کاخ کرملین امروز سه شنبه اعلام کرد که تلاش های برزیل برای میانجی گری در درگیری های روسیه و اوکراین «ارزش توجه کردن را دارد». خبرگزاری رویترز نوشت: کرملین اعلام کرده که تلاش های برزیل برای میانجی گری در صلح اوکراین ارزش توجه کردن را دارد اما ما هنوز هیچ گونه طرح صلحی را که فرانسه ارائه کرده باشد، مشاهده نکرده ایم. رویترز نوشت: لولا داسیلوا رئیس جمهوری برزیل روز دوشنبه به دلیل اظهارات اخیرش که غرب را به «تشویق» جنگ از طریق مسلح کردن اوکراین متهم کرده است، انتقاد آمریکا را برانگیخت.

بر اساس اسناد آرشیو ملی انگلیس، تونی بلر، نخست وزیر وقت این کشور ۲۵ سال پیش برای حفظ روابط با آمریکا و با وجود مخالفت مشاورانش دستور حمله غیرقانونی به عراق را صادر کرده بود. به گزارش ایرنا، بر اساس اسنادی که دیروز (۲۸ فروردین) در تارنمای “دیکلسیفاید” (declassifieduk.org) منتشر شد، تونی بلر، نخست وزیر اسبق انگلیس، با وجود هشدارهای مکرر در مورد غیرقانونی بودن بمباران عراق، دستور این اقدام را در سال ۱۹۹۸ صادر کرد.

درگیری‌های جاری بین ارتش سودان و گروهی از شبه‌نظامیان در این کشور تاکنون جان دستکم «۵۶ غیرنظامی» را گرفته است. به گفته گروهی از پزشکان سودانی ده‌ها نفر از نیروهای امنیتی و نظامیان نیز در این درگیری‌ها کشته شده‌اند. گزارش‌ها از خارطوم، پایتخت سودان حاکی است که سحرگاه یکشنبه نیز صدای چند انفجار در شهر شنیده شده است. 

دفتر کردستان حزب حکمتیست( خط رسمی):  چندین ماه است حمله به مدارس دخترانه و مسمومیت آنها به پدیده ای جدی و تقریبا هر روزه  تبدیل شده است، امری كه مورد اعتراض وسیع مردم آزادیخواه در ایران است. اكنون چند روزی است كه دور دیگری از حملات شیمیایی به مدارس دخترانه در شهرهای مختلف ایران شروع شده است.

پنج کارشناس حقوق بشری سازمان ملل گفته‌اند «جرم‌انگاری امتناع از پوشش حجاب، نقض حق آزادی زنان و دختران است و راه را به روی طیف وسیعی از موارد نقض احتمالی حقوق سیاسی، مدنی، فرهنگی و اقتصادی باز می‌کند».

هراس  ۱۷ مارس ۲۰۲۳، یک روز پس از تظاهرات خودجوش مردمی برعلیه استفاده دولت از ماده ۴۹.۳ قانون اساسی برای تصویب خودکامانه تغییر قانون بازنشستگی، روزنامه فیگارودر نوشته ای کوتاه که شایسته اعطای جایزه ادبی پولیتزر است، نوشت: « تیتر : تمیز کردن خیابانها و مغازه داران در شوک در خیابان پوتی شان (منطقه دوم پاریس)، متن : در محله ای نزدیک به باغ تویلری، پس از هرج و مرج های روز قبل، هرچند خیابانها تمیز شد، اما مغازه داران و کسبه هنوز در شوک هستند.

سانادرا پیچای مدیرعامل گوگل: در شرایطی که در دنیای فناوری بحث‌ها بر سر استفاده روزافزون از هوش مصنوعی و ظهور چت‌ربات «چت‌ جی‌پی‌تی» داغ شده است، به نظر می‌رسد گوگل از دور رقابت‌ها عقب افتاده است. موتور جستجوی گوگل که برای بیش از دو دهه یکه‌تاز عرصه جستجوهای اینترنتی بود اکنون با چالشی مهم و خطر از دست دادن بازار به رقیبانش از جمله مایکروسافت روبرو است.

