عبدالله اوجلان بعد از هشت سال ممنوع الملاقات بودن، سرانجام در ماه مه وکلای خود را دیدار کرد. او در ١٧ مرداد ماه، از کانال وکلایش پیام آمادگی خود و سازمان تحت رهبری اش "پ کک" برای آشتی با دولت اردوغان را اعلام کرد. همزمان با این اقدام تعدادی از شخصیت های ناسیونالیست کرد در ایران نیز طی نامه ای سرگشاده به اردوغان از او درخواست کردند که به جنگ با "کردها" پایان و عبدالله اوجلان را آزاد کند. تاکنون مراد قریلان از رهبران پ ک ک اعلام کرده است: "پ ک ک از دستورات اوجلان پیروی میکند، اوجلان نماینده ما است". در بیانیه ای که از زبان اوجلان نقل شده، آمده است: "تلاش من این است که فضایی برای کردها بازکنم. بیایید مشکل کردستان را حل کنیم. ظرف یک هفته میتوانم وضعیت و احتمال درگیری رااز میان بردارم. من میتوانم مسئله را حل کنم، به خود کاملا اطمینان دارم و برای رسیدن به یک راه حل آماده ام. ولی حکومت باید کارهایی را که ضروری است انجام دهد. ... کردهای ترکیه بهیک دولت مستقل در چارچوب فعلی کشور ترکیه و مناسبات تاریخی ترک‌ها و کردها نیازی ندارند".
برخی از رسانه ها به نقل از پیام اوجلان اشاره دارند که او از پ ک ک خواسته است که "کنگره خلع سلاح بگذارند و یک تصمیم تاریخی بگیرند."
این اولین بار نیست که پ ک ک و رهبر در بند آن برای پایان دادن به جنگ با دولت ترکیه اعلام آمادگی میکنند. این حزب در چند مورد و از جمله در سال ٢٠١٣ بطور یک جانبه و برای نشاندادن حسن نیت خود به دولت اردوغان "اعلام آتش" بس کرد.
پیام یک جانبه رهبری پ ک ک در شرایطی اعلام میشود که دولت فاشیست اردوغان تعرضی وسیع به نیروهای پ ک ک در ترکیه، عراق و سوریه را سازمان داده است. همزمان بن بستاحزاب ناسیونالیست کرد، کم شدن شکاف دولت های منطقه و محدود شدن میدان مانور پ ک ک ، برای رهبری این سازمان راهی جز "تسلیم" بی قید و شرط، باقی نگذاشته است.
"پیام آشتی" و "آتش بس" و "تلاش برای ایجاد فضا برای کردها" و "حل مشکل کردستان" ، که در پیام اوجلان بعنوان هدف اعلام شده است، در شرایطی که این بیانیه صادر شده است، فاقدکمترین محتوایی است.
از نقطه نظر منافع مردم کرد زبان در ترکیه، که تاریخا زیر فشار دولت های فاشیستی ترک در این کشور، بطور سیستماتیک مورد تبعیض و سرکوب قرار گرفته اند، اظهارات اوجلان مبنی براینکه: "حکومت باید کارهایی را که ضروری است انجام دهد"، خالی از کمترین تعهدی برای دولت ترکیه در قبال مردم کرد زبان این کشور است.
وارد شدن به سیکل مذاکره-آتش بس برای پ ک ک، طبق سنت سیاست های احزاب این جنبش، بازهم سیر به بازی گرفتن سرنوشت مردم کرد زبان در این کشور است.
پیام آتش بس یکجانبه رهبر زندانی پ ک ک، در عمل چیزی جز تقویت دولت اردوغان و دست بالا پیدا کردن فضای شوینیستی ترک در ترکیه را به دنبال نخواهد داشت.
فراخوان به "آتس بس و خلع سلاح" اوجالان را باید در کنار سیاست احزاب کردی در ایران در بازگشت به دامان جمهوری اسلامی، در کنار موقعیت احزاب برادر پ ک ک در سوریه و ...گذاشت تا به ابعاد بن بست امروز احزاب ناسیونالیست کرد پی برد.
احزابی که کمترین ربطی به به حل معضل مردم کردستان و"پایان ستمگری ملی" در کردستان ندارند. احزابی که از بیحقوقی مردم در کردستان ترکیه، درجه دو محسوب شدن مردم کرد زبان،ارعاب و کشتار آنها، پخش سموم شونیستی با پرچم ناسیونالیسم ترک، ارتزاق میکنند.
با تسلیم رهبری پ ک ک قرار است بار دیگر ادامه محرومیت مردم کرد زبان در ترکیه و تداوم شکاف بین کرد و ترک در صفوف مردم زحمتکش ترکیه، وجه معامله و سازش با دولت ترکیهقرار بگیرد.
راه حل پایان دادن به مصائب مردم در کردستان ترکیه، پایان دادن به ستمگری ملی، نه باج دهی به ناسیونالیستهای کرد، احزاب و سازمان ها و شخصیت هایشان، و نه کرنش در مقابل دولتهایمستبد و جنایتکار منطقه است. پایان دادن به این ستمگری رفراندم در مناطق کرد نشین برسر حق شهروندی برابر و یا جدایی و تشکیل دولتی مستقل است.
امروز حل مسئله کرد و خاتمه دادن به ستمگری ملی در کردستان ترکیه، تنها و تنها بر دوش نیروهای کمونیست، آزادیخواه و متمدن افتاده است. برای حل این معضل واقعی علاوه بر ضرورتمبارزه همه جانبه علیه دولتهای فاشیست حاکم، باید دست ناسیونالیستهای کرد و سواستفاده آنها از مصائب مردم کرد زبان را، کوتاه کرد.
حزب کمونیست کارگری حکمتیست (خط رسمی)
٢٧ مرداد ١٣٩٨ - ١٨ اوت ٢٠١٩