چشم‌های بسته، چوب‌ سوخته و صورتک‌ لرزان در نمایشگاه آثار قربانیان اسیدپاشی
چهره مرضیه ابراهیمی در تصویر، همان چهره آشنایی است که بارها دیده‌ایم؛ دختر اصفهانی با صورتی که اسید نیمی از آن را از بین برده است اما لبخند شیرینش همه چیز را تحت تاثیر قرار می‌دهد.
محسن که پیش از حادثه اسیدپاشی، طراحی می‌کرده، مدت‌ها است معرق را به صورت حرفه‌ای ادامه می‌دهد و تدریس می‌کند.
جمعه, 25 ژانویه 2019
سامان گودرزي
خطوط منحنی و لرزان چهره‌ها با چشم‌های بسته یا تخریب شده در تابلوهای معرق نمایشگاه «هویت»، روایت قربانیان اسیدپاشی است از هویت متفاوتی که این افراد پس از حادثه کسب کرده‌اند.
از در ساختمان موزه «رضاعباسی» تهران که وارد می‌شوی، سمت راست، نمایشگاه موقتی برپا شده که چهارمین نمایشگاه با عنوان هویت است؛ نمایشگاه آثار چوبی شامل معرق، منبت، مجسمه و لوازم زینتی که در دو بخش آثار قربانیان اسیدپاشی و هنرمندان معلول به نمایش در آمده اند.
جز چند نفر بازدیدکننده، چند نفر از هنرمندان هم در سالن نمایش «آوار» حضور دارند. «محسن مرتضوی»، هنرمندی است که نمایشگاه هویت با تلاش او برگزار شده است. خوش‌برخورد و آرام در فاصله کمی از سه اثر پرتره معرق که خودش ساخته، ایستاده است؛ سه چهره شناخته شده قربانی اسیدپاشی شامل «مرضیه ابراهیمی»، «معصومه عطایی» و محسن مرتضوی.
چهره مرضیه ابراهیمی در تصویر، همان چهره آشنایی است که بارها دیده‌ایم؛ دختر اصفهانی با صورتی که اسید نیمی از آن را از بین برده است اما لبخند شیرینش همه چیز را تحت تاثیر قرار می‌دهد.
به چهره درون تابلوی دوم که نگاه می‌کنی، صورتی خندان می‌بینی با دستی که گوشه شال قرمزش را نزدیک زیرچانه گرفته است و پلک‌هایی که انگار از شرم فرو افتاده اند. این تابلو چهره معصومه عطایی است؛ زنی که هر دو چشمش را در جریان اسیدپاشی از سوی‌ پدرشوهرش از دست داده و پلک‌هایش برای همیشه بسته مانده اند. چهارمین نمایشگاه هویت با رونمایی از همین تابلو افتتاح شد.