 هومو ساکرها، انسان هایی بودند در دوران رم باستان که قانون بر آنها اعمال “می شد” و “نمی شد”. قانون!! در خصوص آنها فرمان داده بود که آنها نمی توانند به عنوان “انسان مقدس” شناخته شوند. از سوی دیگر، قانون در مورد آنها فرمان داده بود: اگر کسی این افراد را بکشد قاتل نیست و به عنوان قاتل شناخته نمی شود!!!!

گلرخ ایرایی، توسط شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب تهران به ۷ سال حبس و مجازات های تکمیلی محکوم شد. بر اساس حکمی که اخیرا توسط شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب تهران به ریاست قاضی ایمان افشاری صادر و به خانم ایرایی ابلاغ شده، وی از بابت اتهام “اجتماع و تبانی” به ۶ سال حبس، به اتهام تبلیغ علیه نظام به ۱ سال حبس و همچنین از بابت مجازات های تکمیلی به ۲ سال ممنوعیت خروج از کشور، ۲ سال ممنوعیت حضور در تهران، ۲ سال ممنوعیت حضور در احزاب، گروه‌ها و دسته‌جات و ضبط گوشی تلفن همراه محکوم شد.

از منظر طبقه کارگر فرانسه نیز، این جنگی اساسی است برای برچیدن و لغو تمام سیاست های این دوره بورژوازی در حمله به طبقه کارگر و تحمیل یک عقب نشینی همه جانبه به بورژوازی است. طبقه کارگری که کمون را آفریده و انقلابات را سازمان داده است، بیش از هر دوره ای نیازمند حزب کمونیستی خود است.

راهپیمایی اعتراضی شماری از کارگران نیشکر هفت تپه روز پنجشنبه در محوطه صنعتی این شرکت برگزار شد. کارگران شرکت کننده در راهپیمایی به «دستمزد ظالمانه تعیین‌ شده توسط شورای عالی کار» اعتراض داشتند.

مذاکرات سندیکاها و کارفرمایان بر سر افزایش حقوق کارمندان دولت و کارکنان بخش عمومی بدون دست‌یابی به نتیجه‌ای پایان گرفت. حال باید میانجی‌های مستقل راه‌حلی برای این معضل پیدا کنند.مذاکرات سندیکاها و کارفرمایان در که از روز دوشنبه در شهر پوتسدام برای افزایش حقوق کارمندان دولت و کارکنان بخش عمومی آغاز شده بود، بدون دست‌یابی به نتیجه‌ای پایان گرفت. همزمان با آغاز مذاکرات، سندیکاها برای افزایش فشار بر طرف مقابل اعتصاب‌های فلج‌کننده‌ای را در سطح آلمان اعمال کردند.

نتانیاهو در برابر مخالفت‌ها علیه اصلاحات قضایی عقب‌نشینی کرد و هم‌زمان نسبت به تلاش یک "اقلیت افراطی" برای "تجزیه اسرائيل" هشدار داد. وزیر امنیت اسرائيل تهدید به استعفا کرد. اتحادیه کارگری اعتصابات را پایان می‌دهد. بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر اسرائيل عصر دوشنبه ۲۷ مارس اعلام کرد که طرح اصلاحات قضایی را به تعویق می‌اندازد.

«آیا مارکس درست می‌گفت؟» این پرسش را هفته نامه بزرگ آلمانی اشپیگل در آغاز سال مطرح می کند، با تصویر نوینی از منتقد سرمایه و بنیانگذار کمونیسم مدرن در صفحه اول.

نویسندگان Bernard Vasseur & Isabelle Garo برگردان باقر جهانباني 

سرمایه داری نه تنها قربانیانی تولید می کند که در شکوه و شکایات خود محبوسند، بلکه قبرکنان و جانشینان خود را نیز به عنوان بازیگران سازنده آینده به میدان می آورد.

تازگی سوال طرح شده توسط اشپیگل این است که بیش از آنکه تحلیل گر سرمایه داری و بحران های آن را مورد خطاب قرار دهد، به متفکر و کنشگر خروج از سرمایه داری که آنرا کمونیسم می نامد، می پردازد. زیرا به گفته این روزنامه، اعلام اینکه سرمایه داری دیگر کارآمد نیست و بنابراین باید به دنبال نوشتن صفحه جدیدی در تاریخ بشر با هدف غلبه بر آن باشیم، امری پیش پا افتاده است.

