لوموند: نتیجه ای که پذیرفته نخواهد شد

نویسنده Serge HALIMI

در ٣ نوامبر آینده، هرچه که رخ دهد، شمار زیادی از دموکرات ها شکست احتمالی خود را به روسیه یا چین، و معقول تر هایشان به ممنوعیتی که فرمانداران جمهوری خواه ایالت هایی مانند فلوریدا همچنان برای رأی دادن زندانیان و محکومان غالبا فقیر سیاه یا آمریکای لاتین تبار که محکومیت خود را نیز سپری کرده اند و معمولا به دموکرات ها رأی می دهند، اِعمال می کنند نسبت خواهند داد (١). درمورد آقای ترامپ هم، باور او قطعی و خلل ناپذیر است: فقط درصورتی می تواند انتخابات را ببازد، که در آن تقلب شده باشد. او در ٢٤ اوت گذشته گفت: («تنها امکانی که آنها برای شکست دادن ما دارند، تقلب در انتخابات است»). این درحالی است که او ابزار این تقلب را نیز یافته است: رأی دادن از راه دور، که به خاطر الزامی که وجود ویروس کورونا ایجاد کرده، امکان دارد رشدی انفجارآمیز بیابد.

در ایالات متحده، هریک از ایالت ها قواعد رأی گیری خاص خود را دارد که به رأی دهنده امکان می دهد دراین یا آن تاریخ به این یا آن شکل رأی بدهد. در ایالت پنسیلوانیا، که همواره مورد منازعه بوده، می توان تا ٢٧ اکتبر برای برگه رأی درخواست داد و این برگه پس از ثبت رأی برآن می بایست تا پیش از ساعت ٨ شب سه شنبه رأی گیری به دفتر اخذ رأی رسیده باشد. حتی یک تأخیر جزیی، به ویژه ناشی از عملکرد بد پست [می تواند رأی را باطل کند]. در ایالت مینه سوتا، رأی دهنده تا شب پیش از رأی گیری می تواند درخواست برگه رأی از راه دور بدهد و در جاهای دیگر هم شیوه های دیگری معمول است و این مقررات می تواند از حالا تا ٣ نوامبر تغییر یابد... بنابراین، در زمان برگزاری انتخابات در سطح ملی، خطر برخوردهای مکرر، به ویژه اگر فضا مسموم شده باشد، بسیار زیاد است. همه بازشماری پایان ناپذیر آراء در فلوریدا، هنگام انتخابات ریاست جمهوری نوامبر ٢٠٠٠، که به انتخاب آقای جرج دبلیو بوش منجر شد، را به یاد دارند (٢).

برمبنای این سابقه و تجربه، معادله سیاسی ساده و نشانگر راهبرد سوء ظن رئیس جمهوری کنونی است: ٥٨ درصد از آمریکایی هایی که پیش بینی می شود در ٣ نوامبر برای دادن رأی پای صندوق بروند، به رأی دادن به آقای ترامپ گرایش دارند، اما ٧٥ درصد از کسانی که ترجیح می دهند از راه دور رأی بدهند، به رقیب او یعنی آقای جوزف بایدن (٣) رأی می دهند. به این ترتیب می توان گفت امکان زیادی هست که در شامگاه رأی گیری، نتیجه نخستین شمارش آراء به نفع نامزد جمهوری خواه باشد – و در هواداران آن احساس پیروزی به وجود آورد – اما بعد شمارش دهها میلیون رأی از راه دور (که در سال ٢٠١٦ تعداد آن ٣٣ میلیون بوده)، نتیجه به نفع نامزد دموکرات تغییر یابد.

این درحالی است که، در میان همه عیب هایی که به آقای ترامپ نسبت داده می شود، در یک مورد تردیدی نیست و آن این است که او بازنده خیلی بدی است که به خاطر خود شیفتگی تحمل باخت را ندارد. در نتیجه، محتمل به نظر می رسد که اگر او – در یک رأی گیری درست اما ناشی از رأی های از راه دور- شکست بخورد، مدعی تقلب در رأی گیری شده و به نتیجه آن اعتراض کند. آیا این امر می تواند تا جایی پیش رود که او از سپردن زمام امور به دست رقیب برنده انتخابات خودداری کند ؟ استیو بنن، مشاور پیشین او اخیرا کارزاری در سطح کشور به راه انداخته که عنوان آن «توطئه برای دزدیدن نتیجه انتخابات ٢٠٢٠» است. دو شبکه اجتماعی توئیتر و فیسبوک که از اعلام نتیجه انتخابات در شامگاه رأی گیری خودداری نموده و تا پایان شمارش آراء از راه دور صبر می کنند، هدف های او در این کارزار هستند. گناهی که از نظر آقای بنن ابدا قابل بخشش نیست.

١- Lire « Quand l’Etat pénal exclut quatre millions d’électeurs », Le Monde diplomatique, décembre 2000.

٢- Lire Serge Halimi et Loïc Wacquant, « Démocratie à l’américaine », Le Monde diplomatique, décembre 2000.

٣- The Washington Post, 13 septembre