جمهوری اسلامی و معضلات "تعرض آرام"

نویسنده: آذر مدرسی
جمهوری اسلامی اما حتی برای راه اندختن این "نمایش قدرت" در برابر مردم آزادیخواه و راه اندازی شرمگینانه گشت های بی یال و کوپال ارشاد، یکدست و متحد نیست. پشتک وارو زدنهای مقامات مملکتی، از رئیس جمهور و رئیس قوه قضائیه بگیر تا پاسبان سرکوچه، تماشایی است. هر عربده ای که یکی از مقامات می کشد، تا بلکه فوری پشت دیگری سنگر میگیرد که خسارات ناشی از کینه و نفرت مردم را، به دیگری پاس دهد!
در همین چند روز اعلام راه اندازی مجدد گشتهای پلیس، رو به جامعه چندین نسخه متفاوت از "مقررات" و "موازین" رسمی این "تعرض" اعلام شده است. ابتدا نیروی انتظامی با شوق و ذوق اعلام کرد که "گشت ارشاد با دستور رئیسی و اژه ای راه اندازی میشود" و "ون های گشت" را راهی خیابانها کردند. پس از عکس العمل تند مردم در شهرهای مختلف و خطر شکلگیری اعتراضات توده ای، بازی "کی بود، کی بود، من نبودم" به سرعت باورنکردنی در میان سران حکومت به راه می افتد. به فاصله چند ساعت میدیا و چهره های حکومتی هشدار میدهند که "مردم را تحریک نکنید!" و جنگ رسانه های "تند رو" و "معتدل" به راه می افتد. دو ساعت پس از انتشار خبر، مقامات دولتی از میدیا میخواهند که نام رئیس جمهور مملکت را از این خبر حذف کنند و هر دستوری از طرف او را تکذیب میکنند، بلافاصله رئیس قوه قضائیه زیر جلکی از زیر بار مسئولیت این "تعرض" شانه خالی میکند و جاخالی میدهد. رئیس مجلس شان به سرعت به مردم "اطمینان خاطر" داد که این گشت فقط برای تذکر لسانی است. میدیای سپاه و شریعتمداری به سرعت اختیارات این گشت ها و تفاوتهای آن با گشت های ارشاد را، که یک سال قبل به قدرت مردم بساط شان جمع شد، به مردم یادآوری میکنند. سخنگویان شان گفتند مسئله رنگ حجاب است و به "احترام" ماه محرم اوباش شان را به خیابانها میریزند. و بالاخره نیروی انتظامی اعلام می کند "کی گفته گشت ارشاد دوباره فعال شده؟ اصلا چنین نیست و قرار هم نیست چنین باشد!". این قد و قواره و وضعیت حکومتی است که مردم آنرا در تنگنا و بن بست قرار داده اند.
نتیجه اینکه این "تعرض" بی صاحب و یتیم، مرده بدنیا آمد. هیچ مقامی و نهادی حاضر به قبول مسئولیت این "تعرض آرام" نیست. "آقا" که سرش را زیر برف کرده ، کلا خود را "به کوچه علی چپ زده" است و در دالانهای بیت "سوت میزند".
سرانجام این "تعرض" و "قدرتنمایی" مایه انشقاق بیشتر در بالایی ها شد. حکومتی که علیرغم هر عرو تیزی، هر "ابراز قدرتی" در منطقه و هر هیاهویی که اوضاع را کنترل کرده ایم و "از سرنگونی خبری نیست" و ....، از طوفان و زمین لرزه سیاسی-اجتماعی بعدی شب را روز میکند، با این تعرض متفرق تر، هراسناک تر و ضعیف تر از قبل میشود.
حکومتی که حتی قادر نیست بر سر دختر زندانی (سپیده قلیان) لچکی سر کند تا بتواند نمایش "محاکمه" وی را در آرامش برگزار کند، در موقعیتی نیست که برای زنان آزادیخواه، برای زنانی که اندکی از طعم شیرین آزادی بدست آمده توسط خود را چشیده اند و حاضر به هیچ عقب نشینی نیستند، خط و نشان بکشد و علیه شان "تعرض آرام" راه بیندازد. مردمی که پروژه "اسلامی کردن جامعه" را به شکست کشاندند، طبقه کارگری که شوراهای اسلامی را در محل کار خود جمع کرده اند، دانشجویانی که پروژه پادگانی کردن دانشگاه ها را با قدرت تمام عقب راندند، مردمی که مبشر زندگی در مقابل مرگ، شادی در مقابل عزا و سیاهی، آزادی درمقابل بردگی، حرمت و کرامت زن در مقابل تبعیض و آپارتاید جنسی بوده اند را نمیتوان با چنین "تعرض" های بی صاحب و یتیمی به عقب راند.
این لقمه برای دهان اینها زیادی بزرگ است و خفه شان خواهد کرد. اینرا مردم در همین چند روز نشان داده اند. در ایران پسا شهریور ۱۴۰۱ توازن قوا تغییر کرده است و هر تعرضی با مقاومت و مقابله توده ای روبرو خواهد شد. اینرا حتی کودن ترین های بالایی ها تشخیص داده اند.
مردم آزادیخواه این "تعرض" نیمبند و شرمگینانه را با قدرت متحد و همبسته خود عقب خواهند زد. هر تعرضی به هر زن آزاده ای در تهران جوابش را از زاهدان و سنندج و رشت خواهد گرفت و هر تعرضی به دختر آزاده ای در مشهد جوابش را از تهران و شیراز و گیلان خواهد گرفت. اینرا باید با قدرت متحد خود تضمین کرد و دشمن را دوباره به سوراخ موش خود فرستاد.
۲۰ ژوئیه ۲۰۲۳
https://hekmatist.com/fa/entesharat/articles-all/230720a