم! فقط لجنزاری که این راست در آن دست و پا میزند را نشان میدهد.

معضل اصلی امروز اینها اما چیز دیگری است. ممکن بودن "نگاه به شرق" و استفاده از شکاف و رقابت و کشمکش میان قطبهای امپریالیستی برای ادامه بقا حکومت و "نجات نظام"، کم شدن تاثیر "فشارهای حداکثری" ترامپ و کشمکش با ایران، کم شدن شانس دست بدست شدن قدرت از طریق "رژیم چینج"، "حمله نطامی" و ... و در یک کلام بسته شدن افق قدرتگیری زیر سایه تنش و کشمکش و دخالت امریکا، نگرانی اصلی نیروهایی است که افول ستاره شان، ترامپ، تضعیف موقعیت امریکا و بسته شدن دریچه شانس آنها برای قدرتگیری را به همراه دارد. وگرنه آقای پهلوی هم اگر به جای خامنه ای بود، برای "نجات میهن و مام وطن" همین درجه پراگماتیست میشد.

در این میان البته "چپ"ی که امیدش به تسریع "انقلاب" در اثر فشار اقتصادی و گرسنگی و فقر و استبداد و تشدید کشمکش امریکا و ایران و فضای نظامی بود، "چپی" که معضلی با "دخالت بشردوستانه" امریکا برای تسریع "انقلاب" نداشت، باندهای ارتجاعی دست ساز امریکا و عربستان، را "جنگجویان آزادی" میخواند و زیر لوای مخالفت با جمهوری اسلامی از تقویت رقبای ارتجاعی جمهوری اسلامی حمایت میکرد، امروز زیر نام "این قرارداد موقعیت ایران را در منطقه تقویت میکند"، هم این قرارداد را محکوم کرد! تز "ناسیونالیسم اسلامی پرو شرق" را می تراشد تا چاشنی ارتجاعی بودن جمهوری اسلامی را بالا ببرند. این "چپ" پا به پای "متخصصین" راست امید دارند که چین خط قرمز امریکا در مبادلات اقتصادی را به نفع ایران زیر پا نمیگذارد و جای نگرانی نیست! معضل این "چپ" پرو غرب هم مانند جناح راست بسته شدن افق سرنگونی زیر "فشار حداکثری" امریکا است.

اما این قرارداد هم مانند برجام شانس نجات جمهوری اسلامی را نخواهد داشت. نه فقط بدلیل "بدعهدی" یا "خیانت" چین به ایران و یا انتخاب بازار امریکا در مقابل بازار ایران، بلکه اساسا بدلیل جنبشی که رسما سرنگون کردن جمهوری اسلامی را به قدرت خود و برای یک آینده انسانی در دستور خود قرار داده و عرض اندام کرده است و به جمهوری اسلامی وقت و فرصتی برای نجات "نظام" نمیدهد. جنبشی که اتفاقا "فشار حداکثری" تحریم اقتصادی، فضای جنگی ... را به اندازه جمهوری اسلامی دشمن خود میداند. جمهوری اسلامی و هر دولت ارتجاعی دیگری میتواند سالها با ورشکستگی اقتصادی و بحران اقتصادی زندگی کند اما بحران سیاسی، فشار پائین و وجود یک جنبش رادیکال و تعرضی برای پایان دادن به حیات آن دولت است که سوت پایان آنرا میزند. مردم وقت متحقق کردن این قرارداد را به جمهوری اسلامی نخواهند  داد!

بر متن بن بست و بى آلترناتيوى سیاسی- اقتصادى رژيم، طبقه کارگر و توده وسيع مردم ناراضى اند که دست اندرکار سرنگونی انقلابی جمهوری اسلامى به دست خود و با اتکا به قدرت خود هستند و لحظه تعيين تکليف با حاکمیت را نزدیک و نزدیکتر میکنند. جامعه ایران آبستن انفجاری عظیم است و نه برجام، نه قرارداد ۲۵ ساله، نه آمريکا، نه چین و نه اپوزيسيون بورژوايى، توان کنترل یا مقابله با آن را ندارند.

