عدم حضور روحانی در مراسم بازگشایی مدارس، در شرایطی که پیش تر اعلام کرده بود "بازگشایی مدارس و آموزش حضوری، علیرغم هشدارهای مراجع پزشکی در خطر گسترش وسیعتر کرونا، در دستور دولت است"، اعتراضات خانواده دانش آموزان به نبود امکانات بهداشتی در مدارس را گسترش داده و دولت و وزارت آموزش و پرورش را ناچار به عقب نشینی و پس گرفتن سیاست بازگشایی اجباری مدارس و وادار کردن دانش آموزان به حضور در مراکز آموزشی، کرد.
اعلام اینکه "هیچ دانش آموزی را مجبور به رفتن به مدرسه نمیکنیم" اعلام این عقب نشینی در مقابل فشار اجتماعی مردم و هراس از تبدیل شدن آن به کشمکشی جدید میان مردم و حاکمیت تا خرخره در بحران سیاسی، بود!
افاضات روحانی و وزیر آموزش و پرورش جمهوری اسلامی که "هیچ چیز جای آموزش حضوری را نمی گیرد"، " مردم ما تسلیم تحریم و کرونا نمیشوند" و تاکیدات آنان بر "اعمال نظارت دقیق وزارت خانههای آموزش و پرورش و بهداشت و درمان بر سلامت دانش آموزان و دانشجویان در مراکز آموزشی"، هم نتوانست به داد حاکمیت برسد و بر واقعیت بی مسئولیتی مطلق حاکمیت در مقابل سلامت، بهداشت و زندگی شهروندان این جامعه و عدم صلاحیت آن سرپوش بگذارد. اصرار بر بازگشایی مدارس بدون توجه به مخاطرات آن برای نشان دادن شانه خالی کردن دولت از زیر بار مسئولیت خود به دانش آموزان، خانواده های آنان و میلیونها شهروند این جامعه کافی بود.
اعلام "تامین آموزش اینترنتی"، در جامعه ای که اکثریت آن زیر خط فقر زندگی میکند، جامعه ای که بخش اعظم دانش آموزان آن حتی از تامین وسائل اولیه آموزش برخوردار نیستند، لافزنی بیمایه ای بیش نیست.
مردم آزادیخواه مدتها است از این حاکمیت، از ولی فقیه و رئیس جمهور و مجلس و دولت و ..... آن سلب اعتماد و سلب صلاحیت کرده اند و برای اعمال اراده خود، اعمال نظارت خود بر جامعه، در هر شکل آن، تلاش میکنند. کارگران، زحمتکشان، معلمان و محرومان جامعه مدتها است در مقابل حاکمیتی که مایه فقر و فلاکت و نا امنی است، حاکمانی که داراییهای جامعه را به عناوین مختلف حیف و میل کرده و جامعه را به تحمل بار گران و مشقت بار زندگی، تامین مایحتاج ضروری به چند برابر قیمت و گرانی روزافزون را بر دوش جامعه گرسنه، بیکار و اسیر فقر و فلاکت گذاشته است، قد علم کرده و اراده خود را اعمال میکنند .
امروز دیگر "اگر عرضه ندارید جامعه را اداره کنید، بدهید ما آنرا اداره میکنیم" حرف کارگر هفت تپه و فولاد و هپکو نیست. امروز این حرف اکثریت عظیم این جامعه است، حرف دانشجو، دانش آموز، خانواده های آنان و .... است. باید در مقابل حاکمیتی که رسما از خود در مقابل تضمین امنیت جانی و آموزش فرزندانمان سلب مسئولیت میکند، ایستاد .
باید نظارت بر تامین امکانات بهداشتی و اطمینان از سلامتی دانش آموزان در آموزش حضوری، طبق استاندارد جهانی برای مقابله با کرونا، نظارت بر تامین و تهیه ابزارهای آموزش از راه دور به خرج دولت، تائید استانداردها، تامین امکانات و ..... به خانواده دانش آموزان سپرده شود. باید با اتکا به نیروی خود، فشار از پائین و اعمال اراده خود آموزش رایگان از دبستان تا دانشگاه را به دولت تحمیل و آنرا متحقق کرد.
حزب حکمتیست- خط رسمی
۱۹شهریور ۹۹ – ۹ سپتامبر ۲۰۲۰