یکسال پس از عروج جنبش آزادیخواهانه توده ایی

تلاش میكند با تهدید و ارعاب، با نظامی کردن فضای شهرها، با بسیج نیرو به دانشگاهها و مراكز كارگری، با تمرکز نیرو در محلات و مدارس و ....، نیروهای مسلح و پلیس و مزدوران لباس شخصی و اطلاعاتی و خبرچینان و آخوند و عوامل خود را برای مقابله با مردم آماده كند. همزمان سران رژیم در هراس از انفجار مجدد بشکه باروت خشم و نفرت همگانی، ضرورت "مدارا" کردن و "درک اوضاع جدید" را به صفوف "زبان نفهم" خود هشدار میدهند!

جمهوری اسلامی میداند كه امروز همه جا، از دانشگاه تا زندان، از مدارس تا محلات، مركز جنگ است! جنگ برای رفاه، جنگ برای آزادی و جنگ علیه آپارتاید جنسی و استبداد! میداند علیرغم ادعای "کنترل اوضاع" و "خاموشی این آتش"، نه سنگری را علیه مردم آزادیخواه فتح کرده و نه کنترلی بر اوضاع ملتهب در ایران دارد. سران حکومت بهتر از هر کسی میدانند که پشت این ادعای "قدرت سرکوب دارم" کابوس سرنگونی خوابیده است. میدانند نه در دانشگاه ها و مدارس، نه در ادارات و بیمارستانها، و از همه مهمتر نه در هیچ مركز كارگری و محله ای مزدورانشان امنیتی ندارند. تمام تلاشها، از دستگیری ها تا تبلیغات كركننده، همه و همه عربده كشی دشمنی است كه زخم خورده است، دشمنی كه ضعیف شده است، دشمنی كه صفوفش به هم خورده است و هراس جامعه از آنها به هراس آنها از مردم آزادیخواه تبدیل شده است.
 
آنچه بیش از هر چیزی هراس جمهوری اسلامی و همه مرتجعین و جریانات بورژوایی در پوزیسیون و اپوزیسیون را دامن زده است، وجود جنبشی سراسری، همبستگی و اتحاد محرومترین اقشار مردم، از كارگر و زن، از جوان و معلم و بازنشسته و ... برای رهایی است. نقطه اشتراک هراس شان بدست گرفتن پرچم عدالتخواهی كارگری برای حق زن، رفاه و عدالت همگانی توسط نسل جوان یك طبقه است. عدالتخواهی طبقه ای که مهر خود را به اعتراض نه فقط مراكز كارگری، مراكز صنعتی و مهم پرولتری، که به دانشگاه و صف زن و اقشار محروم جامعه زده و نه تنها از جمهوری اسلامی عبور كرده است كه به چیزی كمتر از برابری و جامعه ای متمدن، مرفه، آزاد و انسانی و با پرچم شورایی طبقه كارگر قناعت نمیكند.
 
هراس جمهوری اسلامی از جنبشی آزادیخواهانه و مردمی است كه سنگرهای مهمی فتح كرده و صف دشمن را به هم ریخته اند. جنبشی که بر دیوار استبداد ترك انداخته است و میرود تا آنرا به زیر بکشد! هراس از كارگران و زنان و مردم آزادیخواهی است كه همه مرزهای ملی و قومی، مذهبی، تفاوتهای زبانی و جنسی و فرهنگ عقب مانده قومی و اسلامی را به حاشیه رانده، صاحبان آن را مستاصل كرده اند و بر همسرنوشتی و برابری و حرمت همه انسانها می كوبند!
 
امروزجنبش برابری طلبانه طبقه كارگر ایران، انعکاس صدای خود را در تجمعات مختلف، در صف زنان و دختران جوان، در دانشگاه و محلات كارگرنشین و در مراكز كار، در صف معلم و پرستار و تجمعات مختلف آنها شنیده است و همین حقیقت صف ارتجاع از حاكم تا اپوزیسیون را پریشان كرده است. طبقه ای که رهایی و عدالت را به امید میلیونها انسان در این جامعه تبدیل كرده است. امیدی که منشا قدرت، اتحاد و اعتماد به نفس میلیونها انسان تشنه آزادی در ایران شد. امید، قدرت و اتحادی که توده ای شده و جهانیان را به حمایت و احترام به آن واداشت و در قلوب آنها جای گرفت.
 
بی تردید مردم آزادیخواه سالگرد شروع این جنبش، سالگرد مرگ مهسا امینی و یاد همه عزیزانی كه در این سال برای آزادی و برابری و رفاه، برای حق زن و علیه ارتجاع مذهبی و... جنگیدند و جان باختند را گرامی میدارند. بی تردید بر مزار عزیزان و در هر تجمع و اعتراض و ... پرچم آزادی و برابری را به احترام آنها و به عنوان پرچم این جدال به اهتزاز در می آورند.
 
جنگ ما علیه جمهوری اسلامی، جنگ ما علیه استثمار و بردگی، علیه استبداد و زن ستیزی پایان نیافته است. این تازه شروع كار ما است، شروع كاری كه رفتن جمهوری اسلامی قدم اول و البته مهم آن برای اعمال حاكمیت خود و برای بدست گرفتن سرنوشت خود به رهبری طبقه كارگر و برای تامین سعادت و انسانیت و آزادی است.
 
بی تردید طبقه کارگر و مردم آزادیخواه برای پیروزی در این كارزار خود را آماده تر میكنند، نیروی خود را متحدتر و صف خود را خودآگاه تر میكنند. ارتجاع و زن ستیزی، فرهنگ حاكم را در همه میدانها به عقب میرانند، و با پرچم برابری و عدالت، رفاه همگانی و آزادی، برای پیروزی های بزرگتر میكوشند و نوید آینده بهتری را برای جهانیان در قلب طبقه كارگر و مردم متمدن جهان میكارند. امروز زن و مرد آزادیخواه در ایران بیش از هر زمانی چشم امید به طبقه كارگر آگاه دوخته است كه این دوره تاریخی را با رهبری رادیكال و انقلابی خود پشت سر گذاشته و برابری، آزادی، رفاه و سعادت همگانی را متحقق کند.
 
زنده باد آزادی
زنده باد برابری
 
حزب حكمتیست (خط رسمی)
۶ سپتامبر ۲۰۲۳