صدها نفر از مردم لبنان، روز شنبه ۱٧ اکتبر/٢۶ مهر، در نخستین سالروز اعتراضات گسترده علیه بحران اقتصادی، فساد و سوء مدیریت رهبران سیاسی در این کشور، به خیابان های بیروت آمدند و دست به تظاهرات زدند.
یک سال پس از اعتراضات گستردۀ ضد دولتی در لبنان و همزمان با فروپاشی اوضاع اقتصادی در این کشور، صدها نفر از مردم لبنان روز شنبه ۱۷ اکتبر/۲۶ مهر، به خیابان های بیروت آمدند و در اعتراض به بحران اقتصادی، سیاست های مالی و چند دهه فساد و بی کفایتی رهبران سیاسی در این کشور، دست به تظاهرات زدند.
معترضان ابتدا در میدان شهدای بیروت که کانون اصلی تجمع تظاهرکنندگان در قلب پایتخت محسوب می شود، حضور یافتند و سپس به سوی محل انفجار مهیب در بندر بیروت که بیش از ۲۰۰ کشته و ۶۵۰۰ زخمی بر جای گذاشت، به راه افتادند.
در جریان این تظاهرات، معترضان تأکید کردند که از خواسته های خود برای انقلاب و تغییر ساختار سیاسی در لبنان، دست نمی کشند و به مناسبت سالگرد اعتراضات گستردۀ ضد دولتی در این کشور، مجسمه ای فلزی را در نزدیکی محل انفجار در بندر بیروت، نصب کردند.
خبرگزاری فرانسه به نقل از یکی از معترضان نوشته است: «ما هنوز امید خود را از دست نداده ایم، زیرا ما همچنان برای مقابله با یک دولت فاسد، به خیابان ها می آییم».
از زمان آغاز اعتراضات سراسری در ۱٧ اکتبر سال ٢۰۱۹ در لبنان، به رغم آنکه تا کنون دو دولت استعفا داده اند، اما همچنان همان ساختار سیاسی و همان سیاستمداران و احزاب سیاسی سابق، قدرت را در انحصار خود گرفته اند.
این در حالیست که معترضان با تداوم تظاهرات گستردۀ خود، خواستار برکناری میشل عون رئیس جمهوری لبنان و نیز کل طبقۀ سیاسی این کشور که به مدت چند دهه است در رأس قدرت قرار دارند، هستند. تظاهر کنندگان با سر دادن شعارهایی اعلام کرده اند که این اعتراضات تا تحقق تمامی خواسته هایشان، ادامه خواهد یافت.
تظاهر کنندگان با اعتراض نسبت به وخامت اوضاع اقتصادی، تورم افسارگسیخته و سقوط ارزش واحد پولی در لبنان که با شیوع ویروس کرونا در این کشور تشدید شده است، طبقۀ سیاسی حاکم را مسئول این بحران عمیق و وضعیت بد معیشتی خود می دانند.
۱۷ اکتبر سال گذشته، در پی اعلام دولت لبنان مبنی بر وضع مالیات بر اپلیکیشن پیام رسان "واتساپ"، که استفاده از آن در این کشور بسیار متداول است، نخستین جرقۀ آتش اعتراضات مردمی در این کشور شکل گرفت و هزاران نفر از دانشجویان، اساتید دانشگاه، معلمان مدارس خصوص و دولتی، کارگران، کارمندان و فعلان مدنی، به خیابان ها آمدند و دست به تظاهرات زدند. به رغم آنکه دولت وقت لبنان، در واکنش به این اعتراضات، به سرعت تغییر موضع داد و اعمال مالیات را لغو کرد، اما تظاهرات مردمی نیز به سرعت تغییر مسیر داد، دایرۀ مطالبات آنها فراگیر تر شد و به خشمی علیه فساد، بحران اقتصادی، سوء مدیریت و طبقه‌بندی سیاسی حاکم در لبنان تبدیل شد که از شمال تا جنوب این کشور را فرا گرفت.
این اعتراضات، ماه ها ادامه داشت و صدها هزار نفر از معترضان، خواستار برگزاری انتخابات پارلمانی زودهنگام، بازگرداندن اموال غارت شده و همچنین مجازات عاملان فساد شدند.
از آن تاریخ به بعد، لبنان شاهد بحران هایی پی در پی بوده است؛ از فروپاشی سریع اقتصادی و تشدید نرخ فقر گرفته تا محدودیت های شدید بانکی، شیوع اپیدمی کرونا و سرانجام انفجار مهیب بندر بیروت در تاریخ ۴ اوت/۱۴ مرداد، که به ویرانی بخشی از پایتخت و نیز کشته شدن بیش از ۲۰۰ تن و زخمی شدن هزاران تن منجر شد.
فاجعۀ انفجار در بندر بیروت، بحران عمیق اقتصادی و سیاسی در لبنان را وارد مرحلۀ تازه ای کرده است. در پی وقوع این انفجار، حسان دیاب نخست وزیر این کشور از سِمت خود کناره گیری کرد اما هنوز دولت جدیدی شکل نگرفته و تلاش ها برای تشکیل کابینۀ جدید، راه به جایی نبرده است.