اعتراضات کارگری در ایران زیر سایه کرونا

از اواسط دهه ۹۰ شمسی اعتراضات کارگری و دیگر اعتراضات صنفی هم‌چون بازنشستگان کشوری و یا کارمندان برخی ارگان‌های دولتی و یا مال‌باختگان موسسات مالی و اعتباری در کشور شدت گرفت. بخش زیادی از این اعتراضات مربوط به کارگران کارخانه‌های مختلف کشور بود که یا در جریان پیشبرد بنیان‌سازی خصوصی‌سازی از مدیریت دولتی خارج شده بود و به بخش خصوصی واگذار شده بودند. معوقات مزدی، اخراج و تعدیل نیرو و مشکلات مربوط به بیمه‌های کارگران عمده‌ترین اعتراضاتی بود که نهایتا در دی‌ماه سال ۹۶ و بعدتر در آبان‌ماه سال ۹۸ موجب گسترده‌تر شدن دامنه اعتراضات و گسترش آن در بیشتر استان‌های ایران شد.
کارگران زیر خط فقر با روزی ۵۰ هزار تومان دستمزد
ارزان سازی نیروی کار به قیمت نابودی کارگران
رنج کارگران ایرانی از مصدومیت و مرگ ومیر ناشی از حوادث کار
اعتراضاتی که البته با سرکوب شدید نیروهای قهری نظام مواجه شد و در پرونده اعتراضات کارگران کارخانه «هفت‌تپه» کار به پخش اعترافات اجباری از اسماعیل بخشی یکی از کارگران معترض هم کشیده شد.
حالا و با توجه به اصرار مقامات دولتی در بازگشایی برخی مشاغل و شروع به کار دوباره کارمندان و کارگران، مشکلات گروه کثیری از جامعه کارگری کشور بار دیگر رخ می‌نماید و کارگران را وامی‌دارد تا برای بیان مشکلات خود حتی خطر ابتلا به ویروس کرونا را به جان بخرند و تجمع کنند تا مگر صدای اعتراضشان به گوش آنان که باید برسد.
دو روز پیش بود که خبرگزاری ایلنا در گزارشی از اعتراض کارگران «زغال سنگ کرمان» نوشت. به گزارش ایلنا حدود سه هزار نفر از کارگران این شرکت در اعتراض به تصمیم مدیران این مجموعه در واگذاری سهام آن به بخش خصوصی، دست از کار کشیدند.
این کارگران در تونل‌های متعلق به این شرکت، در سه شهرستان راور، کوهبنان و زرند مشغول به کار هستند.
کارگران معترض این شرکت در شهرستان «راهور»، مقابل دفتر امام جمعه این شهرستان دست به تجمع اعتراضی زدند. هرچند که امام جمعه به دیدار کارگران معترض نیامد و نماینده خود را برای شنیدن حرف‌های کارگران به میان آنها فرستاد.
در شهرستان‌های کوهبنان و زرند نیز کارگران با هدف توقف واگذاری این شرکت دولتی به بخش خصوصی در مقابل دفاتر ائمه جمعه این شهرستان ها دست به تجمع اعتراضی زدند.
بر اساس گزارش ایلنا ، مدیران «زغال سنگ کرمان» قصد دارند ۴۵ درصد از سهام این شرکت را در بورس عرضه کنند و کارگران را به دلیل تعطیلی‌های ماه‌های گذشته به بیمه بیکاری معرفی کند. نکته‌ای که کارگران با آن مخالف هستند.
دیروز هم جمعی از کارگران «فاز ۲ پالایشگاه آبادان» در اعتراض به اخراج ۲۰ نیروی بومی و عدم پرداخت مطالبات مزدی خود مقابل ساختمان این پالایشگاه تجمع کردند.
به نوشته خبرگزاری ایرنا این کارگران از اسفندماه سال گذشته همزمان با شیوع بیماری کرونا کارگاه از سوی پیمانکار مرخص شدند و قرار بوده تا با فعالیت مجدد این پروژه کارگران به کار بازگردند. اما شرکت آریا دژ البرز با شروع کار مجدد اقدام به بازگرداندن نیروهای غیربومی نکرد و ۲۰ نفر از نیروهای بومی این شرکت را اخراج کرده است.
به گفته این کارگران معترض «مدیران فاز ۲ پالایشگاه آبادان باید استخدام نیروهای بومی را در اولویت قرار دهند و از جذب نیروهای غیربومی خودداری کنند در حالی که در چند وقت گذشته نیروهای بومی از این شرکت اخراج و نیروی غیربومی جایگزین آنها شد».
کارگران فاز ۲ پالایشگاه آبادان حقوق، عیدی و دیگر مزایای اسفند ماه پارسال را هنوز دریافت نکرده‌اند.
در دیگر شهر استان خوزستان یعنی بهبهان هم گروهی از کارکنان اداره برق برای دومین روز متوالی در اعتراض به حجمی شدن دستمزد خود دست از کار کشیده و در مقابل این اداره تجمع کردند.
معترضان در این تجمع گفتند: « پس از اینکه ما کارکنان این اداره از امضا قرارداد جدید سر باز زدیم، تهدید به اخراج شده‌ایم.»
شکی نیست که پیامدهای اقتصادی شیوع کرونا در ایران بیش از هر قشر دیگری بر طبقه کارگر و به ‌خصوص گروه کثیری از کارگران روزمزدی تاثیر می‌گذارد. تاثیراتی که در بلند مدت و با توجه به دشوارتر شدن شرایط اقتصادی مملکت در دوران پساکرونا حکایت از بیشتر شدن اعتراضات و اعتصابات کارگری در ایران دارد.