کارگران ایتالیا و فرانسه در دفاع از مردم یمن
با وجود اعتراض عمومی علیه جنگ در یمن، در ماه گذشته ترامپ قرار قطع همکاری امریکا با عربستان، را وتو کرد. در عین حال، عربستان و امارات، با افزایش تحریم های خود بر یمن، حتی ارسال امکانات بهداشتی و دارو را به بخش وسیعی از مردم محتاج این کشور را، محدود کرده اند. تهدیدی که بنا بر گزارشات تا به امروز، به قربانی شدن صدها هزار نفر در درمانگاه های یمن انجامیده است، و ده ها هزار بیمار دیگر را در خطر مرگ قرار داده است. امروز، جنگ کور در یمن، جنگی که میلیون ها نفر را قربانی رقابت های جهانی و منطقه ای، کرده است، همچنان در جریان است. اما، نه تنها این مردم و زندگی و آینده آنان برای دول رقیب و درگیر جایی ندارد، علیرغم اشک تمساحشان برای مردم بیگناه یمن و "محکوم کردن" های لفظی شان کماکان به فروش سلاح به عربستان ادامه می دهند. در زمانی که در تمامی جلسات سازمان های اتحادیه اروپا و سازمان ملل و... هیچ اقدام عملی و موثری برای قطع این جنگ و پایان دادن به این کشتار دستجمعی در یمن انجام نمیگیرد، این بار، کارگران بارانداز در فرانسه و ایتالیا هستند که با جلوگیری از بار اسلحه به مقصد عربستان صدای اعتراض بشریت آگاه و دفاع از زندگی مردم یمن شدند.
کارگران ایتالیا، بدنبال اقدام کارگران بارانداز فرانسه در بندر هاور که ماه گذشته با عدم بارزدن سلاح هایی که دولت فرانسه به عربستان فروخته بود، از بارزدن محموله های سلاح و مهمات ممانعت کردند. دولت فرانسه و مقامات عربستان، در ابتدا اعلام کرده بودند که کشتی حامل توپهای جنگی قرار است به بندر دیگری در فرانسه برده شود. اما این کشتی در بندر دوم لنگر نیانداخت و برای تحویل گرفتن مهمات بیشتر به سمت ایتالیا رفت. این بار، باراندازان بندر جنوا، به فوریت دست به اعتصاب زده و اعلام داشتند که تا زمانی که این کشتی در بندر قرار دارد، دست از کار کشیده و حاضر نیستند که در رساندن اسلحه به عربستان، شریک جرم ادامه این جنگ و کشتار مردم یمن باشند. اعتصاب کارگران بندر در فرانسه و ایتالیا گوشه ای از خشم و انزجار بشریت آزادیخواه از دولت های بورژوایی است که برای تثبیت موقعیت خود در رقابت با یکدیگر، منطقه را به صحنه جنگ و کشتار مردم بیگناه تبدیل کرده و با تامین سلاح و مهمات به شعله ور تر شدن این جنگ خانمان سوز دامن می زنند.
جنایت ارتجاع در سودان
سرکوب و کشتار مردم در سودان، نمونه دیگری از توحشی است که اینبار در شمال افریقا به راه افتاده است. ارتش سودان برای جلوگیری از گسترش و تعمیق اعتراضات وسیعی که حدود سه ماه پیش به سقوط دولت البشیر انجامید، بروی کار آمد. ژنرال احمد بن عوف همان زمان سعی کرد که سقوط دولت البشیر را نه نتیجه اعتراضات وسیع در این کشور، بلکه ناشی از "هشیاری ارتش" برای جلوگیری از "هرج و مرج" و "نابسامانی" سودان جلوه دهد. او همچنین اعلام داشت که ارتش دولت انتقالی را جایگزین کرده تا "گذار به دمکراسی" را در طی پروسه ای دوساله ممکن سازد. اما اعتراضات مردم علیه حکومت نظامیان کماکان ادامه یافت. این واقعیت که دولت نظامی اینبار با کمک های مالی عربستان سعودی قدرت را بدست گرفته است، صحت خود را در مدت بسیار کوتاهی نشان داد. همه پوچی وعده های "آزادی همگانی"، "آزادی فعالیت سیاسی" و "پایان دوره نا امنی اقتصادی" و غیره، را در سطح جامعه دیدند. سرکوب همه جانبه اعتراضات مردمی وظیفه ای بود که دولت نظامی از همان ابتدا در دستور خود قرار داده بود. ممنوعیت حضور خبرنگاران در این کشور (البته بغیر از میدیای عربستان سعودی) جای وعده های "آزادی مطبوعات" را گرفت. سرکوب هرگونه اعتراض در محیط های کار، جای "تضمین امنیت ملی" را گرفت و دستگیری رهبران اعتراضات اجتماعی جای "آزادی سیاسی" را گرفت!
در تمام این مدت اتحادیه کشورهای عرب، به تجلیل از دولت نظامی ادامه دادند، نهایت اعتراض شان تقاضای اخراج سودان از اتحادیه کشورهای افریقایی بود. چین و روسیه به رقبای جهانی شان هشدار "عدم دخالت در مسائل داخلی" سودان را دادند و حتی محکومیت کشتارها در سودان را وتو کردند. آمریکا و اروپا، "برخورد انتقادی" را کافی دانستند. سران ارتجاع جهانی در کنار ارتجاع منطقه ای بر کشتار مردمی که برای آزادی و رفاه دیکتاتوری را به زیر کشیدند مهر تائید زدند. ظاهرا قرار است مبارزه مردم سودان برای خلاشی از فقر و فلاکت و استبداد مانند مبارزه مردم سوریه دستمایه تسویه حساب ارتجاع منطقه ای و جهانی شود.
این دنیای وارونه را باید از اساس بهم ریخت و دوباره آنرا ساخت. اعتراض کارگران بند در ایتالیا و فرانسه نوید دهنده تحرک طبقه و جنبشی است که میتواند دنیایی انسانی، آزاد، برابر و بهتر را به ارمغان بیاورد