در دنیای امروز كسی به افاضات سران و مقامات دولت‌ها در خصوص "ترقی و بهبود در زندگی مردم" وقعی نمی‌نهد. كمتر كسی حاضر است كه بحران اقتصادی امروز نظام سرمایه‌داری كه اولین مشخصه‌ی آن حمله دولت‌های بورژوایی به سطح معیشت میلیاردها انسان است را پشت الدرم بلدرم سران دولت‌ها حول "رشد تولید ناخالص ملی" و "افتخار حفظ اقتصاد كشور" لاپوشانی كند.

بی گمان در میان تحولات دنیای امروز و از میان تصاویر اخبار و اتفاقات، تصاویر گله ایی شیخ پشم الدین سوار بر یک جت خصوصی، برای مذاکره بر سر آینده افغانستان با نمایندگان دول فخیم غربی، زمختی خود را به اذهان تحمیل کرد.

حداقل سطح دستمزد سال ۱۴۰۱ نیز به روال همیشگی با بالماسکه هر ساله جمهوری اسلامی تعیین گردید. بر کسی هم پوشیده نیست که در این رایزنی فصل تعیین حداقل دستمزدها، نمایندگان واقعی کارگران نه سهیم می شوند و نه دخیل هستند، برعکس.

دولت جو بایدن، تمایل خود به خروج آمریکا از خاورمیانه را پنهان نکرده است. آنتونی بلینکن وزیر خارجه در مصاحبه‌ای بیان داشت که رییس‌جمهور بایدن اقداماتی «کمتر و نه بیشتر» در منطقه انجام خواهد داد. یکی از مقامات ارشد دولت نیز به من گفت که دولت اوباما «چرخش به شرق آسیا» را دنبال نکرد، اما «این بار ما آن را انجام می‌دهیم». رقابت راهبردی آمریکا و چین بر مباحث سیاست خارجی آمریکا سایه افکنده است که نشان از اجماع دو حزب بر این مسأله دارد.

شکست نیروهای «چپ» فقط ویژه فرانسه نیست و پیروزی جناح چپ در شیلی برای رفع این معضل عمومی کافی نمی باشد. در بیست سال گذشته، سرمایه‌داری با بحران‌ها ی زیادی مواجه شده، شمار زیادی از شهروندان جهان خواستار «خلع ید» از رهبرانشان شده‌اند، بدون آنکه نظم نئولیبرالی موجود به طور جدی متزلزل گردد. و این راست افراطی است که در حال پیشرفت می باشد.

پس از جنگ جهانی دوم زمانی که شروع به تفکر کردم، اندیشه های فراوانی در مورد لزوم کمونیست وجود داشت که مرا تحت تاثیر قرار داد. مارکس، لنین، روزا لوکزامبورگ، گرامشی، ژورس، لوکاس،مائو... بلند پروازانه ترین کنش های سیاسی با عالی ترین بازتاب روبرو می شد. اما در واقع هدف کمونیستی در آن زمان، در ذهن مردم ناپخته بود.

کلاهبردار، دروغگو و فاسد تنها القابی اند که مدتها است نه فقط مردم که حتی میدیای رسمی در بریتانیا به نخست وزیر این مملکت، بوریس جانسون، و دولت آن میدهند. تهیه لیست دروغ ها و کلاهبرداری های بوریس جانسون و دولت او، امروز از یک شوخی به واقعیتی تلخ تبدیل شده است.

انتخابات پارلمانی در عراق روز یكشنبه گذشته برگزار شد. رسانه‌های اصلی همه از دم به مشاركت پایین مردم در این انتخابات اعتراف كرده‌اند؛ هیچ‌كس معتقد نیست كه این انتخابات می‌توانست حتی كورسویی برای مشروعیت بازماندگان استراتژی شكست‌خورده آمریكا یعنی سیاست قومی – مذهبی كردن خاورمیانه، از جناح «پیروز» صدر در انتخابات تا جناح بازنده نزدیك به منافع ایران ایجاد كند. برعكس، از فارن پالیسی تا واشنگتن پست، از گاردین تا رویترز و سایر شبكه‌های جهانی و محلی، همه به نوعی در این مدت اذعان داشته‌اند كه تبعات شكستی كه آمریكا در پس خروج خود از افغانستان و بازگرداندن طالبان به قدرت به‌جا گذاشته است، فراتر از مرزهای افغانستان است و مسٸله بحران مشروعیت حاكمان در كل منطقه، در واقع امر چیزی جز منطق شكست استراتژی قومی – مذهبی كردن خاورمیانه توسط آمریكا نیست.

