نابسامانیهای اقتصادی و اجتماعی لبنان بار دیگر اعتراضات و تظاهراتی را دامن زده است. شماری از جادههای کشور مسدود شده اما درگیری شدیدی میان معترضان و نیروهای امنیتی رخ نداده است. در مقایسه با جنبش بزرگ سال ۲٠۱٩، صدای اعتراض لبنانیها بسیار ضعیفتر شده است.
روز سهشنبه ٩ مارس/۱٩ اسفند، گروهی از تظاهرکنندگان لبنانی جادههای بینشهری را با لاستیک آتشین و سطل زباله بستند. روز قبل، این نوع حرکات با شدت بیشتری جریان داشت.
بعد از موج عظیم اعتراضات که در اواخر سال ۲٠۱٩ رخ داد، بسیج لبنانیها اینک کاهش یافته. ویروس کرونا و مشکلات بزرگ اقتصادی، مردم را به خانهها و دغدغههای روزمره بازگردانده است.
اما از هفتۀ گذشته، سقوط مجدد ارزش پول ملی فضای جامعه را متشنج کرد. ارزش یک دلار آمریکا ناگهان به ۱۱هزار لیره رسید، در حالی که نرخ رسمی دلار همچنان ۱۵٠٠ لیره است. رئیسجمهور میشل عون خواستار تحقیق بانک مرکزی در این باره شد، اما مشکلات ادامه یافت و ناآرامی و تنش را در پی داشت.
امروز- سهشنبه – ارتش جادههایی را که شب گذشته مسدود شده بود باز کرد. به ویژه بزرگراه مهمجل الدیب که در شمال پایتخت قرار دارد، دوباره باز شد. در نقاط دیگر کشور، از جمله در حوالی طرابلس و در منطقۀ بقاع هنوز برخی جادهها بسته است.
بستن محورهای مهم ارتباطی کشور باعث راهبندان میشود و به سرعت بخش بزرگی از فعالیتهای روزمره را متوقف میکند.این راهبندانها و فلجهای متناوب که از هفتۀ گذشته شروع شد، دیروز - دوشنبه – به اوج رسید، به طوری که تقریباً تمام ورودیهای شهر بیروت بسته شد.
با اینحال، رویدادهای روزهای اخیر با اعتراضات سال ۲٠۱٩ قابل مقایسه نیست. کریم بیطار، تحلیلگرلبنانی معتقد است که خستگی مردم و همچنین فقدان رهبری و نگرش روشن، باعث شده که جنبش لبنانیها از نفس بیفتد. در این میان اپیدمی کووید ۱٩ نیز به کسالت و بیانگیزگی جامعه افزوده است. کریم بیطار میگوید: "مشکلات زندگی روزمره گلوی مردم را گرفته. در این وضعیت مسئلۀ تغییرات سیاسی به موضوعی ثانوی تبدیل شده است".
با وجود همۀ این بحرانها، به نظر نمیرسد که طبقۀ حاکم لبنان خود را در خطر احساس کند. از هفت ماه قبل تاکنون (بعد از انفجار عظیم بندر بیروت)، هنوز کابینۀ جدید تشکیل نشده است. سعد حریری که بعد از استعفای حسان دیابدوباره نخستوزیر شد همچنان در چانهزنی با گروهها و احزاب مختلف درمانده است. این در حالی است که اکثر نهادهای بینالمللی، لبنان را کشوری در آستانۀ ورشکستگی میدانند.