استعفای امروز ظریف از وزیری امورخارجه٬ که بدنبال ملاقات امروز بشار اسد با خامنه ای و روحانی صورت گرفت٬ بیانگر یک دست تر شدن جمهوری اسلامی بر سر سرمایه گذاری کامل هست و نیست سیاسی و اقتصادی خود٬ بر کیس سوریه و عراق و موقعیت ایران در منطقه است! البته با حساب باز کردن بر روی قدرت بسته نگاه داشتن دریچه اختناق و دستگیری و حبس و سرکوب سازمان دهندگان اعتراضات!
این سیاست٬ تیغ دولبه است! کیس سوریه٬ بی تردید میدان مانور مهمی در استفاده از شکاف های بین المللی و منطقه ای٬ برای دستگاه حاکمیت٬ در استفاده از میلیتاریسم و دیپلماسی و .. برای فرار از فروپاشی٬ به رهبری خامنه ای٬ است.
اما تا جایی که به طبقه کارگر و محکومین و محرومین در ایران باز میگردد٬ انزجار و اعتراض و فریاد های عمومی در اعتراض به فقر و فلاکت و هزینه های میلیتاریستی جمهوری اسلامی در منطقه٬ اعتراض به بیکاری و بیکارسازی های افسار گسیخته٬ بی مسیولیتی و فساد افسار گسیخته و سیستماتیک حاکم٬ که حتی یک روز هم خاموش نمانده است از یک طرف!
و از طرف دیگری بی تاثیری دستگیری و زندان و "مستند سازی" های کثیف زیر شکنجه٬ در خاموش کردن و خاموش و ساکت نگاه داشتن طبقه کارگر و محرومین!
همه و همه بیانگر قطبی تر شدن٬ حاد تر شدن٬ و بحرانی ترین شدن رابطه حاکمین و محکومین در ایران است.
در این شرایط٬ طبقه کارگر٬ سازماندهندگان و رهبران عملی این طبقه٬ باید شرایط جدید را درک کنند و خود را برای رویارویی های جدی تر و گسترده تر٬ آماده کنند.
ثریا شهابی
۶ اسفند ۱۳۹۷
۲۵ فوریه ۲۰۱۹