او که پنج‌شنبه ۳۱ ژانویه برنده جایزه بخش ادبیات غیرداستانی ویکتورین پرمیر شده، خودش در مراسم اهدای جایزه حضور نداشت. به گزارش رادیو فردا، بهروز بوچانی روزنامه‌نگار کُرد ایرانی، برنده ۲۵ هزار دلار در بخش ادبیات غیرداستانی جایزه ویکتورین پرمیر و برنده ۱۰۰ هزار دلار در بخش ادبیات جایزه ویکتورین شده است. این نویسنده که شش سال است در جزیره مانوس در پاپوآ گینه نو زندانی است، نخست در بازداشتگاه ساحلی استرالیا نگهداری می‌شد و سپس به بازداشتگاه جزیره مانوس منتقل شد.
اکنون کتاب او با نام «دوستی به جز کوه‌ها نداشتم» که آن را در بخش پیام‌های موبایلش و از داخل بازداشتگاه نوشته، توسط کشوری تحسین شده که دولتش به او اجازه ورود به آن را نمی‌دهد.
او به گاردین گفته است که از دریافت این جایزه احساس متناقضی دارد: «اما من این کتاب را به خاطر جایزه ننوشتم. هدف اصلی‌ام این بود که مردم استرالیا و سایر نقاط جهان بفهمند که چطور این سیستم افراد بی‌گناه را در مانوس و نائورو به شکلی سیستماتیک شکنجه می‌کند. امیدوارم این جایزه باعث شود که توجه بیشتری به این موضوع شود یا این سیاست وحشیانه تغییر کند.» او این گفته‌ها را از طریق پیامک به خبرنگار گاردین گفته است چون به اینترنت مناسب دسترسی ندارد.
مترجم کتاب بوچانی، امید توفیقیان که به کمک مونس منصوبی آن را از فارسی به انگلیسی ترجمه کرده است، این جایزه را به نیابت از او دریافت کرد.
توفیقیان گفته است: «نمی‌توان اثر این جایزه را بر سیاست‌های استرالیا در زمینه پناهجویی و حتی بر سایر نقاط جهان دست‌کم گرفت. سیاست استرالیا، شکل آشکاری از استعمار جدید است که در سراسر جهان به کار گرفته می‌شود. اهدای جایزه به این کتاب می‌تواند توجه‌ها را به این موضوع جلب کند.» جایزه در هفت بخش مختلف از سوی هیات داوران اهدا می‌شود.
جزیره مانوس متعلق به «پاپوآ گینه نو» است. دولت مالکوم ترنبول، نخست‌وزیر استرالیا در سال‌های گذشته صدها میلیون دلار پرداخت کرده تا در این جزیره به پناهجویانی رسیدگی کند که استرالیا آن‌ها را نپذیرفته است. هر کس که بدون گذرنامه و روادید خود را به استرالیا برساند یا بازگردانده خواهد شد و یا به این جزیره و جزایر کوچک نائورو فرستاده خواهد شد.
بیشتر پناهجویان جزیره مانوس از افغانستان، ایران، پاکستان، سری‌لانکا و سوریه هستند.