محمد پورعبدالله، از فعالان چپ دانشجویی در دهه ۱۳۸۰ گفت‌و‌گو با «زمانه» درباره اعتراف‌های اجباری اخیر پخش‌شده در تلویزیون جمهوری اسلامی می‌گوید که برای بی‌ثمرشدن تلاش‌های رژیم، باید با یک تابو در فعالیت سیاسی مبارزه کرد و این تصور را در هم شکست که هر زندانی سیاسی تن‌داده به اعتراف اجباری زیر شکنجه باید تا آخر عمر شرمگین باشد. پورعبدالله که در دوره زندان شکنجه شده، به تازگی پیشنهاد آغاز کارزاری را داده است به نام: #اعترافات_اجباری_مرا_نیز_پخش_کنید.
محمد پورعبدلله کارزاری را به نام «#اعترافات_اجباری_مرا_نیز_پخش_کنید» آغاز کرده است. او درباره انگیزه او درباره راه‌اندازی این کارزار به زمانه می‌گوید: «مبارزه بخشی از یک زندگی آدم است و مبارزان قهرمان نیستند و هرکسی محدودیت هایی دارد و اشکالی ندارد اگر زندانی سیاسی مجبور شد اعتراف اجباری دهد… اصلاً به دنبال توجیه مقاومت‌نکردن نیستم و ندادن اعتراف اجباری قطعاً چیز خوبی است. اما مبارزه دشوار است و همزمان آدم‌هایی عادی با پوست و گوشت و استخوان درگیرش هستند. آدم‌های عادی ممکن است نتوانند تا ابد مقاومت کنند و راضی به اعتراف اجباری شوند و این نباید باعث رنج یک مبارز سیاسی شود.»