تازگی ندارد. مدت ها است و سال ها و دهه ها است ناسیونالیسم کرد در همه بخش های منطقه سرنوشت خود را به زندگی در شکاف دولت های منطقه گره زده است. پ ک ک سال ها است مجیز جمهوری اسلامی را می گوید تا بلکه حمایت این نظام را برای بقای خود در قندیل بهر قیمت بخرد. پ ک ک خود را به نفهمی میزند که مدت ها است جمهوری اسلامی و دولت ترکیه پیمان دوستی برای حفظ مرزها را امضا کرده اند.
فراموش کرده اند که جمهوری اسلامی در سوریه برای حفظ بشار اسد از طرفی دست این رژیم را برای محروم کردن مردم ستمدیده کردستان سوریه از یک زندگی شایسته باز کرده است. مردمی که در جنگ علیه داعش بیشترین فداکاری کردند. از طرف دیگر بخشی از کردستان سوریه را به ترکیه بخشیده است. هم اکنون بخش بزرگی از کردستان سوریه در اشغال دولت اردوغان است.
ناسیونالیسم کرد در کردستان عراق از همه جا رانده و مانده برای بقای خود دست به دامان جمهوری اسلامی ایران شده اند. تا بلکه با وساطت او نیمچه حقوقی از دولت مرکزی قومی- مذهبی عراق دریافت کنند.
ناسیونالیسم کرد در کردستان ایران که از مذاکرات اشکار و پنهان با ماموران اطلاعات جمهوری اسلامی در کشورهای اروپایی ناامید شدند، تلاش کردند به جنبش ازادی زن مهر «کوردایتی» بزنند که در آن هم موفق نشدند. کردستان در یک همبستگی سراسری ایران از بلوچستان تا جنوب و شمال و مرکز، جنبشی ازادیخواهانه براه انداختند که در آن جمهوری اسلامی را تا امروز آچمز کرده است.
پ ک ک که زمانی خود را پیشگام و رهبر جنبش ناسیونالیسم کرد در منطقه معرفی میکرد و قندیل را پایگاه شکست ناپذیر ناسیونالیسم چهارپارچه کردستان می نامید و گریلا را ناجی ملت کرد معرفی می کرد، در حالیکه هیچ وقت از سر خم کردن در مقابل جمهوری اسلامی کوتاهی نکرده و امروز از طرفی مرگ رییسی قاتل معروف دهه ی ۶۰ را به جمهوری اسلامی تسلیت می گوید و از طرف دیگر ماه محرم را بعنوان ماه مقدس علویان شیعه اعلام می کند تا بلکه شیعیان علوی یزید را که منظور دولت ترکیه است شکست دهند.
مردم آگاه کردستان در عراق و ترکیه و سوریه باید با چشمان باز به این باندبازی و معامله ی زبونانه و نوکری سران احزاب کردی با دول منطقه بویژه جمهوری اسلامی نگاه کنند.
مردم کردستان ایران جمهوری اسلامی را نه تنها دشمن خود بلکه دشمن کل جامعه ی ایران میدانند. مردم کردستان ایران به درستی دریافته اند که سرنوشتشان به سرنوشت مردم سراسر ایران گره خورده است. این درک و فهم و شعور انسانی کارگران و زحمتکشان کردستان ایران، دست ناسیونالیسم کرد را برای ساخت و پاخت با جمهوری اسلامی و نمایش اپوزیسیون بازی از پشت بسته است.
ناسیونالیست ها چه پ ک ک و دستکردش پژاک و چه احزاب ناسیونالیست کرد ایران، تلاش کردند خیزش زن، زندگی ، ازادی را به نام خود ثبت کنند. تلاش کردند با زدن مهر «کوردایتی» به پیشانی مهسا امینی، این جنبش را به نام خود، به نام ناسیونالیسم و «کوردایتی» تعریف کنند. اما این ریاکاریشان با سر تعظیم فرود آوردن در مقابل جمهوری اسلامی و همدردی با مرگ رییسی قاتل مهسا، برای همه آشکار است. رییس پژاک هم به پزشکیان این سرسپرده ی بی اختیار رهبری پیام امید به او می فرستد تا شاید تغییری بوجود بیاورد. این تغییر از نظر پژاک چیزی نیست جز این که روی خوشی به او نشان بدهند.
تجربه کردستان ایران نشان داده است که آزادی و رهایی مردم ستمدیده کردستان در همه ی بخش های ترکیه، سوریه، عراق و ایران به ازادی و رهایی کل این جوامع از ستم و سرکوب دولتهای خود بستگی پیدا کرده است.
کشتی ناسیونالیسم کرد مدت ها است به گل نشسته است. کارگران و زحمتکشان کردستان در همه ی مناطق شمال و جنوب و شرق و غرب راهی جز ایستادن روی پای خود و رویگردانی از احزاب ناسیونالیست معامله گر و بازیگر در شکاف دولتهای حاکم بر کشورهای ایران و عراق و سوریه و ترکیه ندارند.
سرنوشت مردم کردستان عراق برای همه ی بخش های دیگر بسیار آموزنده است.
مردم کردستان عراق فراموش نکرده اند که چگونه تانک های حشد شعبی به فرماندهی قاسم سلیمانی از روی جسد پیشمرگان کردستان عراق گذشتند و نیمی از دولت اقلیم احزاب حاکم بر کردستان را تصرف کردند.
