#من_هم_شکنجه_شدم . دلنوشته فرنگيس مظلوم مادر زندانى سياسى سهيل عربى : چهارشنبه بدیدارسهیل رفتم بازهم نحیف ترازقبل بود ،خونریزی ودردبینی عذابش میدهد،دندان درد وسرماخوردگی هم اضافه شده بود.هنوزازدکتروبیمارستان خبری نیست .پرونده پزشکی مربوط به بینی اش به کل نابودشده که هیچ مدرکی دال برشکستکی وجود نداشته باشد ولی ازظاهرش که معلوم است.هرچهارشنبه منهم شکنجه میشوم ،اصلا طول هفته راشکنجه میشوم ،
ازتلفن محرومیم و نمیتوانم تاروزملاقات که هربار باترس ولرز میروم که مبادابازهم ممنوع الملاقات باشد .هرروزوشب شکنجه میشوم .آیا من تا11 سال دیگرزنده ام ؟چطوراین رنج راتحمل کنم .آیا قلب من تحمل اینهمه شکنجه رادارد ،به چه جرم؟این 20ماه اضافه دیگر درد بیدرمان شده به حکم ناعادلانه دادگاه بجرم تخریب اموال دولت.بجرم زمین زدن یک تلویزیون که متعلق بزندانیان بوده وسهیل حتی پول تعمیرش راداده وتلویزیون سه دست دیگربفروش رفته درزندان .آیا عمروجوانی بچه های ما اینقدر بی ارزش است ؟هرباربدادگاه مراجعه کردم جواب سربالا بمن دادند.حتی آقایان رستمی ووزیری ،حاضر بدیدارمن هم نیستند.پس من دادم راازکه بستانم؟چه کسی بفریاد من میرسد ازاینهمه ظلم وستم؟