حرک عظیم کارگری در جریان در مهترین بخش های صنعتی ایران٬ که جنوب ایران را به تسخیر خود در آورده است٬ هم برای حکومت و هم برای طبقه کارگر٬ قابل پیش بینی بود! صحنه جاری٬ گویای روشن این حقیقت است که دو صف در مقابل هم قرار گرفته اند! یک صف طبقه ای که راهی برای رضایت و سنگری برای عقب نشینی ندارد٬ و صف دیگر حکومتی که راهی جز فساد و گرسنگی دادن و سرکوب به فقر و فلاکت کشاندن میلیونها شهروند اسیر دست حاکمیت اش٬ نمی داند و دیگر راه “کم هزینه” و “کم خرجی” برای مقابله ندارد!
یک طرف حکومتی است که بیکاری و بیگاری و اخراج و دستگیری و اعدام و خاموشی بزرگ و کشتار و حمله به شورش های مردمی و حمله به اعتصابیون و اعتراض کارگری و دانشجویی و معلمین و بازنشستگان و زنان ٬ همه و همه را تجربه کرده است! و ناکارایی آن بر سرش خراب شده است!
یک طرف دیگر طبقه کارگری است که پشت به دهها میلیون مردم به فغان آمده از مرگ بر اثر گرسنگی و بیکاری و کرونا و بی مسئولیتی و فساد و میلیتاریسم و زندان و اعدام و سرکوب٬ دیگر جان به لب ش رسیده است! طبقه کارگری که به قدرت ش در محل های کار دست برده است! به قدرت ش به شکل متشکل و متحد٬ دست برده است و یکی پس از دیگری هفت تپه را تکثیر و به سراسر خوزستان کشانده است! طبقه ای که کشانده شدن مبارزه و اعتراض ش به سراسر ایران را میتوان به روشنی در دورنما٬ دید!
حکومت چاره ای حزب عقب نشینی ندارد! باید مجبورشان کرد عقب بنشینند و به خواست همه بخش های مختلف طبقه کارگر٬ گردن بگذارند! بی تردید حکومت٬ متحد و منسجم و سازمانیافته به فکر “نحوه” عقب نشینی با حداقل دستآورد برای کارگران و حداکثر فرجه و فرصت برای خودش است!
بی تردید حکومت در عین حال بر روی “برکات” ایجاد شکاف و تفرقه در میان کارگران٬ بر روی برکات تحرکات نامربوط دستجات سناریو سیاهی در درون خودش و در بیرون از خودش در به اصطلاح اپوزیسیون٬ چون “برکات” جنگ و کرونا و شکاف با آمریکا و .. امید می بندد!
اما بی تردید طیف کارگران پیشرو متحد و متشکل که این مبارزات را هدایت میکنند هم٬ متحد و متشکل و هماهنگ و همبسته به راه مقابله٬ راه گسترش مبارزه٬ و راه کشاندن حکومت به بیشترین عقب نشینی ها با کمترین خسارت برای کارگران و بیشترین دستآورد برای کارگران٬ فکر میکنند و برای آن خود را آماده میکنند!
ایران روزهای پرتحولی در پیش دارد!
به امید پیروزی طبقه کارگر
ثریا شهابی