به طور خلاصه، دیگر «ضد سرمایه‌داری»، «ضد» فعالیتهای مخرب آن بودن (که با این وجود همچنان به عنوان نظر چپ رسمی باقی می‌ماند) کافی نیست، بلکه «برای» ساختن جامعه‌ای پس از سرمایه‌داری است که باید بحث و گفتگو شود. بنابراین ما در اینجا نیروی دیالکتیک مارکسی را می یابیم: سرمایه داری نه تنها قربانیانی تولید می کند که در شکایات خود محبوس شده اند و از آنها خواسته می شود تا این شکوه ها را به خشم «علیه» سرمایه داری تبدیل کنند، بلکه قبرکنان و جانشین های خود را نیز تولید می کند که به عنوان بازیگران آینده جامعه پسا سرمایه داری به میدان می آیند، زیرا - هر روز آشکارتر می شود - سرمایه داری پایان تاریخ نیست.

«سرمایه داری با تصاحب تمام جهان شرایط تولید را بشکل بی‌سابقه گسترش داده است، اما کار سخت انسان ها را فرسوده کرده، بشریت را به بن بست کشانده است و حیات زیست محیطی را تهدید می کند».

بنابراین تصور کردن «جامعه برتری که اصل اساسی آن توسعه کامل و آزادانه هر فرد است» ( کتاب سرمایه مارکس) ضروری و فوری است، جامعه ای که فرض آشکار بر آنست که توسط افراد ذینفع آن باید ساخته شود. به عبارت دیگر، سرمایه داری با تصاحب تمام جهان شرایط تولید را بشکل بی‌سابقه گسترش داده است، اما کار سخت انسان ها را فرسوده کرده، بشریت را به بن بست کشانده است و حیات زیست محیطی را تهدید می کند. در اینجا با یک «تمدن زدایی» طبق بیان لوسین سِو روبرو هستیم که بسیاری از روشنفکران در کتاب‌هایشان شروع به بررسی آن کرده اند. و همچنین انجمن‌ها و جوانان بیشتر و رسا تر منطق سرمایه داری را به چالش کشیده اند. اینها همچنین سؤال هائی است که توسط جنبش آزادی زنان یا جنبش حمایت از پناهندگان که به اشتباه مهاجران نامیده می شوند، مطرح می شود و تمام حساسیت های بر انگیخته در ارتباط با نتایج و خاطرات استعمار و ریشه های نژادپرستی را به میدان می آورد.

همه اینها شاخه‌های مختلف مبارزه را تشکیل می‌دهند که امروزمی‌تواند پیشرفتی در راه رهایی انسان باشد که در همان هدف کمونیسم وجود دارد. اما این نیز درست است که این تنوع فاقد وحدتی است که به آن اجازه می‌دهد قوی‌تر شود، افراد هرکس در حوزه خویش و امور مربوط به خود فعالیت می کند. دلیل این پراکندگی روشن است: ایده خروج از سرمایه داری (که می تواند گفتمانی بدیع ونو آورانه باشد و همچون قطبی اتحاد را حول خویش بوجود آورد) در حال حاضر در نیروهای سیاسی مترقی بازتاب پیدا نمی کند. آیا این فقدان یک چشم‌انداز مثبت ومشخص وبحث در مورد آن نیست که در جریان انتخابات مختلف، موجب افزایش رأی ممتنع می شود و راست افراطی برآمده از فاشیسم خود را در دروازه‌های قدرت یا حتی در قدرت می‌بیند ؟

تحلیل‌های درست و مناسب مارکس ترس از سلطه را بوجود می آورد. اما مارکسیسم هنوز نتوانسته یک دیدگاه سیاسی مشخص ایجاد نماید.

ایزابل گارو پروفسور فلسفه

بازگشت دوره‌ای مارکس، در رسانه‌های اصلی، کمی شبیه هالووین است: ما دوست داریم قبل از بازگشت به چیزهای جدی، لحظه‌ای دچار ترس و لرز شویم. اما این ادای احترام شرارت از فضیلت و دلالان بازار مالی از نظریه انباشت، با این وجود قابل تامل و نشان دهند سه نکته است. اولین مورد این است که سرمایه داری بیش از پیش در حال فرو رفتن در بحرانی است که بشریت و سیاره زمین را با خود بسوئی می کشاند که به منسجم ترین و گسترده ترین انتقادها و در درجه اول آنهائی که توسط نویسنده کتاب سرمایه مطرح شد، معنا می بخشد.