ایران همواره از لحاظ تاریخی جایگاه ویژه ای درجاده های ابریشم داشته است ، سرزمینی که مارکوپولو می پنداشت مقبره سه پادشاه مقدس شرقی که در انجیل متی به آنها اشاره شده را در شهر صبا ، در حال حاضر ساوه در جنوب غربی تهران، کشف کرده است. با این حال ، اولین تصویر از این شریان های تجاری کمتر به کاروانها شبیه است تا قطارهایی که از چین به اروپا با گذار از مسیر مارپیچی در آسیای مرکزی وصل شده اند.

بر اساس تحقیق مفصلی كه روز یكشنبه در "یاهو نیوز" منتشر شده است سازمان سیاه و هیٸت حاكمه آمریكا از سال ۲۰۱۷ به طور فعال طرح‌هایی را برای ربودن و ترور جولیان آسانژ – مدیر مسٸول شبكه جهانی افشاگری ویكی‌لیكس – در حین پناه گرفتن او در سفارت آكوادور در لندن، در دستور داشته‌اند.

مقدمه: حزب حکمتیست (خط رسمی)، سیاست‌ها و اقداماتش مورد سوال قرار می‌گیرد و تعدادی در این موارد اظهار نظر می‌کنند و یا انتقاداتی مطرح می‌کنند.  نشریه حکمتیست در هر شماره یک یا چند مورد از این سوال‌ها را انتخاب می‌کند و با توجه به مضمون و محتوا، آنها را با رهبری حزب در میان می‌گذارد و پاسخ‌های آنها را، تحت عنوان «از حکمتیست می‌پرسند»، منتشر می‌کند. در این شماره یکی از این سوالات را با محمد فتاحی از رهبری حزب، در میان گذاشته‌ایم. 

تلاش اخیر جمهوری اسلامی برای خلع سلاح اپوزیسیون مستقر در کردستان عراق و حملات نظامی به اردوگاه های احزاب اپوزیسیون کرد ایرانی در این منطقه، به بهانه های واهی "فعالیت نظامی" آنها، تعرضی "فرا کردستانی" است به پیشروی های تا کنونی جنبش سراسری مردمی در مقابل کل هیئت حاکمه ایران! این تعرض که بی تردید در همدستی و همراهی با دولتهای عراق و اقلیم کردستان عراق صورت میگیرد، نه در کردستان و نه در سراسر ایران، بی جواب نمی ماند.

فارن پارلیسی در گزارشی نوشت که گروه طالبان نیازی به غرب ندارد و کابینه جدیدی که این گروه در کابل تعیین کرده به کمک روسیه و چین هر کاری که بخواهد انجام خواهد داد. در این مقاله که توسط «عظیم ابراهیم» مدیر موسسه راهبردی و سیاسی «نیولاینز» در آمریکا نوشته شده، آمده است که سردمداران جدید افغانستان «تعدادی افراد افراطی نیستند بلکه ثابت کرده اند که بسیار منظم، انعطاف پذیر و باهوش هستند».

مقدمه: حزب حکمتیست (خط رسمی)، سیاست‌ها و اقداماتش مورد سوال قرار می‌گیرد و تعدادی در این موارد اظهار نظر می‌کنند و یا انتقاداتی مطرح می‌کنند.  نشریه حکمتیست در هر شماره یک یا چند مورد از این سوال‌ها را انتخاب می‌کند و با توجه به مضمون و محتوا، آنها را با رهبری حزب در میان می‌گذارد و پاسخ‌های آنها را، تحت عنوان "از حکمتیست می‌پرسند"، منتشر می‌کند. در این شماره یکی از این سوالات را با آسو فتوحی از رهبری حزب، در میان گذاشته‌ایم.

مقدمه: حزب حکمتیست (خط رسمی)، سیاست‌ها و اقداماتش مورد سوال قرار می‌گیرد و تعدادی در این موارد اظهار نظر می‌کنند و یا انتقاداتی مطرح می‌کنند.  نشریه حکمتیست در هر شماره یک یا چند مورد از این سوال‌ها را انتخاب می‌کند و با توجه به مضمون و محتوا، آنها را با رهبری حزب در میان می‌گذارد و پاسخ‌های آنها را، تحت عنوان "از حکمتیست می‌پرسند"، منتشر می‌کند. در این شماره یکی از این سوالات را با سهند حسینی از رهبری حزب، در میان گذاشته‌ایم.

