مسمومیت های زنجیره ای در مدارس دخترانه ایران دسته ای از رخدادهای ضدبشری و دنباله دار هستند که طی آن دانش اموزان تعداد زیادی از مدارس ایران به شیوه ای مشکوک مسموم شدند و همزمان با شروع سال جدید و بازگشایی مدارس حملات تروریستی شیمیایی به دانش اموزان صورت گرفت. هر روز شاهد مسمومیت دانش آموزانی هستیم که روانه بیمارستان می شوند.
نویسنده :شهلا رضایی
و بنابر گزارش ها سه دانش آموز هم فوت شدند. بعضی از مدیران درهای مدارس را بسته و اجازه خروج به دانش اموزان نمی دادند. مادران و پدران نگران و وحشت زده در پشت درهای بسته مدارس با اعتراض و و تلاش زیاد توانستند فرزندان خود را از مدرسه خارج و به بیمارستان برسانند، اما با وصف این مورد ضرب و شتم پلیس و نیروهای امنیتی قرار گرفتند. روزنامه شرق درباره مسمومیت دانش آموزان دختر می نویسد: مسموم‌سازی دختران دبیرستانی در شهرهای مختلف، یک تبهکاری سازمان‌یافته، برنامه‌ریزی‌شده و با هدفی سیاسی-اجتماعی است. با این احوال چرا مقامات مسئول هیچ گزارش دقیق و جامعی از این وقایع دهشت‌بار جنایت نمی‌دهند؟ چرا تاکنون اقدام مؤثری برای کشف و شناسایی تبهکاران به عمل نیامده است؟ فاضل‌میبدی این عملیات را کار گروهی "هزاره‌گرا" نامید، مجبور شد گفته خود را تکذیب کند. چرا و چگونه چنین اجباری برای او ایجاد شد؟
با جریان مسموم‌سازی دانش آموزان نگرانی و ترس مردم به حق روز به روز بیشتر می شود. در حالیکه در مواجهه با این تبهکاری اقدامات انجام شده به‌هیچ‌وجه متناسب با ابعاد آن نیست که اگر بود چنین توسعه نمی‌یافت.
حاکمیت طبق ادعای خود، مسئول امنیت مردم است و باید حافظ امنیت و جان مردم باشد. اگر نمی تواند امنیت شهروندان و فرزندان آنان را تامین کند، باید کنار برود. مردم ایران میتوانند اداره امور را به دست رهبران منتخب خود در مراکز کار و محلات زندگی و به دست شوراهای مردمی خود بسپارند. اگر این حاکمیت پز تامین امنیت جامعه را می دهد پس چرا این وضع دانش اموزان است.
چطور است که به محض احساس نا امنی کرور کرور اسلحه و تانک به کردستان عراق و سوریه می فرستند، به سمت اعتراضات مردمی فورا نیرو گسیل میکنند و سرکوب میکنند، نیرو برای فشار به زنان در اماکن عمومی استخدام میکنند، اما نمی توانند عوامل حملات اخیر به دبستان ها را شناسایی کنند؟! مردم حق دارند مستقل از اینکه عامل اصلی این تعدی به دانش آموزان خود حاکمیت باشد یا باندهایی از خود حاکمیت، انگشت اتهام را به سمت حکومت نشانه بگیرند و اعتراض کنند. حاکمیتی که از تامین امنیت مدارس و مراکز کار و تحصیل سر باز میزند، نزد جامعه فاقد صلاحیت و مشروعیت است. مردم حق دارند به وعده وعیدهای پوچ حاکمیت پیرامون این مسٸله اعتراض کنند و نفرت خود را از کلیت این نظام ابراز کنند. راه تامین امنیت جامعه بدون شک با خرد جمعی مردم در مراکز کار و تحصیل و محلات زندگی تامین میشود. در این امر نباید یک لحظه تردید به خود راه داد.