دوم آنکه این ادای احترام های گذرا و بی فایده، جای تحلیل مستمر و اعتراض دائمی را نمی گیرد، و در خدمت القای ممکن نبودن فرضیه ای هستند که موجب ترس و وحشت سلطه گران می شود: پایان سلطه آنها.

بنابراین، مورد سوم این است که مارکس و مارکسیسم، حداقل در حال حاضر، مترادف با دیدگاه سیاسی ملموسی نیستند.

اگرچه تنها مارکس و مارکسیسم هستند که به تضادهای موجود در جهان ما اشاره می کنند.

«مارکسی که ما نیز باید بازنگری کنیم، همان مارکس "مبارزه طبقاتی ای است که تا پایان باید ادامه یابد "، مارکس استراتژیست، مشتاق اتحاد نیروهای حاضر برای مبارزه با استثمار و همه اشکال سلطه.»

ما اکنون به خوبی می دانیم که سرمایه داری معاصر مترادف با نابودی قاطعانه و متعصبانه است که توقف یا حتی مهار آن غیرممکن است، چون قوانین سرمایه بسیار قدرتمند و کور هستند. بنابراین همه ما آشکارا یا پنهان می دانیم که تنها راه حل، تغییر کامل در شیوه تولید و شیوه زندگی است. راه حلی که هم اکنون در دسترس نیست، اما بایستی از این پس بدون تأخیر، در برابر خطر نابودی آنرا بوجود آورد. اما چیزی که ما هنوز نمی دانیم این است که چگونه می توان این تضاد را به یک شتاب جمعی و عظیم، تنیده از تمام مبارزات جاری تبدیل کرد. به همین دلیل است که اگر برخی از نشریات مهم جرأت کنند تشخیص دهند که مارکس قوانین ساختاری که ما را در هم میکوبد به خوبی توصیف کرده است، به طرز عجیبی فراموش می‌کنند که ذکر نمایند که مسئله اساسی سرنگونی سلطه‌گرانی است که مقاومت می کنند و حاضرند « بهای آن هر چه هم باشد» به ویران کردن بشریت و طبیعت ادامه دهند. و سرنگونی سلطه گران موعظه کمونیسم به عنوان یک آرمان مبهم، یک برچسب یا رؤیای یک شورش معجزه آسا نیست: مارکسی که ما نیز باید آن را بازنگری کنیم، "مارکس مبارزه طبقاتی ای است که تا پایان باید ادامه یابد ". مارکس استراتژیست، مشتاق اتحاد نیروهای حاضر برای مبارزه گام به گام با استثمار و همه اشکال سلطه می باشد.

این مارکس مبارز، انقلابی صبور و مصمم، نویسنده مانیفست، تحسین کننده کمون پاریس، وقایع نگار مبارزات مردمی (۱) در اروپا، ایالات متحده یا چین است که هر چه برجسته تر می شود. زیرا ساختن یک برنامه گسست، متقاعد کردن، جمع شدن فراتر از منافع گروهی و سازماندهی فراتر از فرقه گرایی، یک کار بسیار بزرگ و فوری است. جنبش اجتماعی قدرتمندی که در جریان است این را به ما یادآوری می کند.

(۱) - جلد اول مقالات از نیویورک دیلی تریبون به تازگی توسط نشر سوسیال منتشر شده است. دسترسی به مارکس کمتر شناخته شده.

کارگران، معلمان، بازنشستگان، کشاورزان، پرستاران، پزشکان و در یک کلام؛ ای تمام آنهایی که همدرد ما هستید. زمان باشکوه یکی شدن، زمان پیوستن ما، فرا رسیده. بله همه ما درست می‌گفتیم، این حکومت وصله تن مردم کشورمان نیست! ما هرچه اینان گفتند بکنید، مقاومت کردیم و سر برابر ولایت، حاکم شرع و ده‌ها عامل سرکوبشان خم نکردیم.

