پایان یک انقلاب یا پرده برداری از حکومت تهران

علمای عظام قم، همچنین با رجوع به اظهارات مقامات  مهم حکومتی، پایان انقلاب ٥٧ و پایان محبوبیت هر نوع انقلاب و انقلابیگری را بخصوص در ایران، اعلام کرده است. آگوست  این را محصول ”پیروزی گلوبالیزاسیون بر ایده های آرمانخواهانه و از جمله انقلاب“، دانسته است. گزارش آگوست، هرچند که به نتیجه گیری های یک جانبه و تماما مغشوش میرسد، اما حقایق مهمی را بازگو میکند.
ایران، انقلاب ٥٧، جمهوری اسلامی و سه دهه پشت سر آن، بی تردید یکی از جذاب ترین موضوعات تحقیق گزارشگران و جستجوگران در جهان است. موضوعی که برای کسانی که در ایران در متن آن زندگی میکنند و برای همه آنهایی که در تلاش برای سرنگونی جمهوری اسلامی و رهایی از آن،  چه در داخل و چه در خارج،  دهه ها دست و پنجه نرم میکردند، گاها پازلی حل نشده بنظر میرسد! پازلی که بخش مهمی از دشمنان جمهوری اسلامی در طیف چپ و راست را در بن بست های سیاسی چون عروج روحانی، یا تماما به سازش با حکومت کشاند و یا به خزیدن در  دنیا های سکتی، با مشغله هایی نامربوط به جامعه و تحولات سیاسی، محکوم و محبوس کرد. بخشی تحت عنوان واقع گرا، به زیر عبای روحانی خزید و بخشی به جا مانده در تحولات بعد از دوخرداد و جنبش سبز، در دنیای توهم کودکانه هر روز مشغول جنگ با یک  آسیاب بادی، در حاشیه، امروز را به فردا میرساند.
اما این  شرایط،  از همه مهمتر، یک اپوزیسیون نظام را که در تحولات سیاسی نقش تعیین کننده  دارد، یعنی طبقه کارگر، را هم به عقب نشینی کشاند! عقب نشینی از جدال بر سر تصرف قدرت سیاسی، و سنگر گرفتن در جدالهایی بر سر بهبود شرایط کار و زندگی. سنگری که میتواند سکوی محکمی برای تعرض بعدی و کارساز تر، برای قدرت سیاسی باشد.
درست میگویند! ایران امروز، کمترین شباهتی به جامعه آرمانی خمینی و خلخالی و موسوی و خامنه ای و رفسنجا
ثریا شهابی
soraya_shahabi@yahoo.com