جمع بندی اولیه با پایان هفتمین روز اعتراضات؛ اعتراضات خونین آبان ماه

نسخه های تکمیلی تر این گزارش در آینده و با گردآوری بیشتر اطلاعات منتشر خواهد شد.
در زمان تدوین این گزارش حکومت ایران کماکان اطلاعات جامعی از شرح ماوقع اعتراضات در ایران ارائه نکرده است بنابراین همانطور که اشاره شد این گزارش را باید حاصل گردآوی اطلاعات موجود تا زمان تهیه آن در نظر گرفت نه بعنوان یک گزارش جامع و نهایی.
علاوه بر فاصله زمانی کم آغاز اعتراضات تا تهیه این گزارش و عدم اطلاع رسانی دولت ایران، باید در نظر گرفت به دلیل فضای خفقان و قطع سراسری اینترنت اطلاعات محدودی در اختیار تهیه کنندگان این گزارش قرار گرفته است.
“اعتراضات خونین آبان ماه” به موضوعات آماری مانند پراکندگی جغرافیایی اعتراضات ۷ روزه، تعداد کشته شدگان و بازداشت شدگان می پردازد.
از روز جمعه ۲۴ آبان ماه ۹۸ معترضان در واکنش به افزایش قیمت بنزین در شهرهای مختلف به خیابان آمدند،
بنابر گزارش پیش رو، بر اساس اطلاعات منتشره از سوی منابع غیر دولتی که صحت آن با انتشار اسناد کافی مورد بررسی و تایید قرار گرفته است، اعتراضات در ایران در طی ۷ روز (۲۴ آبان تا ۳۰ آبان ماه ۹۸) در حداقل ۹۷ شهر ایران گسترش یافت. هر چند خبرگزاری فارس که نزدیک به نهادهای امنیتی است بدون ارائه جزییات و توضیح اصطلاح “نقطه” اعلام کرد “اعتراضات و تجمعات کوچک و بزرگ در ۱۰۰ نقطه کشور صورت گرفته است”.
اعتراضات در روز نخست برابر با ۲۴ آبان ماه ابتدا در ۱۸ شهر آغاز شد، سپس در روز بعد به ۷۵ شهر گسترش یافت، در حالی که در روز ۲۶ آبان ماه گزارشات اعتراضات از ۳۲ شهر گردآوری شده بود، اختلال در اینترنت کشور آغاز و در ساعات بعد به قطعی کامل منتهی شد به همین دلیل آمار ثبت شده اعتراضی از وضعیت شهرها در روزهای بعد با خلا اطلاعاتی و کاهش رقمی روبرو شده است هر چند با تکبه بر اطلاعات حداقلی با اطمینان میتوان از تداوم اعتراضات در طول یک هفته مدنظر این گزارش صحبت کرد.
نیروهای امنیتی و انتظامی برای متفرق کردن تظاهرات کنندگان از گلوله های ساچمه ای و بعضا جنگی استفاده کردند، آنها از تجهیزاتی مانند خودروهای زرهی و حتی هلی کوپتر برای سرکوب مردم معترضان بهره بردند.
در حین اعتراضات حداقل حداقل یک صد معترض و پنج تن از نیروهای وابسته به حکومت کشته شدند.
طی این اعتراضات، ۴۰۰ بانک به آتش کشیده شد، ساختمان های دولتی، پایگاههای پلیس و بسیج و در بعضی مناطق دفاتر ائمه جمعه و حوزه های علمیه هدف تخریب قرار گرفتند.
دولت ایران از یک طرف با استفاده از تمام ظرفیت ممکن به سرکوب معترضان پرداخت و از سوی دیگر با فراخواندن مستقیم و غیرمستقیم هواداران خود به خیابانها کوشید معترضان را از خیابانها براند.
قطع کامل اینترنت مردم ایران را از گردش آزاد اطلاعات بیش از پیش محروم کرد، فارغ از این موضوع قطع ارتباطات خسارت زیادی به کسب و کارهای آنلاین در ایران که شمار آنان دهها هزار تخمین زده می شود وارد کرد.
دست کم یکصد نقطه یا حداقل ۹۷ شهر به شرح ذیل صحنه اعتراضات بودند:
اراک، اردبیل، ارومیه، اسلامشهر، امیدیه، اندیمشک، اهر، اهواز، ایرانشهر، ایلام، آبادان، بابل، بندرعباس، بندر امام خمینی، بهارستان، بهبهان، بوشهر، بوکان، بومهن، بیرجند، پاسارگاد، پردیس، پرند، پلدختر، تبریز، تنکابن، تهران، جم، جوانرود، چابهار، چغادک، چهاردانگه، خاش، خرم آباد، خرمشهر، دزفول، دماوند، دهدشت، دورود، رامهرمز، رباط کریم، رشت، رفسنجان، رویان، زاهدان، زنجان، ساری، ساوه، سرباز، سرپل ذهاب، سروآباد، سقز، سنندج، سیرجان، شهر قدس، شهرکرد، شهریار، شوشتر، شیراز، صدرا، عباس آباد، فسا، فولادشهر، قائمشهر، قزوین، قشم، قلعه حسن خان، قم، کازرون، کرج، کرمان، کرمانشاه، کنگان، کهنوج، گچساران، گرگان، گرمسار، گناباد، گناوه، لیکک، ماهشهر، مریوان، مسجد سلیمان، مشهد، ملاثانی، ملک شهر، مهدیشهر، میاندوآب، نجف آباد، نکا، نیشابور، نیکشهر، هشتگرد، همدان، ورامین، یاسوج، یزد.

برای درک بهتر وضعیت اعتراضات به نقشه پراکندگی آن در تصویر بنگرید