تحریریه روزنامه نگاران مستقل ایران در بیانیه ای که در کانال تلگرامی خود منتشر کرده، به سرکوب گسترده ی روزنامه نگار و سانسور مطبوعات اعتراض کرده و از روزنامه نگاران کشور خواسته است تا در برابر فشارها و سرکوب ها ایستادگی کنند:

مقدمه: حزب حکمتیست (خط رسمی)، سیاست‌ها و اقداماتش مورد سوال قرار می‌گیرد و تعدادی در این موارد اظهار نظر می‌کنند و یا انتقاداتی مطرح می‌کنند.  نشریه حکمتیست در هر شماره یک یا چند مورد از این سوال‌ها را انتخاب می‌کند و با توجه به مضمون و محتوا، آنها را با رهبری حزب در میان می‌گذارد و پاسخ‌های آنها را، تحت عنوان «از حکمتیست می‌پرسند»، منتشر می‌کند. در این شماره یکی از این سوالات را با امان كفا از رهبری حزب، در میان گذاشته‌ایم. 

مقدمه: حزب حکمتیست (خط رسمی)، سیاست‌ها و اقداماتش مورد سوال قرار می‌گیرد و تعدادی در این موارد اظهار نظر می‌کنند و یا انتقاداتی مطرح می‌کنند.  نشریه حکمتیست در هر شماره یک یا چند مورد از این سوال‌ها را انتخاب می‌کند و با توجه به مضمون و محتوا، آنها را با رهبری حزب در میان می‌گذارد و پاسخ‌های آنها را، تحت عنوان «از حکمتیست می‌پرسند»، منتشر می‌کند.  در این شماره یکی از این سوالات را با مظفر محمدی از رهبری حزب، در میان گذاشته‌ایم. 

خواهران و برادران، همسایگان! در کنار شما می‌ایستیم. «حق حیات» شما را که امروز به مرزهای ما و دیگران بسته است، حقی یگانه می‌دانیم. دست یاری درازکردن سوی شما را وظیفه‌ٔ تاریخی و انسانی خود می‌شماریم. با هر تصمیمی که برای سرنوشت خود بگیرید همراهیم. چه این تصمیم رهسپارشدن از دیار خود باشد یا خطرِ ماندن را پذیرفتن، چه مقاومت از هر راه ممکن یا سلاح برگرفتن علیه ارتجاع سایه‌گستر

درطول دوره ای شامل شکست سخت ایالات متحده در هندوچین (آوریل- مه ۱۹۷۵) و فروریزی زنجیره ای کشورهای اروپایی اقماری اتحاد جماهیر شوروی (به ویژه لهستان، که در دسامبر ۱۹۸۱ در آن وضعیت اضطراری اعلام شد)، ایالات متحده و اروپای غربی تصور می کردند – یا هنوزهم می کنند– که مسکو به تهاجم جهانی بزرگی دست زده است. در آفریقا، آنگولا و موزامبیک که به تازگی استقلال یافته بودند، به نظر می آمد دست دوستی به سوی آن دراز کرده اند.

در هفته های گذشته، در مقابل چشمان تمام مدعیان حقوق بشر! و دموکراسی غربی یکی از جریانات وحشی که بند بند اساسنامه آنها با توحش و جنایت نوشته شده است شهر های افغانستان را به کنترل خود در آورده است.

جامعه ایران، طی چهار سال گذشته، از دیماه ۹۶ تا به امروز، و بویژه از تیر- مرداد ماه سال جاری، بطور سراسری و پیوسته، قدم به قدم خلاصی از جمهوری اسلامی ایران به قدرت مردم، را نزدیک و نزدیک‌تر می‌کند! این سیر خلاصی از جمهوری اسلامی، طی چهار سال گذشته، مستقیم، بلاواسطه، رو در رو، توسط اعتصابات کارگری و اعتراضات مردمی، جمهوری اسلامی ایران را به لبه پرتگاه سقوط و سرنگونی کشانده است!

اعتصابات کارگران پروژه ای در نفت و گاز و پتروشیمی ها حدود چهل روز است در جریان است. چهل روز است دهها هزار کارگر در این مراکز برای تامین مطالبات خود از افزایش دستمزد تا تامین ٢٠ روز کار و ده روز تعطیلی، کوتاه کردن دست پیمانکاران و پایان قراردادهای موقت، تامین امکانات رفاهی و بهداشتی و سرویسهای مناسب برای ایاب و ذهاب و... در حال اعتصاب هستند.