نویسنده: امان کفا

روز گذشته عربستان سعودی بار دیگر منطقه مسکونی در یمن را بمباران کرد و کودکان و خانواده های غیر نظامی را هدف حملات هوایی قرار داد. سازمان ملل از کشته شدن ۲۲۲ کودک در عرض سال گذشته در این حملات خبر داده است و سازمان یونیسف اعلام کرده که میلیونها کودک در یمن در گرسنگی مطلق به سر میبرند. این سازمان کشته شدن بیش از ۱۰۰ هزار نفر در جنگ یمن را بزرگترین فاجعه انسانی قرن معرفی کرده است. برخلاف ادعای ویرجینیا گمبا، نماینده دبیر اول سازمان ملل در رابطه با کودکان در جنگ، که سازمان ملل برای سکوت در مقابل این جنایت آشکار تحت فشار عربستان قرار نگرفته است، بدنبال تهدید عربستان به قطع بودجه پرداختی خود به این سازمان، یکباره ائتلاف عربستان-  امارات به دلیل کاهش تعداد کودکان کشته شده در یمن، نسبت به سال گذشته، از "لیست شرم" سازمان ملل بدلیل کشتار کودکان، خارج شد!

در لیبی بدنبال جنگ جاری، تعداد غیرنظامیان کشته شده طی ۳ ماه اخیر، ۲۵ درصد بیش از همین دوره در سال گذشته است. سازمان ملل از آوارگی ۳۴۵ هزار نفر در سال گذشته، ۲۸ هزار نفر در امسال و انتظار افزایش این رقم تا ۱۰۰ هزار نفر آواره  دیگر خبر داده است. طرفین درگیر در این جنگ و حامیان آنان منجمله ترکیه، فرانسه، ایتالیا، امارات و دستجات "ارتش های ملی" آن، از روسیه و غیره، هر یک دیگری را "مقصر" شناخته و در این میان همچنان گورهای دستجمعی با صدها جسد "کشف" می شوند!

ولادیمیر ورونتسوف، رئیس بخش مبارزه با تروریسم در سازمان ملل در گزارشی از وضعیت کمپ های شمال شرقی سوریه اعلام داشت که ۷۰۰ نفر از خانواده های اسرای داعش به دلیل کمبود غذا و دارو جان باخته اند. تاکید میدیای بین المللی بر"داعش" و "زندانیان جانی" کافی بود تا نه تنها دیگر این واقعیت که اینان"اسرای جنگی" اند، سانسور گرفته شود، بلکه حتی مرگ کودکان و خانواده های آنان نیز به جرم "خانواده داعشی" موجه جلوه داده شود. این گزارش حتی نه از طرف سازمان های حقوق بشری و یا نهادهای های خواهان نظارت بر وضعیت زندانیان و اسرای جنگی، و یا سازمان های مدافع قوانین بین المللی در رابطه با جنگ، .... بلکه از جانب بخش"مبارزه با تروریسم" سازمان ملل ارائه شده است.

ارتجاع بین المللی و منطقه ای با به عهده نگرفتن مسئولیت زندگی، سلامت و جان فراریان جنگی در بحران کرونا در منطقه و رها کردن صدها هزار نفر در بی امکاناتی مطلق و بویژه در اردوگاههای پناهندگان در سوریه، اردن، ترکیه و ....، از بازماندگان جنایت جنگی خود، قربانی میگیرد.

کشته شدن مردم غیرنظامی، عدم تامین زندگی اسرای جنگی، تعمیم مجازات آنان به خانواده و بستگان شان، جنایتی است که اساسا دستمایه مقابله بلوکهای ارتجاعی چه منطقه ای و چه جهانی قرار میگیرد. مدتی است که زندگی ۷۰۰ هزار ساکن کمپ های آوارگان و۱۰ هزار اسیر جنگی، به دستآویزی در امتیازگیری میان کمپ های بورژوازی منطقه ای و حامیان جهانی بدل شده است. نه محاکمه ای در کار است و نه نظارتی بر حتی زندان  و زندانی ها. زندگی صدهاهزار نفر براحتی در مذاکرات میان ترکیه و آمریکا و چراغ سبز نشان دادن  به ترکیه در گسیل ارتش به بیرون از مرزهای خود، معامله می شوند. اتحادیه اروپا اعلام کرده است که انتقال کودکان زیر ۱۰ سال شهروندهای اروپایی که به داعش پیوسته اند از این کمپ ها به اروپا را "قبول" میکند، اما مادران و بقیه خانواده را در همان کمپ ها، دور از مرزهای اروپا نگه خواهد داشت. سیاستی که نه تامین زندگی و آینده ای انسانی برای این کودکان، که "جلوگیری از رادیکالیزه شدن آنان" را هدف خود قرار داده است! این تمام بشردوستی کاذب و بی محتوای دول "متمدن" اروپایی است!