امروز سه‌شنبه ۲۴ آبان‌ماه ۱۴۰۱، کارگران شرکت ذوب‌آهن اصفهان از بخش‌های مختلف شرکت در اعتراض به عدم رسیدگی به خواسته‌هایشان دست به اعتصاب زده و در محوطه این شرکت تجمع کرده‌اند.

هم‌زمان با آغاز سالگرد آبان ۹۸، اعتراضات سراسری در ایران از جمله در دانشگاه‌ها و مراکز آموزشی روز سه‌شنبه در شهرهای متعدد شدت گرفت.

در پنجاه و هشتمین روز اعتراضات مردم در ایران شمار جان‌باختگان این جنبش به ۳۴۴ نفر رسید.

ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران اعلام کرد ۵۲ نفر از جان‌باختگان کودک هستند و زیر ۱۸ سال سن دارند. به‌گزارش هرانا از ۲۶ شهریور تا ۲۳ آبان ماه، ۱۵۸۲۰ نفر از معترضان هم دستگیر شده‌اند که هویت ۲۰۲۷ نفر آنها مشخص شده اما از محل نگهداری و ارگان دستگیرکننده بقیه آنها اطلاعی در دست نیست.

هرانا همچنین شمار دانشجویان بازداشت شده را ۴۴۸ نفر اعلام و عنوان کرد که این تعداد از دانشجویان ۱۳۸ دانشگاه معترض بوده‌اند.

این خبرگزاری اعلام کرد از مجموع بازداشتی‌ها که هویتشان مشخص شده، ۷۹ درصد مرد، ۱۸ درصد زن، ۲ درصد کودک و نوجوان پسر و ۱ درصد کودک و نوجوان دختر هستند.

همزمان ۲۳۰۰ تن از دانش آموختگان دانشگاه صنعتی امیرکبیر، طی بیانیه‌ای نسبت به سرکوب، بازداشت و ممنوع الورودی شماری از دانشجویان این دانشگاه، اعتراض کردند.

آنها در این بیانیه، ضمن محکوم کردن برخوردهای غیرقانونی و خشن نیروهای لباس شخصی و همچنین بازداشت دانشجویان معترض خواستار «آزادی دانشجویان بازداشتی، رفع ممنوع الورودی همه دانشجویان و لغو احکام صادر شده توسط کمیته انضباطی» و نیز «جمع شدن بساط تحقیرآمیز و دور از شأن دانشگاه برای تفتیش بدنی هنگام ورود به دانشگاه، عزل و تنبیه مدیران مختلفی که به آسیب زدن به دانشجویان کمک کرده‌اند و تضمین امنیت برگزاری تجمعات عاری از خشونت در سطح دانشگاه» شده‌اند.

پیش‌تر نیز، ۱۰۵ تن از اساتید دانشکده فنی دانشگاه تهران و شماری از دانشجویان پردیس هنرهای زیبای دانشگاه تهران در همراهی با اعتراضات و ممنوع الورودی برخی از دانشجویان، با انتشار بیانیه های جداگانه اعتراض خود را بیان کرده بودند.

ماهنامه خط صلح نیز در مطلبی نوشت جمهوری اسلامی ایران هم‌چنان یکی از حکومت‌هایی است که با شدت به صدور و اجرای مجازات مرگ در نظام قضایی خود ادامه می‌دهد.

این ماهنامه اضافه کرد: «آخرین آمارها نشان می‌دهند دست‌کم پانصدوبیست‌وهشت نفر در طی یک سال گذشته در ایران اعدام شده‌اند که این رقم صرفاً شامل اعدام‌هایی است که یا به طور رسمی از سوی دستگاه قضایی ایران و رسانه‌های داخلی اعلام شده یا سازمان‌های حقوق بشری با استفاده از منابع خود اجرای آن‌ها را تأیید کرده‌اند.»

اصرار به تداوم صدور و اجرای مجازات مرگ در ایران در حالی است که این مجازات در بیش از دو سوم کشورهای دنیا لغو شده یا سال‌‌هاست که دیگر در عمل اجرا نمی‌شود. جمهوری اسلامی ایران به همراه عربستان سعودی و چین از جمله کشورهایی‌ هستند که مجازات اعدام هم‌چنان در آن‌ها برقرار است و نظام قضایی نیز از آن دفاع می‌کند.

