من پوریا ابراهیمی بارها به بازداشتگاه و به زندان کشانده شدم. بارها کتک خوردم و بارها تهدید شدم. در بازداشت های خیابانی یا از منزل, داعش وطنی به شکل یک جانی مرا به عمق سیاچال قانون که در بی قانونی غوطه ور بود کشاند. سال 88 چند روزی میهمان اطلاعات در کهریزک بودم در همان سال با تنفنگ بر تنم تیر ساچمه نواختن سال 89 در 66 سپاه و 2الف و 240 و قرنطینه 7 تهدید به تجاوز و...شدم.
سال 91 در در 350 سال 93 در 209 و بند 8 و ........ در اخر حکومت به 7 سال حبس و 31 ضزبه شلاق برای من بسنده نکرد و باز تشکیل پرونده ایی جدید... چرا؟ این همه گیر این همه بازداشت برای چه برای یک اعتراض؟برای اینکه گفتم بهشت من بز رو توء و خاکساری نیست.. تنها بخاطر اینکه پرسیدم چرااا؟ تنها بخاطراینکه گند کاری های حکومت کثیف جمهوری اسلامی را فریاد میزدم؟ کتک و زندان و شلاق و توهین و آسیب های روانی برای چه بود وبخاط اینکه اصلاح_طلب نبودم بر تمام این شکنجه_ها افزوده شد.. (عکس مربوط به سال 88 می باشد)