هیچ آمار و ارقامی نمی تواند بیانگر ابعاد فاجعه ای که در خاورمیانه روزمره در جریان است را نشان دهد.با هیچ آماری نمیتوان نابودی زندگی، از دست رفتن آرزوهای انسانی، از هم پاشیده شدن زندگی، بمباران خانه و شهر، مصائب آوارگی و از دست دادن امید به زندگی محبوس شدگان در یمن و لیبی و یا فراریان از آن را بازگو کند.  مراجع بین المللی که حتی در لفظ هم  پوسته رنگ باخته حقوق بشر خود، و یا قوانین خود در مورد جنگ و رفتار با اسرا و غیر نظامیان را کاملا کنار گذاشته اند. دولت امارات گاه در اتحاد و گاه در رقابت با عربستان، جمهوری اسلامی گاه درهم پیمانی با روسیه و ترکیه و گاه در مقابل آن، آمریکا گاه در کنار عربستان و گاه با ترکیه، کشورهای اروپا گاه همسو در بلوک اتحادیه اروپا و گاه  چون فرانسه و ایتالیا در تقابل با یکدیگر،.. همه و همه  در خلق این فاجعه شریک اند.

اما این تنها محدود به دولت ها نیست. دسته جات و گروههای رنگارنگ بورژوایی خارج از قدرت هم، به همان اندازه در این جنایات شریک اند. نیروهای ناسیونالیستهای ترک که برای اردوغان چه در تقابل با عربستان و یا اروپا، چه در سرکوب مردم مناطق کرد نشین ترکیه، هورا میکشند،  ناسیونالیست های کرد که در دل شکاف بین دولت های منطقه، در پی امتیازگیری اند و هر روز متحد یکی از دول ارتجاعی میشوند، ناسیونالیست های ضد عرب ایرانی، که در مقابل جمهوری اسلامی برای ارتقا "عظمت ایران" در منطقه و ....هر کدام بخشی از این تاریخ ضد بشری هستند. بخش چپ این ناسیونالیست ها نیز که از زاویه "تضعیف" دولت های خودی، در این میان حتی فجایعی چون کشتار مردم محاصره شده در موصل را تحت عنوان مقابله با "داعش"، بمباران مردم در لیبی توسط نیروهای ناتو را "دخالت بشردوستانه"، دخالت های نظامی در سوریه را "مقابله با بشار اسد" توجیه کردند، شریک جرم اند. نیروهایی که امروز در مقابل عواقب این جنایات و مرگ تدریجی قربانیان آن سکوت کرده اند.

در لجنزار و قتلگاهی که ارتجاع در منطقه درست کرده است اما صدای اعتراضی که حاکی از هم سرنوشتی و هم رزمی مردم علیه شرایط تحمیل شده، علیه عاملین و مسببین "داخلی" و "خارجی"، علیه همه بلوکهای ارتجاعی و هورا کش هایشان بیش از هر دوره دیگری طنین انداخته است. بهار عربی را سلاخی کردند، زندگی میلیونها نفر را به محمل کشمکشهای خود تبدیل کردند، برای دوره ای امید به آینده ای انسانی و بهتر را کور کردند، اما طوفان درو خواهند کرد. توده وسیعی که بهار عربی برای تغییر را خلق کردند، مردمی که برای نجات از استبداد و فساد و فقر فقط "نمیخواهم" و "تغییر" را فریاد زدند، امروز تغییر، آینده انسانی، رفاه، سعادت، عدالت اجتماعی را معنی میکنند. امروز دیگر نه تغییر، بلکه جدال برای نوع تغییر در لبنان، عراق، تونس، مصر و ....  در جریان است. جنبشی وسیع و توده ای برای تغییر در بنیادهای نابرابری، در بنیادهای قومی و مذهبی کردن جامعه، در بنیادهای بی عدالتی، فقر، استثمار و تبعیض و... و برای جارو کردن همه نیروها و قدرتهای ارتجاعی در حال شکلگیری است. خاورمیانه فقط میدان قتل و کشتار و ویرانی نیست، خاورمیانه میدان جدالی است بر سر آینده ای انسانی!

یک تحلیلگر مسایل سیاسی در تهران که حال و روز جامعه را از نزدیک زیر نظر دارد می‌گوید تصور جمهوری اسلامی این است که می‌تواند با مجازات اعدام جلوی موج بعدی اعتراض‌ را بگیرد. اما علیرغم این ارعاب خیزش بعدی قطعی است.