روز سه شنبه وزارت خارجه امریکا با انتشار بیانیه ای اعلام کرد دولت این کشور” سازمان مجاهدین خلق ایران” را دمکراتیک و نماینده مردم ایران نمی داند. سازمان مجاهدین خلق هم با استناد به همین بیانیه اعلام کرد موضع آمریکا نشانه استقلال ماست. در بیانیه ی آمریکا گفته شده که این کشور نه با مجاهدین خلق ایران رابطه دارد و نه به آن کمک می کند.

اعضای “اوپک پلاس” شامل سازمان کشورهای صادر کننده نفت (اوپک) و دیگر تولیدکنندگان عمده نفت خام از جمله روسیه روز دوشنبه با کاهش روزانه عرضه به اقتصاد جهان تا ۱۰۰ هزار بشکه موافقت کردند.

دیروز، شنبه برابر با ۱۲ شهریور ۱۴۰۱، کارکنان رسمی صنعت نفت در تهران، بر اساس فراخوانی از پیش اعلام شده در مقابل وزارت نفت تجمع اعتراضی برگزار کردند و صدها نفر از آنان از شهرهای مختلف ایران به پایتخت آمدند. این تجمع که با هدف اعتراض به مشکلات معیشتی، دستمزدهای ناکافی و عدم اجرای قوانین و ساعات کاری غیرعادلانه و کیفیت پایین خدمات رفاهی و بهداشت صورت گرفته بود و همچنین خواهان اجرای کامل ماده ۱۰ قانون وظایف و اختیارات کارکنان رسمی وزارت نفت بودند، با یورش ماموران یگان ویژه و امنیتی مواجه شد و دست کم ۶۷ نفر از کارگران بازداشت شدند که تعدادی از آنان بعد از ظهر روز شنبه آزاد شدند.

معترضان به قطع بیش از یک هفته‌ای آب آشامیدنی در شهرکرد در روزهای گرم تابستان، روز سه‌شنبه ۲۵ مرداد در مقابل استانداری چهارمحال و بختیاری تجمع کردند.

آنان در این تجمع شعارهایی همچون «‌بی‌شرف بی‌شرف» علیه مسئولان سر دادند. در حالی که مقام‌های رسمی سیل اخیر را عامل ایجاد مشکل بی‌آبی اعلام می‌کنند، معترضان به بی‌کفایتی در مدیریت منابع اشاره دارند و برنامه‌های انتقال آب از این منطقه را زمینه بروز مشکل می‌دانند.

بعد از بارندگی‌های اخیر و جاری شدن سیل در نقاط مختلف استان چهارمحال و بختیاری، آب چشمه کوهرنگ، یکی از منابع اصلی تامین آب شهرکرد، گل‌آلود و از مدار آب‌رسانی خارج شد. 

به گزارش خبرگزاری دولتی ایران (ایرنا) این مسئله باعث «ایجاد تنش آبی در هفت شهر و ۳۴ روستا» در این استان شد. 

به گزارش تارنمای زمانه، معترضان که شمار زیادی از آنان زنان هستند، در اعتراض خود به بی‌آبی، شعارهایی از جمله «‌مرگ بر استاندار» (غلامعلی حیدری)، «مرگ بر رئیسی» و «‌ننگ ما ننگ ما دولت الدنگ ما» سر دادند.

خبرگزاری فارس در گزارشی از اعتراض امروز مردم شهرکرد، تعداد معترضان را به ۵۰۰ نفر و شعارهای آنان به عملکرد دولت را به «مسئول بی‌کفایت استعفا استعفا» تقلیل داد و به دیگر شعارهای سر داده شده از سوی شهروندان اشاره نکرد.

بر اساس این گزارش، در جریان تجمع شهروندان، مسئولان استان در میان آنان حاضر شده و به مطالبات‌شان پاسخ داده‌اند:

«پیگیری مسئولان استان از روز نخست برای ترمیم مسیر و بهبود کیفیت آب انتقالی جریان دارد اما طولانی شدن این روند موجب نارضایتی مردم شهرکرد شده است.»

