ترکیه در یک کلاف سردرگم و در یک بحران لاعلاج سیاسی به سر می‌برد. نه اردوغان و نه رقیب او به آستانه اخذ پنجاه درصدی آراء نرسیدند و ناگزیر سرنوشت «انتخابات و دمکراسی» در ترکیه به دور دوم کشیده شد. فشار سنگین بحران اقتصادی بر روند تشریفات انتخاباتی از همان روزهای اول در ترکیه کاملاً محسوس بود. ارزش لیر ترکیه که در سال‌های اخیر به نصف رسیده بود در صبح پس از رای‌گیری روز یکشنبه به پایین‌ترین نرخ تاریخی خود سقوط کرد.
نویسنده: فواد عبداللهی
امید بازگشت به ثبات اقتصادی در ترکیه دود شده است، ذخایر خارجی کاهش یافته است و کانون‌های مالی جهان به تهدید یک بحران ارزی و تنش‌های نفس‌گیر اقتصادی در موقعیت بانکی و بدهی‌های دولت ترکیه در آینده نزدیک اشاره دارند که منجر به بی‌ثباتی بیشتر اقتصاد می‌شود. تورم و گرانی و هزینه‌های زندگی در ترکیه نسبت به سال قبل صد و پنج درصد افزایش یافته‌اند و قیمت‌ها نسبت به ابتدای سال تقریبا یک سوم بالا رفته‌اند. صرف‌نظر از این‌که چه کسی برنده انتخابات می‌شود، دولت بعدی ترکیه همچنان با یک بحران اقتصادی و مالی عظیم مواجه است که مشخصه آن کاهش تقاضای ارز و فشار بر لیر، کاهش ذخایر بین‌المللی و تورم بالا است. این آن واقعیتی است که چشم‌انداز احزاب اصلی راست و ناسیونالیست در ساختار حاکمیت در ترکیه را به کلی تیره و تار کرده است. نه اردوغان و نه اعضای اٸتلاف شش حزبی که رقیب او هستند و بازگشت به سیاست‌های اقتصادی بازار را جار می‌زنند قادر به مهار این بحران اقتصادی نیستند و تنها مردم را در یک منگنه ارتجاعی قرار داده‌اند.
هیچ چیز گویاتر از این نیست که بحران اقتصادی و بی‌جوابی احزاب اصلی بورژوازی حاکم در ترکیه در کنار بحران سیاسی چندین ساله در این کشور، محمل رشد جریانات مرتجع پان‌ترکیست و راست افراطی شده است. جریانات فاشیستی از قماش «حرکت ناسیونالیستی»، «نیک» و «حزب ظفر» به سرکردگی امثال سینان اوغان با قپه «گرگ‌های خاکستری»، در ردیف برندگان انتخابات ترکیه قرار دارند. این‌ها گانگسترهایی هستند که در بیشتر نظرسنجی‌های پیشین کمتر از سه درصد رای داشتند اما در شب انتخابات نزدیک به سه میلیون رای، یعنی شش درصد آراء را کسب کردند. اکنون فاشیست‌ها در ترکیه به نیرویی تبدیل شده‌اند که شانس رقم زدن سرنوشت انتخابات توسط بند و بست با یکی از احزاب اصلی و با شروط خود را پیدا کرده‌اند.
رشد پان‌ترکیسم و راست افراطی در ترکیه را باید جدی گرفت. میدان‌دار شدن این فاشیسم عنان‌گسیخته همان‌قدر خطرناک است که به قدرت رسیدن جریان راست افراطی به سرکردگی ایتامار بن‌گویر در اسراٸیل! از هم اکنون چماق آتاتورکی خود را به چپ، به طبقه کارگر، به شهروند کرد زبان و هر ذره آزادی‌خواهی در ترکیه نشان میدهند، و قول داده اند که اگر در قدرت سهیم شوند هزاران پناهنده سوریه‌ای، ایرانی، عراقی و افغانستانی را از کشور بیرون کنند!! اين سیکل بحران سیاسی را فقط کارگر و سوسياليسم کارگرى در ترکیه می‌تواند بشکند.