نویسنده: مصطفی اسدپور

یورونیوز: هشتاد و سه تن از ثروتمندان جهان با انتشار نامه‌ای سرگشاده خطاب به دولت‌ها، خواستار اخذ مالیات بیشتر از آنها برای تامین بودجه نجات اقتصاد جهان از رکود ناشی از شیوع ویروس کرونا شدند.

نگرانی عمیق خود را در مورد تجمع بازنشستگان در روز ۲۵ تیر اعلام می‌کنیم .
ما به دولت و سازمان تأمین اجتماعی هشدار می‌دهیم که آن‌ها را مسبب این گونه تجمعات خطرناک می‌دانیم. ما بدین‌وسیله مسئولیت عواقب تجمع خطرناک بازنشستگان در خیابان‌های آلوده به ویروس کورونا را مسقیما به‌عهده دولت روحانی می‌دانیم

در تجمع بازنشستگان از اعتصاب کارگران هفت تپه وسیعا” حمایت میکنیم!

حسن نصرالله به دولت لبنان پیشنهاد داده از ایران نفت بخرد و پول آن را به پوند لبنانی بپردازد. مقامات لبنان می‌گویند چنین طرحی منتفی است و مذاکرات برای تأمین سوخت کشور و مقابله با بحران مالی را با کویت وعراق آغاز کرده‌اند.

در اعتراض به حکم اعدام سه معترض ناآرامی‌های آبان طوفانی توییتری به راه افتاد. در ادامه اخباری از اختلال اینترنت در ایران منتشر شد. پیش از کاربران، چند نهاد مدافع حقوق بشر لغو احکام اعدام را خواستار شده بودند.

امانوئل مکرون، رئیس جمهوری فرانسه، در نخستین گفتگوی تلویزیونی خود به مناسبت جشن ملی این کشور، با اشاره به کوتاهی برخی از شهروندان در رعایت تمهیدات پیشگیرانه، اعلام کرد که بزودی استفاده از ماسک در اماکن عمومی بسته اجباری خواهد شد. او در این گفتگو با خبرنگاران دو شبکۀ بزرگ تلویزیونی این کشور به کارنامۀ سه سال ریاست جمهوری و برنامه‌های آیندۀ خود پرداخت و اعلام کرد که دولت حداقل ١٠٠ میلیارد یورو به طرح بکار انداختن چرخ‌های اقتصاد کشور، اختصاص می‌دهد.

 به گزارش BBC دست‌کم ۹ میلیون و ۷۰۰ هزار کودک در سراسر جهان به دلیل تاثیرات همه‌گیری کرونا در خطر ترک تحصیل و ناتوانی از بازگشت به مدارس هستند.

ساعتی پیش سندیکای کارگران هفت تپه طی اطلاعیه ای خبر از بازداشت نمایندگان و سخنگویان کارگران هفت تپه، یوسف بهمنی، ابراهیم عباسی منجزی،  محمد خنیفر و مسلم چشم خاور که بعد از اعتصاب عازم منزل بودند، داده است. همچنین دیروز امیر محمدولی، خبرنگار مستقل به همراه همکار خود توسط پلیس اطلاعات وامنیتی شوش بازداشت شده اند. کارگران شوش در جواب به این تعرض اعلام کرده اند: "تا دقایقی دیگر آزادشان نکنید فردا شهر شوش را روی سر اختلاسگران و مقامات امنیتی و همدست این فاسدان خراب خواهیم کرد!"

همه‌گیری ویروس کرونا طرح الحاق کرانه باختری رود اردن به «خاک اسرائیل» را از دستور کار دولت اسرائیل خارج کرد. به گفته وزیر مهاجرت اسرائیل به خاطر اولویت رسیدگی به بحران کرونا، تاریخ جدیدی برای مطرح کردن طرح الحاق مشخص نشده است. برخی رسانه‌ها نیز گفته‌اند نخست‌وزیر اسرائیل برای جلوگیری از مخالفت احتمالی بنی‌ گانتس، رئیس حزب آبی و سفید پیشدستی کرده و طرح را از دستور کار خارج کرده است.

روزنامه آمریکایی "نیویورک تایمز" در تازه‌ترین گزارش خود، ابعاد قرارداد راهبردی ٢۵ ساله ایران و چین که مراحل نهایی خود را طی می‌کند، بررسی کرده است. نیویورک تایمز می‌نویسد که این پیمان یک مشارکت تجاری و نظامی بسیار گسترده بین دو کشور آسیایی با فرهنگ‌هایی کهن است که ابعاد بسیار مهم استراتژیک دارد. این پیمان نفوذ چین را در خاورمیانه به نحو چشمگیری گسترش می‌دهد و کانون‌های جدیدی از تنش‌ها را با ایالات متحده آمریکا ایجاد می‌کند و در همان حال چتر نجاتی برای اقتصاد ایران است.

