رفقای کارگر
درودهای گرم و پرشور پلنوم چهل و شش کمیته مرکزی حزب کمونیست کارگری، حکمتیست (خط رسمی) را بپذیرید.
حزب ما در حالی نشست کمیته مرکزی خود را برگزار کرد، که در ایران تحولات مهمی در جریان است. تحولات مهمی که خصلت آن با همه رویدادهای چهل ساله گذشته در رابطه مردم و جمهوری اسلامی، در رابطه محرومین و حاکمیت، در رابطه صف ستمدیدگان و سرکوب شدگان با ستمگران و سرکوب گران، متفاوت است.
در این ادعا که سه سال گذشته در هر قدم مبارزاتی و اعتراضی، شاهد قدم گذاشتن جامعه ایران به سیر شکل دادن به انقلاب کارگری خود بوده است، نمی توان تردید کرد.
جلوه هایی از این واقعیت را امروز بیش از همه میتوان از کلام، چهره و وحشت حاکمیت به روشنی دید. وحشت از صدای پای سوسیالیسم، وحشت از انقلاب کارگری!
سه سال گذشته، سه سالی که جنبش محرومان، برای آزادی و رفاه و امنیت، علیه حاکمیت به میدان آمد و در ادامه توسط اعتصابات متحدانه و قدرتمند کارگران در بخش صنعتی، ادامه یافت و هنوز هم در جریان است، با همه اعتراضات چهل سال گذشته، کاملا متفاوت است.
سه سال گذشته طبقه کارگر ایران، تحت رهبری گرایش کمونیستی خود، بعنوان یک نیروی مدعی، یک قدرت، و جنبشی که رفاه و ازادی و امنیت، را نه فقط برای خود که برای جامعه و برای همه شهروندان میخواهد، در مقابل حاکمیت، به میدان آمد و هرروز، آگاه تر، مصمم تر و متحد تر، جدال جامعه با جمهوری اسلامی ایران را، هدایت میکند و سازمان میدهد. امروز نام کارگر و پرچم کمونيسم آن با آزاديخواهى، برابری طلبى، آزاد انديشى، عدالت اجتماعى، رفاه و رهايى جامعه تداعى ميکند.
جمهوری اسلامی ایران، بی تردید رفتنی است! این را امروز افراطی ترین شخصیت ها و حامیان نظام، اعتراف میکنند. پایان جمهوری اسلامی ایران، این بار به فرمان اعتصابات و اعتراضات کارگری و پرچم داری گرایش کمونیستی طبقه کارگر، اعلام شده است. جمهوری اسلامی امروز بیش از پیش در بن بست کامل، نه راه پیش و نه راه پس دارد! اما فروپاشی، پایان، انحلال، و یا سرنگونی جمهوری اسلامی ایران، تنها مرحله ای از انقلاب کارگری ما است.
برای ما، برای طبقه کارگر و برای پیروزی رفاه و آزادی و امینت برای همه شهروندان، بی تردید بهترین سناریو سرنگونی جمهوری اسلامی، به قدرت متحد و متشکل ما و با انقلاب کارگری ما بود. این سناریو، حتی اگر تنها یکی از سناریو ها باشد، که هست، به خودی خود بسیار شورانگیز است!
اما دشمنان، چه در حاکمیت و چه در لباس اپوزیسیون و دوستان دروغین، بی تردید بیکار ننشسته و نخواهند نشست. از دستگیری و سرکوب و "مستند سازی" و بیکار کردن ها و تحمیل فقر و فلاکت بیشتر و .. روش های مقابله قبلی و سنتی حاکمیت، که نشان داد دیگر کار ساز نیست، تا ایجاد شکاف و تفرقه، دستگری رهبران عملی و سازماندهدگان و فعالین، ترور و توطئه و سر به نیست کردن فعالین موثر، استفاده از قومیت و مذهب و ملیت برای ایجاد شکاف و تفرقه در صفوف ما، استفاده از پول و اسلحه و تکیه بر حمایت بورژوازی جهانی برای مقابله با انقلاب کارگری، تحرکات در منطقه و بخصوص جلوگیری از پیوستن ما به حزب سیاسی خود، … همه و همه ابزار حاکمیت برای به شکست کشاندن انقلاب کارگری ما است.
در مقابلاین صف، ما بدون وسیع ترین اتحاد و همبستگی، بدون شکل دادن به قدرت متحد و متشکل خود، بدون آگاه بودن و متحد کردن همگان حول آرمان آزادیخواهانه و سوسیالیستی، آرمانی که مانیفست آن در برنامه حزب ما، "برنامه یک دنیای بهتر" به روشنی بیان شده است، در مقابل دشمن، بدون سلاح خواهیم بود!
رفقا!
امروز فرصتی تاريخى و بیسابقه فراهم شده است که طبقه کارگر در ايران یکبار برای همیشه بنیادهای نظامی که جز استثمار و تبعیض، استبداد و نابرابری، فقر و فلاکت، جنگ و نا امنی ارمغانی برای بشریت نداشته پايان بدهد و بر ویرانه های آن يک جامعه آزاد و برابر، مرفه و انسانى و امن را در ايران بنا کند. امروز باید برای براى سازماندهى و رهبرى يک انقلاب عظيم عليه جمهورى اسلامى و سرمايه، برای انقلاب کارگری آماده شد!
انقلاب کارگری ایران، میتواند پیروز شود! باید پیروز شود!
حزب حکمتیست (خط رسمی) در کنار شما کارگران کمونیست، خود را برای انقلاب کارگری ایران، آماده میکند!
حزب حکمتیست (خط رسمی)، همه شما کارگران کمونیست، کارگران پیشرو و فعالین و کمونیست های کارگری را به پیوستن به صفوف خود، فرا میخواند
آزادى، برابرى، حکومت کارگرى
مرگ بر جمهورى اسلامى
کمیته مرکزی حزب کمونیست کارگری- حکمتیست (خط رسمی)
۹ اکتبر ۲۰۱۹
۱۷ مهر ۱۳۹۸