نبش قبر نظام!

خبرها حاكی است كه با قطع مداوم و مكرر برق در بخش خدمات درمانی و بیمارستانها، تاكنون بالغ بر صدها شهروند بیمار و نیازمند كه حیات شان به دستگاه های تنفسی و الكترونیكی وابسته است، جان خود را از دست داده اند. موج عظیم هرج و مرج و ترافیك شهری به دلیل از كار افتادن چراغ های راهنمایی در كنار فاسد شدن و تلف شدن اساسی ترین اقلام خوراكی شهروندان در سوپرماركت ها و دامداری ها در این گرمای تابستان، جامعه را با كمبود بیشتر آذوقه و خطر مرگ مواجه كرده است.

"توصیه" مقامات به اینكه "ما خودمان هم نمیدانیم كه دلیل قطعی برق چیست و لذا مردم خودشان قوانین را رعایت كنند"، چیزی بیش از بی لیاقتی و بی مسئولیتی حاکمیت در قبال زندگی بیش از هشتاد میلیون نفر شهروند این جامعه نیست. 

دولتی كه عرضه تامین ابتدایی ترین نیازمندی های شهروندان را ندارد؛ دولتی كه عاجز از تامین حداقلی از زندگی برای شهروندان جامعه است، ناتوان از تضمین امنیت جانی شهروندان است؛ دولتی كه قادر نیست اساسی ترین امكانات را در اختیار سیل زدگان و زلزله زدگان و مصیبت زدگان قرار دهد، دولتی كه عاجز از تامین واكسن كرونا و ممانعت از كشتار خاموش محرومان بدست این ویروس سیاه است؛ نظام درمانده ای كه بجای هزینه كردن در عرصه رفاه و آسایش مردم، كرور كرور هزینه دستگاه عریض و طویل مجلس، بیت امام، وزارت اطلاعات و سپاه قدس و استخدام مزدوران مخوفش میكند تا صدای حق خواهی و عدالت طلبی محرومان را تعقیب و خفه كند؛ نظامی كه در آن كودكان به گدایی و گرسنگی و بیگاری كشیده شده اند و در عوض زندانهایش بیش از این گنجایش آزادیخواهان و حق طلبان را ندارد؛ دولتی كه بجای ارزش نهادن به زندگی و حیات و حرمت انسان، اعدام میكند و میكشد و بیكار میكند؛ دولتی كه عاجز از تامین بیمه بیكاری و خدمات اجتماعی رایگان برای شهروندان است اما در عوض تا چشم كار میكند خرج گله های بسیج و سپاه و ارتش و دار و دسته های نظامی و شبهه نظامی اش میكند؛ دولتی كه بجای آزادی  تحزب، عقیده، بیان، اعتصاب و احترام به انسان در جهان معاصر، به اتهام مخالفت سیاسی اعدام میکند و شاهرگ حیات سیاسی و اقتصادی شهروندانش را میزند؛ حاكمیتی كه از رٸیس جمهورش تا بیت بیت رهبری و روسا و مسٸولین دولتی اش، برای كم ترین مسٸولیت در قبال زندگی شهروندان، شانه بالا می اندازند و در كمال وقاحت و گستاخی اعلام میكنند: "دولت مقصر نیست"؛ دولتی كه بعد از عروج اعتصابات و اعتراضات كارگری، امروز هشت اش در گرو نُه است، چرا كنار نمیرود و اداره جامعه را به دست رهبران و نمایندگان سوسیالیست و صاحب صلاحیت مردم نمیدهد؟! رهبران سوسیالیستی كه عزم كرده اند رفاه، آسایش، معیشت و حق حیات شهروندانشان را از تعرض حاكمیت موجود مصون نگه میدارند! رهبران مشروعی كه در دفاع از مطالبات اساسی شهروندان جامعه ایران، پیه سركوب و زندان و خطر ترور و تعقیب شان توسط عمال حاكمیت اسلامی را به تن مالیده اند! سوسیالیست هایی كه پا پیش گذاشته اند و با گردنی افراشته از آنچه حق انسان در قرن بیست و یكم است و باید باشد، كوتاه نمی آیند! رهبرانی كه امروز از اعماق جامعه ایران، از دل طبقه كارگر ایران به سطح امده اند و ادعای اداره جامعه كرده اند!

این حاكمیت نشان داده است كه نه اهل "اصلاحات" و رفرم است؛ نه اهل "گشایش سیاسی و اقتصادی" است؛ نه اهل "توسعه و آبادانی" است و نه اهل "ادب شدن"! این حاكمیت را از روز اول گماشته اند تا با چماق استبداد، توقع بالای كارگر و شهروند جامعه ایران از زندگی در جهان معاصر را سركوب كند و به خون بكشد؛ این نظام را گماشته اند تا اقتصاد و رفاه و معیشت را "زیربنای الاغ" جلوه دهد! این نظام اگر خاصیتی دارد همین است كه "استاندارد" بالایی از خفقان و فقر و سركوب را به جامعه ایران تحمیل کند.

این نظام رفتنی است؛ این را خودشان بهتر از هر كسی میدانند! مبارزه برای رفاه و برابری، نبرد برای آزادی و رفع تبعیض امروز جزء لاینفك مبارزه مردم ایران علیه جمهوری اسلامی است. شبح شكل دادن به یك انقلاب اجتماعی برای جامعه ای مرفه، برابر و كمونیستی در گشت و گذار است. رهبران و پیشقراولان طبقه كارگر برای پایان دادن به فقر و محرومیت و ناایمنی در جلو صف مبارزه مردم ایران علیه حاكمیت جمهوری اسلامی ایستاده اند! این تنها طبقه و جنبش واقعی برای تحقق بخشیدن به عدالت، رفاه و آزادی در جامعه ایران است. این یگانه جنبشی است كه برای برابری، رفع تبعیض، برخورداری از نعمات زندگی در سرتاسر ایران به حركت درآمده است. دولت آتی باید دولت این طبقه و دولت تحقق بخشیدن به رفاه، معیشت و آزادی باشد!

حزب كمونیست كارگری ایران - حكمتیست (خط رسمی)

۱۷ تیر۱۴۰۰ (۷ ژوٸیه۲۰۲۱ )