مقاله نویس روزنامه گاردین نوشت خروج انگلیس از اتحادیه اروپا، و همه گیری گرسنگی، این کشور را با بحران قحطی غذا روبرو خواهد کرد.
انگلیس که برای تامین مواد غذایی تازه به کشور‌های قاره اروپا متکی است، در صورت خروج از اتحادیه اروپا، احتمالا با همه گیری گرسنگی، به عنوان نخستین بحران در سال آینده میلادی روبرو خواهد شد.
جورج مونبیوت (George Monbiot)، نویسنده روزنامه گاردین در مقاله‌ای در این روزنامه نوشت پس از خروج انگلیس از اتحادیه اروپا، موسوم به برگزیت (Brexit)، انتظار می‌رود کامیون‌ها و تریلر‌هایی که برای تامین مواد غذایی از اروپا، وارد قاره اروپا می‌شوند یا از این کشورها وارد انگلیس می‌شوند، دو تا سه روز در مرزها، برای امور گمرکی معطل شوند.
به نوشته نویسنده گاردین، این معطلی برای انگلیس که فاقد انبار‌های کافی برای ذخیره مواد غذایی تازه است، بحران خواهد آفرید.
جورج مونبیوت افزود: در پرسش از وزارتخانه مشاغل دریافته است که انگلیس برای ۹۰ روز، سوخت مورد نیاز کشور را انبار می‌کند، اما وزارت محیط زیست، فاقد چنین انبار‌هایی است زیرا از نظر دولت انگلیس، نفت مهم‌تر از غذاست و کالایی حیاتی به حساب می‌آید.
نویسنده گاردین در ادامه مقاله نوشت: با خروج انگلیس از اتحادیه اروپا در اول ژانویه سال ۲۰۲۱، به علت معطلی کامیون‌ها و تریلر‌های حامل مواد غذایی تازه، تامین این گونه مواد غذایی، با دشواری همراه خواهد شد و دولت انگلیس با این که می‌پذیرد ۲۰ تا ۴۰ درصد از تردد کامیون‌ها و تریلر‌ها کم خواهد شد، مدعی است در تامین مواد غذایی، اشکالی ایجاد نخواهد شد.
جورج مونبیوت نوشت: حتی سازمان‌های دولتی در انگلیس گزارش می‌دهند که ارزیابی‌های دولت درباره شرایط مرزها پس از برگزیت، کهنه است و شرایط پر چالشی در تامین مواد غذایی ایجاد خواهد شد.
به نوشته نویسنده روزنامه گاردین، نماینده دولت انگلیس پارسال در مجلس این کشور اعلام کرد در شرایط اضطراری، «دولت هیچ وظیفه‌ای در تامین مواد غذایی و آب مردم ندارد» و این کار، وظیفه صنایع غذایی کشور است.
گاردین همچنین نوشت با این موضع دولت انگلیس، شرایط با دهه ۱۸۴۰ میلادی که در ایرلند قحطی شد یا با شرایط دهه ۱۸۷۰ که در هند قحطی شد، مشابه است.
جورج مونبیوت نوشت: در پی سال‌ها سیاست ریاضت اقتصادی و نیز ترکیب مشکلات ناشی از آن با همه گیری کووید ۱۹، اکنون شماری از مردم انگلیس برای تامین مواد غذایی سالم با مشکلات روبرویند و گرسنگانی که با غذا‌های خیریه‌ها و بانک‌های غذا سیر می‌شوند، ۵۰ درصد افزایش یافته است. ب
دین ترتیب، هرگونه اخلال در تامین مواد غذایی، بیش از همه فقیران را آزار خواهد داد و آن گاه، همراه با همه گیری کووید 19 که تاکنون بیش از پنجاه هزار نفر را کشته است، همه گیری گرسنگی فرا خواهد رسید، اما در دولت انگلیس، هیچ فردی به فکر فردا نیست.
قحطی بزرگ ایرلند که به قحطی سیب‌زمینی نیز معروف است، در سال‌های ۱۸۴۵ تا ۱۸۵۲ میلادی در کشور ایرلند رخ داد و در آن حدود یک میلیون نفر از مردم بر اثر گرسنگی و بیماری جان باختند. همچنین بیش از یک میلیون نفر نیز به انگلیس، استرالیا، کانادا و به‌ویژه آمریکا مهاجرت کردند که تعداد زیادی از این مهاجران نیز در طول سفر و در کشتی‌هایی که آنان را حمل می‌کردند، از بین رفتند. جمعیت کشور جمهوری ایرلند هنوز حدود ۲ میلیون نفر کم‌تر از جمعیت این کشور پیش از این رویداد است.
در زمان امپراتوری بریتانیا که به استعمار شماری از کشورها، از جمله هند، پاکستان و بنگلادش منجر شده بود، قحطی‌های فراوانی در کشور‌های استعمار زده روی داد. قحطی در هند، به مرگ بیش از ۶۰ میلیون نفر منجر شد و رشد جمعیت را در آن کشور در قرون ۱۹ و ۲۰ میلادی، متاثر کرد.
