۱۱ اردیبهشت برای من معنای خیلی متفاوتی داره... یه جورایی معمولا برای شخص من روز غم و ماه استرس و اذیت بوده و هست همیشه....
۱۱ اردیبهشت برای من
یعنی پرایوت نامبر
یعن دستگاه مشترک مورد نظر خاموش می باشد....
یعنی سلام عزیزم من 209 ام کوتاه میتونم صحبت کنم....
یعنی وزرا
یعنی بدون حضور دخترم بازجویی پس نمیدم!
یعنی اعتصاب ۴ دی ماه ۸۴
یعنی تنها غیبت مدرسه...
یعنی مقاومت مامانم...
یعنی شهامتش...
یعنی دادسرا...
یعنی خودت شاکی ای؟
یعنی خانم ول کن این شکایت به هیچ جا نمی رسه...
یعنی آغوش وسط راهروهای دادگاه انقلاب...
یعنی اقای صلواتی کدوم یکیه؟
یعنی بازرسی بدنی ورودی اوین...
یعنی شماها دروغ گویید!
یعنی حتی اسم منم نمی دونی، حکم نداری!به من دست نزن!
یعنی ابلاغیه ات کو؟
یعنی مگه احضار کردی!؟
یعنی پرایوت نامبر...
یعنی تجمع کارگران مقابل مجلس!
یعنی تجمع بازنشستگان..
یعنی تعلیق...
یعنی وثیقه قبول میکنید؟
یعنی بحث با سرباز که بذار برم بازجورو ببینم...
یعنی ستاد پیگیری.
یعنی گوشی تونو پس میدیم
یعنی درخواست دریافت وسایل
یعنی راهروهای اوین
یعنی دادگاه انقلاب
یعنی تجدید نظر
یعنی گفتین کدوم شعبه؟
یعنی شکایت دارم!
یعنی مگه جز حقوق عادی چی خواستن؟
یعنی ورود به منزل.
یعنی حکم ورودتون کوش؟
کارت شناسایی تونو ببینم؟
یعنی لباس شخصی!
یعنی اون دفترو نخون!خاطرات شخصیه!
یعنی برای چی اتاق منو میگردین؟
اصلا میدونی خونه ی کی اومدی؟
یعنی شکایت از ضابط قضایی!
یعنی مسجل شدن بی عدالتی!
یعنی تیتر خبرها اومدن اسمت!
یعنی ملاقات کابینی!
یعنی پزشکی قانونی شهر ری!
یعنی اعتصاب کارگران!
یعنی دیوان عدالت اداری...
یعنی اخراج.
یعنی حکم بازگشت به کار.
یعنی تایم ملاقات تمومه!
یعنی جاده ی قم رو گز کردن واسه ۲۰ دقیقه ملاقات.
یعنی این تماس از زندان تهران می باشد!
یعنی این تماس از زندان اوین می باشد!
یعنی حکم های واهی....
یعنی چسبوندن اجتماع و تبانی به پرونده!
یعنی به وکیل خبر دادی؟
یعنی اشک...
یعنی مقاومت!
یعنی بغض!
یازده اردیبهشت روز توٸه، روز عزیزترینم که کل زندگیش رو تلاش کرد برای احقاق حقوقی که حق طبیعی خودش و امثال خودش بوده....اما هر سال بیشتر تحت فشار و ظلم و بی عدالتی قرار گرفت.
بابا امروز که اینارو مینویسم ،مثل خیلی سالهای دیگه دیوار های سیمانی بزرگ اوین بین من و تو قرار گرفته...
هرروز بیشتر از روز قبل دوستت دارم.هرروز بیشتر بهت افتخار میکنم.تو مرد قوی و عزیز منی که تنها جرمت سکوت نکردن در برابر بی عدالتی هاست،بهای آگاهی توی این کشور خیلی سنگینه...من این پست رو پشت صدای نا خوشایند زنی که قراره بگه این تماس از زندان اوین می باشد،برایت خواهم خواند.
صبر میکنم ،برای روز آزادی ،برای حبس شدن توی آغوشت،برای نشون دادن عکس های این ۸ ماه بهت صبر میکنم.
روزت مبارک عزیزترینم.
زهرا رضوی