اول مه در ایران، گوشه ای از قدرت یک طبقه

در تهران به فراخوان سندیکای کارگران شرکت واحد، سندیکای کارگران هفت تپه، گروه اتحاد بازنشستگان و کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکلهای کارگری، تجمع بزرگی از کارگران، بازنشستگان و اقشار فرو دست جامعه، دانشجویان، معلمان و... در میدان بهارستان و مقابل مجلس شورای اسلامی ایران شکل گرفت. این تجمع که مورد حمایت نهادهای مختلف کارگری و معلمان از جمله کارگران پروژه های پارس جنوبی، کارگران پتروشیمی های منطقه ماهشهر و بندر امام، فعالان کارگری شوش و اندیمشک و جمعی از کارگران محور تهران- کرج، اتحاد بازنشستگان، اتحادیه نیروی کار پروژه ای و کانون صنفی معلمان و... قرار گرفته بود، در همان ساعات اولیه مورد یورش پلیس و لباس شخصی ها و مزدوران اطلاعاتی قرار گرفت. این تجمع چندین بار به میدان کشمکش کارگران و حامیان آنها با مزدوران جمهوری اسلامی تبدیل شد و دهها نفر از کارگران، دانشجویان، معلمان و شرکت کنندگان توسط نیروهای سرکوبگر دستگیر شدند.

علاوه بر تهران تجمعات کارگری دیگر در شهرهای مختلف ایران صورت گرفت. کارگران هفت تپه در شهر شوش در مقابل فرمانداری تجمع کردند. کارگران فولاد در اصفهان در مقابل صندوق بازنشستگی فولاد تجمع کردند، جمعی از کارگران فصلی ساختمانی مریوان در میدان شبرنگ این شهر جمع شدند، در چند نقطه شهر سنندج و از جمله در نزدیکی پارک کودک تجمعات کارگری برگزار شد. همزمان جمع ها و محافل مختلف کارگری و مدافعان آنها در بسیاری از شهرها و حتی روستاها دور هم جمع شدند و روز جهانی کارگر را جشن گرفتند. دانشجویان دانشگاه مازندارن به مناسبت اول مه و در حمایت از کارگران تجمعی برگزار و مطالبات خود را اعلام کردند.

در این مراسمها کارگران ضمن قرائت قطعنامه هایی که از پیش آماده شده بودند، با در دست داشتن پوسترزندانیان سیاسی، پلاکارتها و دادن شعارهایی، اعتراض خود را به حاکمیت بورژوازی، به بردگی طبقه کارگر، به فقر و فساد حاکم بر جامعه و به استبداد و سرکوب، اعلام کردند. شعار های "منطق سرمایه داری فلاکت و بیکاری"،" کارگر زندانی آزاد باید گردد"،" کارگر، دانشجو، معلم اتحاد اتحاد"، "نان، مسکن، آزادی حق مسلم ماست"، "منطق سرمایه دار بیکاری و استثمار"، "این همه اختلاسگر، زندانه سهم کارگر" و.. در میدان بهارستان زمین را زیر پای حاکمین به لرزه در آورد.

ویژگی اول مه امسال اتحاد بخشهای مختلف طبقه کارگر با سایر اقشار محروم، حول درد مشترک و علیه سرمایه داری و بردگی آن بود. طبقه کارگر ایران علیرغم مقابله همه جانبه حاکمیت، علیرغم سرکوب شدید و بگیر و ببندهای وسیع، علیرغم پرونده سازی علیه نمایندگان کارگری و حامیان آنها، علیرغم جنایی و امنیتی کردن دفاع از حق کارگر، متحد تر از قبل، قدرتمند تر از قبل، روشن ترو رادیکال تر از قبل، با متحدین خود از معلمان و بازنشستگان تا دانشجویان و اقشار زحمتکش دیگر به میدان آمد و اعلام کرد عقب نخواهد نشست! و این فقط قطره ای کوچک از دریای پرخروش این طبقه بود.

اول ما مه امسال مهر ضدیت با سرمایه داری و حاکمیت آن، مهر برابری  و آزادی به عنوان ابتدایی ترین حق طبقه کارگر و محرومین این جامعه، را برخود داشت. اول مه امسال اعلام مرعوب نشدن و عقب ننشستن طبقه کارگر و مردم محروم برای دستیابی به آزادی، رفاه و امنیت و اتحاد وسیع آنها برای مقابله با حاکمیتی است که رسالتی جز تحمیل استثمار و فقر و فلاکت و استبداد ندارد.

دستگیری وسیع و شکار فعالین و نمایندگان کارگری، مدافعان کارگران، معلمان معترض و ... در این روز نه تنها مانع گسترش و عمیق تر شدن این اعتراضات بخواهد شد بلکه فقط نفرت از حاکمیت و اعتراض علیه سرکوب و دستگیری و تلاش برای آزادی زندانیان سیاسی را گسترده تر و توده ای تر میکند. امروز از کارگر هفت تپه تا شرکت واحد، از کارگران ساختمانی مریوان تا بازنشستگان، از معلمان تا دانشجویان، از کارگران سنندج تا کارگران نیشابور و.. برای آزادی بی قید و شرط همه دستگیر شدگان اول مه و همه کارگران، معلمان، دانشجویان و زندانیان سیاسی یک صدا شده و مبارزه میکنند.

حزب حکمتیست(خط رسمی) ضمن شادباش اول مه به طبقه کارگر در ایران و همه مدافعان آن به همه رفقا و فعالین و دست اندر کاران اول مه خسته نباشید میگوید. به امید برگزاری روز جهانی کارگر، در سال آینده،  در ایرانی که قدرت متحد و متشکل طبقه کارگر رفاه، آزادی و امنیت را به ارمغان آورده باشد!

زنده با اول مه روز همبستگی جهانی طبقه کارگر

زنده با آزادی، برابری و حکومت کارگری

حزب حکمتیست (خط رسمی)  

۱۲ اردیبهشت ۱۳۹۸- ۲ مه ۲۰۱۹