مردم کردستان عراق فراموش نکرده اند که چگونه احزاب کردی سرنوشت مردم کردستان را از طرفی به دست سپاه قدس جمهوری اسلامی سپرده و از طرف دیگر با خواهش و تمنا و وساطت جمهوری اسلامی حقوق کارکنان اقلیم را از دربار حکام بغداد گدایی می کنند.
مردم کردستان ترکیه هم سرنوشت بهتری ندارند. پ ک ک که سودای سرکردگی جنبش ناسیونالیسم کرد چهار بخش کردستان را داشت، هیچ وقت از سرسپردگی به جمهوری اسلامی دست نکشیده است و اگر می توانست احزاب برادر خود در کردستان ایران را مفت و مجانی به جمهوری اسلامی می فروخت. اما پ ک ک امروز سرکرده هیچ چیزی نیست جز سنگرهایی در قندیل و سر فرود آوردن در مقابل جمهوری اسلامی برای حفظ سنگرهای خود در این کوهستان.
این سوال را هر انسانی در کردستان ایران از پ ک ک می پرسد که می توانی ادعای سرکردگی همه ی کردهای منطقه برای آزادی بکنی و با سرکوبگران شان مثل جمهوری اسلامی همدست و هم کاسه باشی؟ احزاب جنبش «کوردایتی» سنتا و تاریخا در شکاف دولتهای منطقه زندگی کرده اند. پ ک ک با جمهوری اسلامی علیه مردم کردستان ایران. بارزانی و جناح طالبانی با جمهوری اسلامی علیه مردم کردستان ایران و عراق. بارزانی و دولت اردوغان علیه مردم کردستان ترکیه و سوریه. این کارنامه ی سیاه رذالت احزاب «کوردایتی» در منطقه است.
ناسیونالیسم کرد هیچ شرافت و انسانیتی در پرونده ندارد. ناسیونالیسم کرد در همه ی بخش های کردستان مدت ها است در باتلاق ساخت و پاخت با دولت های حاکم، علیه کارگران و زحمتکشان کردستان فرو رفته است. مردم کردستان در همه ی بخش های منطقه باید پرونده این ارتجاع ریاکار را زیر بغل شان داده و به تاریخ بسپارند.
انقلاب اتی ایران تحولی تاریخی در منطقه خواهد بود که نه تنها مردم کردستان ایران را از ستم ملی نجات میدهد بلکه الگوی آزادیبخشی و نور امیدی برای همه مردم ستم دیده در منطقه خواهد شد.
تلاش پ ک ک برای ساختن نمونه ای از خود در کردستان ایران و عراق شروع نشده شکست خورد. پژاک دستکرد پ ک ک در کردستان ایران طفل سقط شده به دنیا آمد و با هیچ زیگزاگ و باند بازی ای نمی تواند به منفعت مردم کردستان وصل شود.
با وجود همه ی این واقعیات و عملکرد رذیلانه ی احزاب ناسیونالیست کرد، اما ما هیچگاه مخاطرات این سنت ارتجاعی را در بزنگاه های تاریخی فراموش نمی کنیم.
ما نقش مخرب پ ک ک را در مبارزه ازادیخواهانه و رهایی بخش مردم کردستان ایران درحال و اینده زیر نظر داریم. پ ک ک و پژاک که امروز از مرگ رییسی نگرانند و به اصلاحات پزشکیان امید بسته اند، در فردای انقلاب مردم ایران، در کردستان ایران و در همدستی با هر حکومت بورژوایی که در ایران سر کار بیاید تفنگچی او در کردستان می شوند.
اما پ ک ک و پژاک این ارزو را به گور می برند. چرا که انقلاب اتی ایران سرنوشت انقلاب ۵۷ را نخواهد داشت. کارگران و زحمتکشان و کمونیست ها و سوسیالیست های ایران مصمم اند حاکمیت شورایی از پایین را مستقر کنند. حاکمیتی که برای هیچ نیروی مخربی مجال و فرصت همدستی با دشمنان مردم و ایجاد تفرقه در صف کارگران و زحمتکشان و سرنوشت مردم نمی دهد.
زمانی که مردم کردستان ایران همسرنوشت با همه ی کارگران و زحمتکشان ایران صاحب حقوق شهروندی برابر شوند، هیچ جایی برای باندبازی و تفرقه ی قومی باقی نمی ماند.
پ ک ک که امروز بقای خود را به بقای جمهوری اسلامی گره زده است، در فردای سرنگونی این رژیم به مردم کردستان ایران چه خواهد گفت؟ یا سران احزاب کردی اقلیم کردستان عراق باید به روزی فکر کنند که دیگر از جمهوری اسلامی وسپاه قدس آثاری باقی نمانده است. آنوقت چه خاکی به سر می ریزند. جوابشان به مردم انقلابی کردستان ایران و عراق چه خواهد بود؟
جنبش «کوردایتی» در همه ی کشورهای منطقه ابرویی برای خود باقی نگذاشته است. جمهوری اسلامی رفتنی است این ها با چه رویی با مردم کردستان ایران و منطقه روبرو خواهند شد، جز این که تقاص سیاستهای ارتجاعی و ضد مردمی شان را پس خواهند داد. مردم آن ها را نخواهند بخشید!
مظفر محمدی- ۲۰ تیرماه ۱۴۰۳