*"توما گومار"، مّورخ، کارشناس مسائل جغرافیای سیاسی و مدیر "بنیاد مناسبات بین المللی" در فرانسه در گفتگو با روزنامۀ "لوموند" به تحلیل صورتبندی جدید مناسبات بین المللی و جهش های آن در نتیجۀ جهانگستری ویروس کرونا پرداخته و گفته است که ویروس "کووید ١٩" نمایانگر و در عین حال شتاب دهندۀ یک جهان بیش از پیش نامتجانس است.

اگر چه آلمان تا کنون به طور نسبی در مبارزه با گسترش ویروس کرونا عملکرد مطلوبی داشته، اما ینس اشپان، وزیر بهداشت از شهروندان خواسته است به ویژه با شروع فصل تعطیلات هشیار باشند. او خطر گسترش دوباره کرونا  را واقعی خواند.

رهبر جمهوری اسلامی در یک ارتباط ویدئویی با نمایندگان مجلس به آنها توصیه کرد از حاشیه‌سازی و تشنج میان قوا پرهیز کنند. او به برخورد تند نمایندگان با ظریف اشاره کرد و رئیس مجلس اطمینان داد از "حاشیه‌پردازی" پرهیز شود.

اپیدمی کووید١٩ به آسانیّ که دو ماه قبل تصور می‌شد، دست‌بردار نیست. به نظر می‌رسد خوشبینی‌هایی که از حدود دو ماه پیش در اکثر کشورها شکل گرفت، نتیجه‌ای منفی به جا گذاشته و پایان دادن به مقررات بهداشتی سختگیرانه باعث شده که ویروس کرونا بلافاصله از فرصت‌ها استفاده کند. مطابق آخرین آمار، شمار تلفات جهانی اپیدمی به ۵٧٠ هزار نفر رسیده و مجموعاً نزدیک به ١٣ میلیون مورد ابتلا به ویروس کرونا ثبت شده است.

نویسنده: مصطفی اسدپور

همين امروز، به هر شکل و هر چقدر ميتوانيم – فردا دير است!

آیا کسی در میان کارگران هست که از اعتصاب هفت تپه طبقه ما بی خبر باشد؟ آیا کسی در میان کارگران هست که خود را در اعتراض و بغض هم سرنوشتان نیشکری شریک نداند؟ آیا کسی هست قلبش برای خبر پیروزی نیشکری ها پر پر نزند؟

بیست و هشتمین روز از اعتصاب كارگران هفت تپه با حضور پرشور کارگران و خانواده هایشان در خیابانهای شوش را پشت سر گذاشتیم. كارگران كماكان مصم اند كه تا رسیدن به آخرین حلقه از خواسته هایشان از جمله خلع ید از كارفرما و بازگشت به كار همكاران اخراجی شان، از پای ننشینند و آنگونه كه خود اعلام كرده اند، "زمین را زیر پای كارفرما و دولت و مسٸولان كشوری و استانی آن داغ کنند"! كارگران به درست بر حق قانونی اعتراض و اعتصاب خود پافشاری میكنند و هر روز توطٸه های جدید كارفرما و حامیانش در حکومت را خنثی و برملا میكنند.

توضیح: تاکنون دهها نفر از ایران، خواهان امضا و حمایت از این کمپین شده اند. قبل از هر چیز با تشکر از این عزیزان، اما با توجه به مشکلات امنیتی که این مسئله میتواند برای این عزیزان ایجاد کند، از ذکر نام آنان معذوریم.

کمپین: در دفاع از آزادی و امنیت مردم کردستان، علیه ترور و اخاذی پژاک

مردم کردستان به این واقعیت که حزب حیات آزاد کردستان (پژاک) شاخه حزب کارگران کردستان ترکیه (پ ک ک) در کردستان ایران است، واقفند. مردم کردستان به این امر که پ ک ک سالها است در یک رابطه دوستانه و همکاری با جمهوری اسلامی است، آگاهند. با وجود این، نمایش اسلحه و گشت و گذار مسلحانه علنی پژاک در کردستان، درحالیکه صراحتا در برنامه خود همکاری با جمهوری اسلامی برای نجات از بحران اش را تدوین کرده است، برای چیست؟
جواب به روشنی این است: