جناب احمد خاتمی، عضو مجلس خبرگان رهبری، اخیرا روی تپه رفته و اعلام كرده است كه «انتخابات ۱۴۰۰ برای كشور سرنوشت ساز است و هر رای كه به صندوق انداخته میشود، رای «آری» مجدد به نظام مقدس جمهوری اسلامی است.»

با راه انداختن کمپینی در میدیاهای اجتماعی تحت عنوان "نه به جمهوری اسلامی" توسط اپوزسیون راست و در راس آنها آقای پهلوی، هشتگ باران فرشگردی ها به عنوان نیروهای "میدانی" این اپوزسیون هم دیدنی بود. ظاهرا صفوف ترامپیست و شكست خورده خود را اینبار میخواستند با یک "نه همه با همی" بخط كنند.

از زمان روی کار آمدن دولت اقلیم کردستان عراق کم تر روزی است که زنی کشته نشود. آمار زن کشی در این منطقه هیچ  وقت در رسانه های دولتی و عمومی منتشر نمی شود. سکوت و پنهانکاری احزاب حاکم نشان تمایل و سیاست این احزاب به خشونت علیه زنان تا کشتار زن توسط شوهر یا اعضای مرد خانواده و فامیلشان است. تصویب قانون دولتی خانواده بر اساس شریعت اسلامی در کردستان، تبعیض جنسی و خشونت و زن کشی را به عرف و سنت کثیف و رایج و قانونی کرده است.  

واکنش هایی که هنوز یورش هواداران آقای دونالد ترامپ به «کاپیتول» ایجاد می کند، و نیز اراده او در تحمیل گزینه هایش به حزب جمهوری خواه، به نظر می آید نشان دهنده این باشد که رئیس جمهوری پیشین دست از سر رسانه ها برنداشته است. بازی تباهی که ٥ سال است زندگی سیاسی آمریکایی ها را مسموم کرده است.

بسیاری از منتقدان "نتانیاهو" وی را متهم می‌کنند که برای بقا خود در قدرت، عملا اسرائیل را به ورطه بن‌بست و نابودی کشانده است. آن‌ها همچنین می‌گویند که وی می‌خواهد خود را از هرگونه تعقیب قضایی مصون بدارد و عملا بر رفتار‌ها و اقدامات غیرقانونی اش سرپوش بگذارد. حتی اگر نتانیاهو موفق شود اکثریت کرسی‌های پارلمان اسرائیل را در جبهه خود بسیج کند، باز هم باید با نژادپرستان و افراطیون و گروه‌های سیاسیِ متضاد با یکدیگر متحد شود که همین مساله می‌تواند تا حد زیادی عمر دولتِ وی را کوتاه و حتی آن را بی ثبات‌تر از همیشه کند.

روزنامه فرانسوی لوموند در گزارشی به ضرورت آغاز تحقیقات پیرامون جنایات ارتکابی دولت فاشیست اسراٸیل در فلسطین پرداخت و عدم حمایت قدرت های بزرگ غربی به خصوص ایالات متحده از تصمیم دیوان کیفری بین المللی لاهه مبنی بر بازگشایی این پرونده را تاسف بار خواند.

دادگاه بین المللی کیفری پس از تأیید صلاحیت خود در ٥ فوریه ٢٠٢١ ، در ٣ مارس اعلام کرد که تحقیقات رسمی در مورد جنایات در سرزمین های فلسطین آغاز می شود. این یک پیروزی برای حقوق بین الملل است ، حتی اگر هنوز فاصله زیادی با دادرسی باقی مانده.

بحث مذاكرات واشنگتن و تهران گرچه هنوز در محاق است و راه حل دیپلماتیكی روی میز وجود ندارد اما تنور نزاع سیاسی احزاب، جریانات و شخصیت‌های راست در اپوزیسیون و پوزیسیون ایران را داغ كرده است. در این جبهه مستاصل و چهل‌تكه راست، انصافاً هیچكس به قدر فرخ نگهدار در رسته پرو – حكومتی‌های «موافق مذاكره»، در جستجوی آبروخریدن برای جمهوری اسلامی نیست؛ كاری كه مدام از جانب قوای سه‌گانه حاكمیت در ایران تا مقام معظم مشغول آنند.

به دنبال یورش ماموران رژیم جمهوری اسلامی در روز دوشنبه چهارم اسفند ماه به زحمتکشان سراون و کشته و زخمی شدن شماری از مردم این منطقه، روزهای سه شنبه و چهارشنبه شهر سراوان و دیگر شهرهای این منطقه شاهد اعتراضات توده ای بود. در شهر سراوان و دیگر مناطق سیستان و بلوچستان مردم معترض به فرمانداری و دیگر اماکن سرکوب رژیم حمله ور شدند، فرمانداری شهر را تصرف کرده و ماشین های نیروی انتظامی را به آتش کشیدند.

طبق روال هر ساله مدتی است کارنوال مضحک "تعیین دستمزد" از طرف مزدبگیران حکومتی، در قالب کارشناس و محقق در باره زندگی چند ده میلیون کارگر و خانواده های آنها، راه افتاده است. چانه زنی بر سر میزان نیاز و "سبد معیشتی کارگران"، آمار و ارقام و تورم و سطح زندگی و انواع پرت و پلا گویی های دیگر که گویا قرار است بر اساس آن "نیاز خانواده کارگری" و حداقل مزد سال آتی رقم بخورد و "توافقی عادلانه"  حاصل و به جامعه اعلام شود در جریان است. کارنوالی که بوی تعفن آن در اجلاس "کمیته تعیین دستمزد"، در اشک تمساح ریختن عوامل خانه کارگر و شوراهای اسلامی کار برای وضع فلاکت بار طبقه کارگر و... انسان را خفه میکند.

بیش از یک قرن است که مردم سراسر جهان ۸ مارس را روز زن تعیین کرده‌اند. اما مناسبت آن چیست؟ چه روزی است؟ روز جهانی زن از جنبش کارگری و سوسیالیستی شروع شد. بذر این ماجرا در سال ۱۹۰۸ کاشته شد، زمانی که ۱۵ هزار زن در شهر نیویورک راهپیمایی کردند و خواهان ساعات کار کمتر، حقوق بیشتر و حق رأی شدند. حزب سوسیالیست آمریکا، یک سال بعد از این راهپیمایی، اولین روز جهانی زن را اعلام کرد. ایدهٔ جهانی شدن این روز از كلارا زتکین، كمونیست و سوسیالیست آلمانی بود. او این پیشنهاد را در سال ۱۹۱۰ در کنفرانس جهانی زنان کارگر در کپنهاگ داد. در این کنفرانس ۱۰۰ زن از ۱۷ کشور جهان حضور داشتند که همگی به اتفاق آراء با پیشنهاد او موافقت کردند. بعد از انتشار قطعنامه کنفرانس در مورد تعیین «روز جهانی زن»، انترناسیونال دوم از این تصمیم حمایت کرد، و نخستین تشکیلاتی بود که این روز را برسمیت شناخت. در سال ۱۹۱۷ تظاهرات زنان کارگر در پتروگراد علیه گرسنگی و جنگ و تزاریسم، بانگ آغازین انقلاب روسیه بود. کارگران شهر در پشتیبانی از این تظاهرات، اعلام اعتصاب عمومی کردند. ۸ مارس ۱۹۱۷ به یک روز فراموش نشدنی در تاریخ انقلاب روسیه تبدیل شد. سال ۱۹۲۱، “کنفرانس زنان انترناسیونال سوم کمونیستی” در مسکو برگزار شد. در آن کنفرانس، روز ۸ مارس به‌عنوان «روز جهانی زن» بتصویب رسید. کنفرانس، زنان سراسر دنیا را به گسترش مبارزه علیه تبعیض و ستم‌كشی زن در نظام سرمایه داری و برای تحقق خواسته هایشان فرا خواند...

از آن روز تا به امروز، مبارزه برای برابری زن و مرد و الغای تبعیض و نابرابری در حق زنان كماكان به قوت خود باقی است. تا نظام سرمایه داری حاكم است، تبعیض جنسی علیه زنان ادامه دارد و پایان بخشیدن به این تبعیض، مسٸله طبقه كارگر و انقلاب كمونیستی است.

بر اساس گزارش محرمانه دولت ایالات متحده آمریکا که توسط نیویورک تایمز بدست آمده است ، مقامات اتیوپی و جنگجویان شبه نظامی متحد در حال پیشبرد یک کارزار منظم پاکسازی قومی در تیگره ، منطقه جنگ زده در شمال اتیوپی هستند.

معمای خاورمیانه دهه‌هاست که دولت‌ها را در ایالات متحده به خود مشغول کرده است. با تغییر دولت در این کشور، دولت بایدن وعده داده که برای جلوگیری از بروز فاجعه‌هایی مانند جنگ عراق به سخنان متخصصان گوش فرا خواهد داد.

امسال شماری از شهروندان آمریکای لاتین پای صندوق رأی می روند. برخی برای دادن رأی به روسای جمهوری، مانند پرو یا شیلی، و برخی دیگر برای تجدید انتخاب نمایندگان مجلس قانونگذاری، مانند مکزیک و آرژانتین. با این حال، پس از پیشرفت های سال های دهه ٢٠٠٠، برخی از کشورها ناظر سخت شدن نگران کننده شرایط دموکراتیک هستند. آیا مردم این شبه قاره محکوم به حرکت قهقرایی به اقتدارگرایی هستند؟

اگر چه کارگران گروه ملی فولاد تا الان تشکل مستقل خود را ایجاد نکرده‌اند اما موفق شدند دوبار توطئه تشکیل شورای اسلامی کار را خنثی و از برگزاری انتخابات آن جلوگیری کنند. این اتفاق در سال گذشته و نیز آذر ماه امسال رقم خورد.

برای متوقف کردن اسرائیل از الحاق مناطق فلسطینی به خاک اسرائیل، جریمه‌های سنگین‌تری نیاز است، اما دولت‌های غربی حتی بایکوت‌های مدنی و غیر خصمانه‌ را نیز غیرقانونی اعلام می‌کنند.

فرانسه-اسرائیل. لابی، آری یا نه؟ ( بخش اول)  

از آن جا که اصطلاح «لابی یهودی» که منشاء آن راست افراطی یهودی ستیز است، مُهر داغ خورده، واژه «لابی» ایجاد جر و بحث زیاد کرده است. گرچه برخی ترجیح می دهند از «محافل نفوذ» صحبت کنند، همه موافقند که از بیست سال پیش، فشار تاثیرگذاران طرفدار اسرائیل افزایش یافته است و خواست آنان سلب حقانیت از هواداران فلسطین است.

مصر پس از یک دهه از کنار رفتن حسنی مبارک اکنون کشور ضعیف‌تری شده و به جای تحقق وعده‌های انقلاب، صدای مخالفان خاموش شده، سرمایه‌گذاری‌های خارجی در آن کاهش یافته و نفوذ منطقه‌ای آن نیز کمتر شده است.

رجب طیب اردوغان یک دوران سخت را پشت سر می گذارد. انتخاب جو بایدن به ریاست جمهوری ایالات متحده از سخت شدن روابط ایالات متحده و ترکیه خبر می دهد. و در داخل ، رئیس جمهور ترکیه هرچه بیشتر منزوی می شود و تنها متحد باقیمانده برای او «گرگهای خاکستری» متعلق به حزب حرکت ملی (MHP) است. با نزدیک شدن به انتخابات در سال ٢٠٢٣ ، به نظر می رسد اردوغان دچار مشکل شده و به هر وسیله ای متوسل می شود.

خشونت علیه زنان پدیده ای نوظهور در جوامع انسانی نیست و از اعصار اولیه تاکنون، علی رغم تمام پیشرفت های بشری در تمام جوامع مشاهده می گردد.

امروز بورژوازی در بن بست اقتصادی گیر کرده و با بی‌ثباتی و بحران سیاسی دست به گریبان است، و کرونا در کنار تحریم‌های اقتصادی آمریکا و فساد افسارگسیخته بورژوازی، طبقه کارگر ایران را تحت فشار مضاعف قرار داده است.

مقدمه:  ٤٢ سال از انقلاب ٥٧ میگذرد، انقلابی که توده مردم محروم در انجام آن نقش اساسی داشتند و در شکست آن هم بیشترین لطمات را خوردند. انقلابی که بعد از گذشت ٤٢ سال هنوز سایه اش بر فضای سیاسی جامعه ایران ملموس است.

واشنگتن پست در تحلیلی تحت عنوان «جمهوری خواهان درگیری میان خود را کنار بگذارند» نوشت: هنری جان تمپل – مشهور به لرد پالمرستون – نخست وزیر انگلستان بود. هنگامی که در آمریکا کسی از لرد پالمرستون حرف می‌زند یاد نخست وزیری می‌افتد که در دوران جنگ‌های داخلی آمریکا زمام امور را در انگلستان در دست داشت.