منعکس نشدن مشکل قطع آب شهرکرد در صداوسیمای جمهوری اسلامی هم از سوی شهروندان مورد اعتراض و انتقاد قرار گرفت و در این مورد شعار دادند: «صداوسیما کجایی؟ حامی مافیایی»

اعتراض مردم تشنه در شهرکرد در حالی‌ست که نماینده این شهر در مجلس روز سه‌شنبه گفت که امیدوار است ظرف امروز و فردا، «با آمدن آب خط انتقال آب اضطراری به مدار آب‌رسانی شهرکرد»، بخش زیادی از مشکلات برطرف شود.

احمد راستیه به خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) گفت: «از امروز با کاهش بحران آب در شهرکرد مواجه خواهیم بود و طی روزهای آینده نیز بسیاری از مشکلات برطرف خواهد شد.»

به گفته راستینه، ۶۰ درصد آب شرب مردم شهرکرد از خط انتقال آب کوهرنگ تأمین می‌شده که با وقوع سیلاب، این خط انتقال آب دچار مشکل شده است: «با بالا رفتن شدید کدورت آب، عملا امکان استفاده آب شرب از چشمه کوهرنگ برای شهرکرد سلب شد.»

او با انتقاد از عملکرد اداره آب و فاضلاب استان چهارمحال و بختیاری، مشکل اصلی را این مسأله عنوان کرد که شرکت آبفا از سال ۱۳۹۴ تاکنون و در طول هفت سالی که این خط انتقال آب فعال شده، تصفیه‌خانه‌ای برای مرکز استان پیش‌بینی نکرده است: «به علت عدم وجود تصفیه‌خانه، با بالا رفتن کدورت آب این خط آب از مدار آب‌رسانی شهرکرد خارج شد.»

در روزهای گذشته مسئولان تلاش کرده‌اند تا با استفاده از تانکر به این منطقه آب‌رسانی کنند که این تانکرها در مرکز شهر قرار گرفته‌اند و مردم باید برای تهیه آب به مرکز شهر بروند. این در حالی‌ست که در جریان اعتراضات امروز معترضان، تانکر آبی در میان معترضان دیده می‌شود که آب از آن روی زمین می‌ریزد.

به گفته راستیه اما شرکت آب و فاضلاب (آبفا) در استان چهارمحال و بختیاری در «برآورده نکردن دقیق نیاز آب شهرکرد» و همچنین «پیش‌بینی نکردن خط پدافندی برای شهرکرد به عنوان مرکز استان» مقصر است که باعث ایجاد بحران آب در این شهر طی روزهای گذشته شده است: «ضعیف بودن زیرساخت‌های انتقال و عدم وجود تصفیه‌خانه برای مرکز استان موجب شده که ما در فصول مختلف سال دچار مشکل در تأمین آب شویم؛ در زمستان به علت یخ‌زدگی خط انتقال آب با قطع آب در شهرکرد مواجه شدیم و امروز نیز به علت سیل.»

اعتراض‌ها به بی‌آبی در چهارمحال و بختیاری اولین بار نیست که شکل گرفته است و پیش از این نیز شهروندان به ناکارآمدی مدیریت آب در این استان اعتراض کرده‌اند.

آذر ماه سال گذشته و فروردین‌ ماه امسال، گروهی از شهروندان این استان با در دست گرفتن پلاکارد‌هایی با شعارهای اعتراضی از جمله «مرگ بر مافیا»، در شهرکرد تجمع کردند و در اعتراض به طرح‌های انتقال آب از این استان شعار دادند.

از جمله این طرح‌ها، طرح تونل گلاب است که قرار است آب سرشاخه‌های زاینده‌رود در استان چهارمحال و بختیاری را به کاشان منتقل کند.

سال گذشته نیز زمانی کشاورزان اصفهان در اقدامی بی‌سابقه به مدت دو هفته در بستر زاینده‌رود تحصن کردند که این اعتراضات به استان چهارمحال و بختیاری هم کشیده شد.

به گفته مسئولان چهارمحال و بختیاری، اکنون این استان با خشک‌سالی بی‌سابقه‌ای مواجه است. مسئولان خود معترف‌اند که هم‌اکنون در چهارمحال و بختیاری بیش از ۲۰۰ روستا و مخازن پنج شهرک صنعتی استان با تانکر آب‌رسانی می‌شود.

چهارمحال و بختیاری دارای ۱۰ شهرستان با جمعیتی نزدیک به یک میلیون نفر است.