آذر مدرسی: ارتجاع منطقه و "حل مسئله فلسطین"! در حاشیه اجلاس کشورهای عربی و اسلامی

اجلاسی که یکبار دیگر فساد، ورشکستگی اخلاقی و سیاسی شرکت کنندگان و ادعای دروغین تمامی آنان در "دفاع از مردم فلسطین" را عریان تر از همیشه در مقابل چشم جهانیان و بخصوص مردم منطقه قرار داد.
 
این اجلاس اپیزودی از نمایش های تهوع آور "جامعه جهانی" در "دفاع" از مردم بیگناه فلسطین و ژست "تلاش" برای کشیدن افسار فاشیسم لجام گسیخته دولت اسرائیل بود. این اجلاس مانند "اجلاسهای مادر" در سازمان ملل، مملو از حرافی ها، "محکوم کردن" های توخالی، اشک تمساح ریختن برای مردم بیگناه فلسطین و قطعنامه های بی محتوی، بی خاصیت و تکراری، بدون کمترین قدرت اجرایی بود، آنهم توسط دولت هایی که برای مردم تحت حاکمیت شان حقوق حشرات را هم قائل نیستند.   
 
قطعنامه پایانی این اجلاس تلاشی است برای لاپوشانی سکوت و همدستی این دولتها در جنایت اسرائیل علیه مردم بیگناه فلسطین! طرح خواست رسیدگی به جنایات دولت اسرائیل توسط دادگاه لاهه و تقاضا از شورای امنیت برای آتش بس، با چهار هفته تاخیر و زیر فشار افکار عمومی در منطقه و جهان و بخصوص زیر فشار جنبش توده ای حمایت از مردم فلسطین، تلاشی است برای کم کردن بار مسئولیت خود از شرکت در این جنایت و نسل کشی! در شرایطی که بشریت متمدن با خواست پایان دادن به نسل کشی اسرائیل در نوار غزه جهان را به تصرف خود در آورده است، سران ارتجاع منطقه، با لکنت زبان از "ضرورت بررسی جنایت جنگی" اسرائیل میگویند.
 
تنها بندی که در آن از جنایت جنگی نامی برده میشود زمانی است که از "کوچ اجباری مردم فلسطین به کشورهای خود" نام میبرند. اینجا است که شرکت کنندگان "پاسخ جمعی" خود را به "کوچ اجباری"، و نه پاکسازی قومی، میدهند و اعلام میکنند کوچ مردم فلسطین به کشورهای شان خط قرمز و جنایت جنگی است. اعلام میکنند که خط قرمزشان "منافع ملی" است و نه پاکسازی قومی میلیونها انسان بیگناه! ریاکارانه "تحریم انسانی مردم گرفتار در غزه، از جمله فراری دادن کودکان و نوزادان" برای پناه بردن به کشورهای تحت انقیاد شان، را زیر لوای مخالفت با دولت اسراییل پنهان میکنند.
 
بیاینه پایانی این اجلاس در جواب به فشار جنبش حمایت از مردم فلسطین، چه در سطح محلی و چه در سطح بین المللی، با "محکوم کردن" های نه چندان شداد و غلاظ، پاس دادن همه چیز به "جامعه بین المللی" و "نهادهای بین المللی"، که هیچ زمانی مانند امروز بی خاصیت و نمایشی بودن شان عریان نشده بود، عملا و رسما اعلام میکند کشورهای شرکت کننده نه اشتها و تمایلی به پایان دادن به این جنایت و توحش و نسل کشی دارند و نه توان و تمایلی به حل مسئله فلسطین و پایان دادن به مصائب چند دهه مردم فلسطین. بیاینه پایانی این اجلاس دیوار آخرین توهمات به دفاع این دولتها، از ایران و ترکیه تا مصر و عربستان، از مردم فلسطین را فروریخت. حکومت هایی که هریک سابقه ای تاریخی در گرفتن امتیازهای سیاسی یا مالی و نظامی از قدرت های بزرگ تر در اروپا و آمریکا، برای تماما از صحنه خارج شدن، دارند.
 
سران ارتجاع منطقه، در قطعنامه شان ازهمه کشورها می‌خواهند که "صادرات سلاح و مهمات به مقامات اشغالگر را متوقف کنند" و همزمان خود، از ترکیه تا امارات و عربستان سوخت بمب افکن ها و تانکهای دولت فاشیست اسرائیل را تامین میکنند و هنوز حتی یک روز هم صادرات نفت و گاز خود به اسرائیل را متوقف نکرده اند.  
 
