کشته شدن رئیس جمهور و یاران او! شادمانی دهها میلیونی مردم در ایران!

و به موجی از اندوه، هراس و نگرانی در صف حاکمیت، دشمنان مردم، و  شعف و  شادمانی در دل دهها میلیون از مردم معترض در ایران که چهار دهه است هرروز طعم تلخ جنایات رئیسی و کل دستگاه حاکمه در ایران را چشیده اند، دامن زد.
 
هرچند رئیسی این مهره معروف به سرکرده جوخه های مرگ دهه شصت و یكی از مسئولین قتل عام ها و شراکت مستقیم در تمام جنایات چهار دهه جمهوری اسلامی و مقامات مذهبی و دولتی همراه او، در یک حادثه کشته شدند، هرچند که از دستگیری و محاکمه و مجازات توسط مردم در دادگاههای مردمی نجات پیدا کردند، با این وجود حتی مرگ "حادثه وار" آنها هم توانست مرهمی هرچند موقتی بر زخم های تاریخی و عمیقی که این جنایتکار و همراهانش بر پیکر جامعه گذاشتند، بگذارد!
 
شادمانی مردم در این به مناسبت مرگ رئیسی و تیم همراهش، حق طبیعی آنها است. امری که امروز جمهوری اسلامی به موازات تلاش برای پرکردن جای این مقامات، رفتن به مصاف شادمانی مردم، تهدید آنها و اعلام پیگرد "قانونی" آنها  و حفظ  تعادل و موجودیت خود در مقابل مردم، محور سیاست داخلی آن است.
 
 کشته شدن رئیسی و وزیر امور خارجه و چند تن دیگر از مهره های اصلی رژیم، هرچند در یک حادثه هوایی صورت گرفته باشد،  بی تردید ضربه ای چند جانبه به جمهوری اسلامی ایران است. نباید اجازه داد که جمهوری اسلامی برای ترمیم پیکر ضربه خورده اش، از مردم انتقام و  قربانی بگیرد. شادمانی و احساس قدرت مردم در مقابل احساس ضعف رژیم را دستمایه امنیتی و پلیسی کردن جامعه و تعرض به مردم بکند.
 
سران و جنایتكاران حاكم، قاتلین و عاملین بیش از چهار دهه كشتار، زندان، شكنجه، زن ستیزی و فقر و گرسنگی و بی حقوقی مطلق دهها میلیون انسان كاركن، دیر یا زود باید تاوان پس بدهد و در دادگاههای علنی و مردمی به پای محاكمه بنشینند. بگذار امروز روسای جمهوری اسلامی عزای عمومی اعلام كنند، پرچم های سیاه را بالا ببرند و در مرگ یارانشان سینه زنی كنند، روز سرنگونی و محاكمه آنها سراسر ایران لباس شادی میپوشند، سرود پیروزی میخوانند و روز رهایی و بازگرداندن حرمت به انسانها را جشن میگیرند.
 
حزب حكمتیست(خط رسمی)
۳۱ اردیبهشت ۱۴۰۳- ۲۰ مه ۲۰۲۴