در قطعنامه شان از ضرورت "لغو محاصره اعمال شده علیه غزه و ورود فوری کاروان‌های کمک‌های بشردوستانه که شامل مواد غذایی، دارو و سوخت به غزه" میشوند. در صورتیکه خود بدون تائید و اجازه دولت اسرائیل حاضر به شکستن این محاصره و رساندن حتی یک لیوان آب به مردم در محاصره غزه نیستند.
 
از ضرورت فشار سیاسی به دولت اسرائیل برای آتش بس میگویند، اما تا امروز حتی یکی از شرکت کنندگان در اجلاس به روابط دیپلماتیک، اقتصادی و نظامی خود با اسرائیل خدشه ای وارد نکرده و هنوز از ضرورت اجرا "پیمان ابراهیم" و عادی سازی روابط با اسرائیل حرف میزنند.  
  
قطعنامه پایانی این اجلاس، این چکیده سیاستهای ارتجاعی تاکنونی تمام شرکت کنندگان، انعکاسی است از فشار پائین به حکومتهای ارتجاعی خود، برای اقدامی عملی در پایان دادن به کشتار و جنایت علیه بشریت در نوار غزه و کرانه باختری و برای حل مسئله فلسطین! این قطعنامه و این "تلاش" ها، تنها و تنها برای "ساکت نگاه داشتن" انفجار اعتراضی است که در خود این کشورها جریان دارد و دادن چهره ای "مقبول" نزد جهانیان، تا کمترین کمک انسانی به مردم گرفتار در جهنم غزه. مدتها است ریا، دروغگویی، حرف مفت زدن و چک بی محل کشیدن سنت و نرم "جامعه جهانی" است! 
 
این اجلاس، این واقعیت را که معضل فلسطین "وبال گردن" کشورهای منطقه شده است را به شنیع ترین شکل خود نشان داد. امروز این واقعیت که سران دول منطقه مطلقا مشکلی با راه حل نتانیاهو برای "حل" معضل فلسطین از طریق یک نسل کشی و پاکسازی قومی کامل ندارند، البته به شرطی که عواقب این پاکسازی قومی یقه آنها را نگیرد، مسئولیتی پای آنها نگذارد و موقعیت سیاسی و اقتصادی شان را در منطقه خدشه دار نکند، به شکل زمختی در مقابل چشم جهانیان قرار گرفته است.
 
هنوز جوهر قطعنامه خشک نشده بود که تبلیغات دولتهای شرکت کننده حول هدف اصلی این اجلاس، آغاز شد. همه شرکت کنندگان، از جمهوری اسلامی و ترکیه و سوریه تا عربستان، مصر و امارات، نه از "موفقیت" یا چشم انداز موفقیت در افسار زدن به ماشین جنایت جنگی اسرائیل، نه از چشم انداز پایان دادن به این نسل کشی، که از تحکیم موقعیت خود، از ترمیم رابطه های ضربه خورده در منطقه گفتند و نوشتند. جمهوری اسلامی از پیروزی خود در این اجلاس و در بهبود روابط با عربستان و ضرورت "دیالوگ مستقیم رهبران" نوشت، اردوغان از بهبود موقعیت خود در جهان اسلام و عربستان از نقش محوری خود در "اتحاد" کشورهای اسلامی گفت! مصائب مردم فلسطین بهانه و مستمسکی بود برای حل "کدورتها"، اختلافات درونی قطب ارتجاع منطقه! ظاهرا فاجعه و نسل کشی از مردم غزه، سرمایه ای به سرمایه های هریک از نیروهای ارتجاع در منطقه، افزود!
 
دلقک بازی سران کشورهای عربی و اسلامی، مینیاتوری از دلقک بازی و بالماسکه "سازمان ملل" و شورای امنیت آن در کشیدن چک بی محل، در حرافی و در شرکت در جنایت جنگی اسرائیل در نوار غزه و کرانه باختری است.
 
جنبش توده ای حمایت از مردم فلسطین راه خود را در تقابل با این "حامیان" و "جامعه جهانی"، در تقابل با تمام عاملین این جنایت جنگی پیدا خواهد کرد. جنبشی که در فردای آزادی مردم فلسطین و بازگرداندن حرمت، احترام، زندگی، آزادی و رفاه و امنیت به آنان، تک تک عاملین چند دهه کشتار و قتل عام، از سران دولت اسرائیل تا سران دولتهای غربی و جمهوری اسلامی و کشورهای عربی و "جامعه جهانی"، را در دادگاههای مردمی خود به جرم جنایت علیه بشریت محاکمه و مجازات خواهد کرد. بشریت متمدن دین خود به مردم فسلطین را ادا خواهد کرد.
 
۱۶ نوامبر ۲۰۲۳